Ίσως η καλύτερη μαρμελάδα που έχω φτιάξει ποτέ. Απλά.. και σταράτα.
Η ιστορία ξεκίνησε από προχθές που η Άλεξ ή αλλιώς @bakergirlofficial μου έστειλε μια συνταγή για μια σαλάτα με σαγκουίνια και ραπανάκια και μου είπε ότι με το που την είδε της θύμισε εμένα..
Σαγκουίνια η αλήθεια είναι ότι δεν έχει πολλά και ιδίως αυτή την εποχή. Θυμάμαι όμως ότι στη Λαϊκή της Νέας Ιωνίας κάθε Πέμπτη υπάρχει ένας πορτοκαλάς που φέρνει κάθε εβδομάδα και μάλιστα πολύ πολύ κόκκινα και υπέροχα σαγκουίνια.
Οπότε χτες περνώντας από εκεί πήρα μερικά. Κατάφερα και βρήκα και μερικά ραπανάκια οπότε θα την κάνω τη σαλάτα μέσα στο Σαββατοκύριακο και αν είναι τόσο ωραία όσο φαίνεται θα την ανεβάσω.
Χτες το βράδυ όμως είπα να δω τι έχει μέσα στο ψυγείο μήπως πάει να χαλάσει τίποτε.. Και εκεί βρήκα κάτι φράουλες που καλό θα ήταν να τις έκανα κάτι και σύντομα.
Σκέφτηκα λοιπόν να τις κάνω μαρμελάδα.. Και εκεί που τις καθάριζα ήταν δίπλα τα πορτοκάλια.. και λέω, βρε, πως θα ήταν αν έβαζα και 2-3 πορτοκάλια μέσα;
Και έπιασα 2 μικρά πορτοκάλια και τα έκοψα όπως είναι στη μέση και μετά σε λεπτές φέτες. Και ένα τρίτο το έστυψα και πήρα το χυμό του που τον έριξα στην κατσαρόλα μαζί με τη ζάχαρη, τις φράουλες και τα λεπτοκομμένα πορτοκάλια.
Και μετά όπως κάνω τα σπάω όλα με το χέρι μου. Και δοκιμάζω για να δω αν η ζάχαρη είναι αρκετή. Και παθαίνω ένα σοκ από τη γεύση. Ειλικρινά δεν το περίμενα.
Οι φράουλες έχουν έντονη γεύση, τα πορτοκάλια το ίδιο και, περίμενα να σας πω, ότι θα κοντραριζόντουσαν πολύ οι γεύσεις και δεν θα ταίριαζαν! Αλλά συνέβη κάτι διαφορετικό. Οι γεύσεις υπάρχουν και είναι διακριτές. Και πως γίνεται αυτό; Γίνεται γιατί στην αρχή καταλαβαίνεις τη φράουλα στην κουταλιά που βάζεις στο στόμα σου. Και εκεί που η φράουλα πάει να χαθεί έρχεται το πορτοκάλι και παίρνει τη σκυτάλη! Η γεύση συνεχίζεται και μένει και μια λίγο πικρή επίγευση πορτοκαλένια μέχρι την επόμενη κουταλιά. Απλά συγκλονιστικό.
Αναρωτήθηκα αν αυτή η γεύση και οι εντάσεις θα υπάρχουν και μετά το βράσιμο. Οπότε τα έφερα όλα σε βρασμό, αφαίρεσα τον αφρό και αφού έκλεισα το μάτι τα άφησα όλο το βράδυ στην κατσαρόλα.
Την επόμενη μέρα το πρωί τα έβαλα ξανά να βράσουν και σε μερικά λεπτά η μαρμελάδα ήταν έτοιμη. Σκεφτόμουν να μην έβαζα καθόλου μπαχαρικά αλλά τελικά έριξα μερικούς σπόρους από τόνκα γιατί ήθελα αυτή την καραμελένια γεύση από αυτούς. Αλλά μάλλον δεν χρειάζονται τόσο πολύ και μην μπείτε στον κόπο να γυρίσετε τα μπαχαράδικα για να τους βρείτε.
Έκανα δύο βαζάκια λοιπόν και έμεινε λίγο σε ένα μπολ. Αμέσως έβαλα βούτυρο σε λίγο ψωμί και τα πήρα έξω για να τα φωτογραφήσω.
Συγνώμη αν οι φωτογραφίες δεν είναι οι γνωστές πολύ "κάπως" φωτογραφίες μου γιατί ήθελα τόσο πολύ να καταβροχθίσω το ψωμί οπότε δεν είχα πολύ χρόνο για styling! :-)
Ας δούμε λοιπόν τα υλικά