Ο φίλος μου ο Κώστας πήρε σύνταξη και ανακάλυψε την μαγειρική.
Αγόρασε και ένα σούπερ ντούπερ μίξερ, του έκανα δώρο και ένα εξάρτημα για ζυμαρικά και ξεκίνησε!!! στο δρόμο πήρε μερικά κιλά και μετά συνειδητοποίησε ότι δεν μπορεί να τρώει αυτά που φτιάχνει.. Όχι γιατί δεν ήταν νόστιμα! Το ακριβώς αντίθετο. Επειδή ήταν.
Το θέμα βέβαια είναι ότι ο Κώστας ήταν Κομπιουτεράς. Και μια φορά Κομπιουτεράς, πάντα Κομπιουτεράς... Κάπως σαν την Πρώτη φορά Αριστερά ένα πράγμα..
Ξεκινώντας λοιπόν από τους υπολογιστές που ήθελε να είναι όλα τακτικά και τα καλύτερα ήθελε και οι συνταγές που φτιάχνει να είναι οι καλύτερες και οι πιο τέλειες.. Οπότε ξεκίνησε να βελτιστοποιεί όλες τις συνταγές του.
Ξεκίνησε λοιπόν να φτιάχνει τσουρέκια.. μια χαρά ήταν.. Όχι όμως κατά τη δική του άποψη.. ήθελε να είναι τα πιο τέλεια τσουρέκια του κόσμου... Οπότε ξεκίνησε να αλλάζει το ένα να αλλάζει το άλλο να δοκιμάζει τις συνταγές όλων εκεί έξω..
Μέχρι και ιμβερτοποιημένη ζάχαρη έφτιαξε για να είναι σίγουρος ότι τα τσουρέκια του θα είναι τα πιο τέλεια τσουρέκια του κόσμου...
Εγώ πάλι πέρασα από όλα αυτά τα στάδια.. Όταν δοκίμαζα συνταγές για τσουρέκια πριν χρόνια είχα φτάσει σε ένα σημείο όπου δεν θυμόμουν πιο τσουρέκι αντιστοιχούσε σε ποια συνταγή... είχα χάσει τα αυγά και τα πασχάλια που λένε
Και όχι μόνο αυτό αλλά είμαι σίγουρος ότι κάπου χάθηκε η καλύτερη συνταγή του κόσμου για τσουρέκια...
Φέτος είπα να κάνω κάτι άλλο... Να βρω μια εύκολη συνταγή για τσουρέκια.. τόσο εύκολη και απλή όμως που να μην αγχώνει τον άλλον.. Να μπορεί να τα κάνει και κάποιος που δεν έχει ιδέα για το πως γίνονται..
Ξεκίνησα από ένα Εβραϊκό ψωμί το Τσάλα το οποίο είναι το αντίστοιχο τσουρέκι των Εβραίων.. Μια εμπλουτισμένη ζύμη δηλαδή με αυγά και γάλα όπως και τα δικά μας τσουρέκια.. και έψαξα να δω αν μπορεί να γίνει ένα τέτοιο τσουρέκι χωρίς ζύμωμα.
Γιατί ψωμί χωρίς ζύμωμα υπάρχει και είναι τέλειο.. είπα λοιπόν να βρω και μια αντίστοιχη συνταγή για τσουρέκι..
Και την βρήκα.. Χωρίς ζάχαρη αλλά με μέλι.. Και χωρίς μαστίχα.. γιατί προσωπικά δεν μου αρέσει η μαστίχα ιδιαίτερα... Μου αρέσει όμως το πορτοκάλι.. και έτσι έβαλα εκχύλισμα πορτοκαλιού. Και μέλι πορτοκαλιάς του Γιάννη Καμπούρη.. Ένα από τα πιο φινετσάτα μέλια πορτοκαλιάς που έχω δοκιμάσει ποτέ. Για τον Γιάννη θα σας τα γράψω μια άλλη φορά γιατί πραγματικά αξίζει τον κόπο να τον γνωρίσετε και εκείνον αλλά και τα προϊόντα του. Τα μέλια και τα λάδια του.. Αυτό το μέλι πορτοκαλιάς όμως είναι χρυσός... τέλος πάντων.. πίσω στα τσουρέκια...
Λοιπόν... για τα τσουρέκια δεν θα κουράσετε τα χεράκια σας.. θα γίνουν υπέροχα και νόστιμα χωρίς να τα ζυμώσετε. Θέλουν όμως λίγη υπομονή για να ξεκουραστεί η ζύμη και να ξεδιπλώσει τις αρετές της η γλουτένη του αλευριού. Για το λόγο αυτό η ζύμη θα πρέπει να μείνει στο ψυγείο για ένα βράδυ... Και μετά τα τσουρεκάκια μας να τα αφήσουμε σιγά σιγά να φουσκώσουν...
Δοκιμάστε τα λοιπόν...
Σαν του Κώστα τα απόλυτα τσουρέκια δεν θα είναι... αλλά δεν θα σας βάλω να φτιάξετε ιμβερτοζάχαρο όμως.. Θα μπορέσετε αντίθετα να πάτε μια βόλτα..
Και δείτε και βιντεάκι!