Πανακόττα.. Ψημένη κρέμα δηλαδή. Αν και δεν την ψήνεις να πω την αλήθεια, οπότε μάλλον το όνομα είναι για να σε μπερδεύει...
Κρέμα γάλακτος, ζάχαρη και ζελατίνα ουσιαστικά έχει μέσα και μπορείς να παίξεις με αρώματα και γεύσεις και συνοδευτικά όσο θες..
Η πρώτη αναφορά της έγινε το 2001 στο Πιεμόντε στην Ιταλία σαν ένα από τα παραδοσιακά γλυκά της περιοχής. Αν και όχι στη μορφή που την ξέρουμε σήμερα.
Τέλος πάντων... μου αρέσει να βάζω και λίγο γιαούρτι μέσα, την κάνει λίγο πιο ελαφριά. Παραδοσιακά μου αρέσει να την αρωματίζω με βανίλια αν και εδώ έβαλα και ένα ξύλο κανέλας. Ταιριάζει με το συνοδευτικό που είναι ψητό ρούμπαρμπ στο οποίο έχω βάλει επίσης λίγη κανέλα μέσα.
Για το ρούμπαρμπ σας τα είπα και στην μαρμελάδα. Είναι εκπληκτικό το τι μπορείς να κάνεις με αυτό. Εδώ, μαζί με μερικά ακόμα απλά υλικά γίνεται ένα μούρλια συνοδευτικό για την πανακόττα μας απλά ψήνοντας το για λίγο στο φούρνο.
Ένα από αυτά είναι ένα υπέροχο μέλι φασκομηλιάς του Μανόλη Στεφανάκη από την Κρήτη το "Μελίγυρης"... Από εκείνη την πρώτη φορά που δοκίμασα μέλι φασκομηλιάς ένα πρωί στην Μάνη αγαπώ πολύ αυτό το μέλι. Και ναι μεν δεν μπορώ να το βρίσκω από τα παιδιά του ξενοδοχείου Αντάρης έξω από την Αρεόπολη μπορώ να βρίσκω το αντίστοιχο Κρητικό από τα παιδιά του Μελίγυρης στο Παντοπωλείο της Μεσογειακής Διατροφής. Τον κ. Στεφανάκη τον γνώρισα προσωπικά και στη Food Expo και τώρα που το σκέφτομαι μπορεί να ήμασταν και συμφοιτητές στο πανεπιστήμιο.. Πρέπει να τον ρωτήσω...
Α!! και να σημειώαω για ακόμα μια φορά ότι δεν έχω πάρει χρήματα για να αναφέρω το μέλι του κ. Στεφανάκη εδώ και ότι γενικά ότι αν χρησιμοποιώ ένα προϊόν είναι γιατί το αγαπώ και θέλω να το γνωρίσετε και εσείς...