Καθώς μεγάλωνα η μάνα μου έκανε δύο μαρμελάδες το χρόνο...
Μια βερίκοκο και μια γιαρμάδες. Τότε οι φράουλες ήταν ακόμα πολύ ακριβές για να τις κάνει κανείς μαρμελάδα.
Οπότε θα θυμάμαι πάντα αυτές τις δυο μέρες του χρόνου που το σπίτι μύριζε βερίκοκο και γιαρμάς αντίστοιχα και επίσης θυμάμαι που μαζεύαμε τα κουκούτσια του αμύγδαλου.
Αυτό το κάναμε για τρεις λόγους. Ο πρώτος ήταν για να βάλουμε από ένα (αφού το σπάγαμε) μέσα σε κάθε μεγάλο βάζο με μαρμελάδα για τη γεύση του πικραμύγδαλου που άφηνε.
Ο δεύτερος ήταν γιατί έκανε ποτό πικραμύγδαλο με τα κουκούτσια που μαζεύαμε και ο τρίτος ήταν για να κάνουμε σφυρίχτρες με τον αδερφό μου. Αυτό ήθελε λίγο επιδεξιότητα και δεν θυμάμαι ποιος μας το είχε μάθει. Μπορεί ο παππούς Αβραάμ, μπορεί και όχι..
Πάντως ήταν εύκολο να το κάνεις αρκεί να έτριβες αρκετή ώρα το κουκούτσι πάνω στο τσιμέντο έτσι ώστε να έκανε μια μικρή τρύπα λόγω της τριβής. Φυσούσες μέσα μετά όπως φυσάς κάθετα σε μια φυσαρμόνικα και έβγαινε ένας πολύ ωραίος ήχος. Αν έχετε παιδιά δοκιμάστε το..
Λοιπόν, αυτή τη μαρμελάδα θα κάνω σήμερα. Θα βάλω από ένα κουκούτσι αλλά θα βάλω και βανίλια.. φυσική.. γιατί μου αρέσει πολύ ο συνδυασμός της με το βερίκοκο...
Ας δούμε τι θα χρειαστούμε: