Τι να πω για αυτή τη μαρμελάδα.. όταν είδα κάπου να βάζουν λάιμ σε μια φρουτοσαλάτα με ροδάκινα και αφού τη δοκίμασα είπα μέσα μου ότι αυτό θα πρέπει να είναι τέλειο και σε μαρμελάδα. 

Και δεν είχα καθόλου άδικο. Και το δοκίμασα στην αρχή με ένα κιλό φρούτα... έτσι για τη δοκιμή. Έβαλα όμως πιο πολύ λάιμ και λίγο την ισοπέδωσε τη γεύση. Γιατί καλό το εσπεριδοειδές βρε παιδί μου αλλά ουκ εν τω πολλώ το ευ... Επίσης ένα πρόβλημα που είχα είναι ότι κάπως αφού έβρασε η μαρμελάδα δεν είχε τη φρεσκάδα του λάιμ που είχε στη σαλάτα.. Κακό αυτό είπα.. 

Οπότε την επόμενη φορά έκανα μια μικρή μαγκιά να πούμε. Δεν έβαλα όλο το ξύσμα μαζί... Έβαλα το μισό στην αρχή και το άλλο μισό μετά το τέλος του βρασίματος. Οπότε έδωσε αυτή τη φρεσκάδα που έψαχνα. 

Το κακό ήταν ότι είχα κόψει αρκετά χοντρό το ξύσμα και λίγο με ενοχλούσε στο δόντι.. 
Την τρίτη και τελευταία δοκιμή το ξύσμα το πήρα με μια ράσπα οπότε ήταν σαν σύννεφο και δεν με ενόχλησε καθόλου. Βέβαια αυτό που δεν ξέρω είναι μήπως το ξύσμα αυτό δεν αφήσει τη μαρμελάδα να διατηρηθεί σωστά μέσα στο χρόνο. Οπότε για καλό και για κακό έχετέ τη στο ψυγείο σας. Έχει περάσει πια πάνω από μήνας βέβαια από τότε που την έφτιαξα και μια χαρά μου φαίνεται και εκτός ψυγείου αλλά μη σας πάρω και στο λαιμό μου έτσι; δεν το θέλω. :-)

Και μιας και μιλούσα στα φρουτοσαλάτα στην αρχή έκανα χτες μία και έβαλα ένα μυστικό τρομερό υλικό που όλοι το λάτρεψαν.

Πήρα από το Μπαχάρ αλλά νομίζω ότι το έχω δει και σε άλλα μπαχαράδικα μια καυτερή και καπνιστή πάπρικα που όμως έχει περάσει και μια διαδικασία ζύμωσης και  είναι μαύρη... δεν είναι σκόνη, είναι λίγο πιο χοντροκομμένη και είναι και αρκετά ζουμερή. 

Είναι απλά η πιο ωραία πάπρικα που έχω δοκιμάσει. Τη λένε Ούρφα και αν βρεθείτε ποτέ προς το κέντρο ρίξτε μια ματιά και πάρτε έστω και λίγο να δοκιμάσετε. Θα πάθετε σας το υπογράφω.. 

Λοιπόν, ας δούμε τι κάναμε με τη μαρμελάδα..