Είχα πάρει από το σούπερ μάρκετ ένα πακέτο με μαύρο σουσάμι. 

Μου αρέσει πολύ το μαύρο σουσάμι.. Γενικά μου αρέσει το σουσάμι..  Είμαι από αυτούς που θα γυρίσουν ανάποδα το χάρτινο σακουλάκι από το κουλούρι για να πάρω κατευθείαν τα σουσάμια στο στόμα μου ή αυτός που με σαλιωμένο δάχτυλο παίρνει σουσαμάκι σουσαμάκι ότι έχει μείνει πάνω στο τραπέζι.. 

Στη Φιλαδέλφεια στην κεντρική πλατεία δίπλα σχεδόν τον Τίλλα υπήρχε ένα τυροπιτάδικο χρόνια τώρα που το είχε ένας μουστακαλής με τη γυναίκα του και έκαναν κάτι μυθικές τυρόπιτες με μπόλικο σουσάμι απάνω.. μετά από χρόνια σταμάτησαν να τις φέρνουν και τώρα πια δεν υπάρχει καν το μαγαζί αυτό.. Τι να πει κανείς.. 

Να πω εδώ ότι το ταχίνι δεν το πολυσυμπαθώ.. περίεργο πράγμα, ξέρω ξέρω.. 

Τι λέγαμε; α! ναι, το σουσάμι.. λοιπόν, το σουσάμι υπέροχο, το αναποφλοίωτο καλύτερο αλλά το μαυροσούσαμο είναι ότι πιο τέλειο υπάρχει.. 

Είναι πιο πικρό, πιο έντονο σε γεύση και γενικά το προτιμώ… Στην Ασία γενικά το χρησιμοποιούν πολύ και μάλιστα υπάρχει και μια σούπα από αυτό που την τρώνε για γλυκό… 

Μμμμμ! πρέπει να το δοκιμάσω.. 

Τέλος πάντων.. 

Το πακέτο που είχα πάρει λοιπόν ήταν κοντά στα 250 γρ και μιας και δεν το τρώω με το κουτάλι είχε μείνει στο ντουλάπι για καιρό και δεν ήξερα τι να το κάνω.. 

Και μετά ήρθε η Γιάννα Μπαλαφούτη.. Καταπληκτική η Γιάννα για όσους δεν την ξέρετε.. Όσοι την ξέρετε δεν χρειάζεται να σας πω εγώ. Ανέβασε λοιπόν κάτι φωτογραφίες από ένα παστέλι που σκάρωσε το πρωί με ένα μέλι που είχα ζαχαρώσει.. 

Και εκεί μου ήρθε η ιδέα.. Να τι θα κάνω το σουσάμι είπα! Της έστειλα μήνυμα και μου λέει βάλε και πορτοκάλι μέσα! Έχω κάτι καλύτερο της είπα.. έχω περγαμόντο.. Και μιας και είχα και κάτι φιστίκια Αιγίνης είπα να κάνω ένα τέτοιο παστέλι.. Και το έκανα.. Και βγήκε υπέροχο.. Μαύρο, λαμπερό, αρωματικό, τόσο μα τόσο γευστικό… Αλλά έχει ένα κακό.. Είναι πολύ γευστικό.. Και είμαι μόνος στο σπίτι… Τι θα κάνουμε μέχρι το τέλος μου λες; 

Αυτά.. 

Συνταγή ακολουθεί!