Αγαπώ πολύ το λαβράκι γιατί είναι ευκολάκι (κάνει και ρίμα) :-) 

Πάντως κάπως έτσι είναι! το αγαπώ γιατί είναι ένα ψάρι που είναι απλό στο ψήσιμο, είναι μέτριου μεγέθους και μπορεί να ταΐσει εύκολα 2 άτομα. Πολύ νόστιμο κρέας, κρουστό, με απαλή, πλούσια και βελούδινη αίσθηση στο στόμα και λίγο αν θα μπορούσα να πω "ανώτερη" για να μην πω "βασιλική" γεύση... Και όλα αυτά από ένα ψάρι ιχθυοτροφείου, ένα ψάρι που ξέρεις ότι θα είναι φρέσκο ότι θα το πάρεις με λαμπερό μάτι, υπέροχα σφιχτή σάρκα, ένα ψάρι με φοβερές προδιαγραφές! Και Ελληνικό! #fishfromGreece 

Όλα αυτά μαζί με την ευκολία του στο να καθαριστεί, να φιλεταριστεί κτλ το κάνει ένα ψάρι που δεν είναι περίεργο που το βλέπουμε στο μενού τόσων "καλών" εστιατορίων... Είναι ευκολάκι λοιπόν και το χρησιμποιώ κατά κόρο στο σπίτι. 

Γενικά να πω για το ψάρι ότι είναι μια από τις πιο εύκολες πρώτες ύλες και τις πιο γρήγορες για να έχουμε φαγητό σε λίγο χρόνο. Τι θέλει ακόμα και ένα μεγαλούτσικο λαβράκι; μισή ώρα στο φούρνο; 40 λεπτά το πολύ... και σε τόσο χρόνο ετοιμάζεις και ένα συνοδευτικό, μα ένας πουρές είναι μα μια σαλάτα είναι και έχεις ένα έτοιμο γεύμα νόστιμο και υγιεινό σε λιγότερο από ώρα.. 

Για πόσα άλλα φαγητά μπορείς να το πεις αυτό; 

Εντωμεταξύ όταν είμαι στο σούπερ μάρκετ και μιλάω με τους ανθρώπους στο ιχθυοπωλείο και τους ζητάω καμιά φορά να μου φιλετάρουν το ψάρι μου λένε μα τι κρίμα να το φιλετάρετε και πόσο ψάρι πετάτε και τι μένει κτλ κτλ.. 

Για μένα το φιλετάρισμα είναι μεγάλη ευκολία. Πρώτον δεν έχω να ασχοληθώ με κόκαλα που όχι μόνο εμένα αλλά και αρκετό κόσμο επίσης τους κάνει να αποφεύγουν το ψάρι... Επίσης ποιος είπε ότι πετάω κάτι; τις ουρές, τα κεφάλια όλα τα παίρνω πίσω και τα χρησιμοποιώ για να κάνω ζωμούς και σούπες. Ακόμα και ένα δυο ψάρια, καθαρίζω και αφαιρώ τα βράγχια και τα μάτια και τα υπόλοιπα τα βάζω σε ένα μπολ στην κατάψυξη. Όταν μαζευτούν αρκετά τα βάζω στην κατσαρόλα και βγαίνει ένας ζωμός μα τι ζωμός!!! το θέλω σούπα; βάζω λαχανικά και ρύζι και λίγο κρέας από ψάρι, θέλω ζωμό, το συμπυκνώνω και το έχω σε σακουλάκια στην κατάψυξη για ένα ριζότο για μια μακαρονάδα με θαλασσινά... ότι καλύτερο!

Λοιπόν, αυτή η συνταγή που σας δίνω σήμερα μπορεί και να την πείτε και γκουρμέ... Εγώ την λέω μια συνταγάρα με πράγματα που έχω στο ψυγείο μου και πάντα θα με βγάλει ασπροπρόσωπο..

Αυτή η σάλσα καταρχήν. Τι είναι η σάλσα βρε Γιάννη; γιατί δεν τη λες σάλτσα; γιατί σάλσα στη Λατινική Αμερική και ιδίως στο Μεξικό είναι οποιαδήποτε σάλτσα, μαγειρεμένη ή ωμή με την οποία συνοδεύουμε Μεξικάνικα πιάτα όπως πιάτα με τορτίγιες, τάκος και πολλά άλλα. Πάντα, ακόμα και αν είναι μαγειρεμένη η σάλσα προσφέρεται σε θερμοκρασία δωματίου. Σε πολλές περιπτώσεις έχει μέσα φρούτα όπως μια πολύ ωραία που φτιάχνω με ανανά και τσίλι.. αλλά που να σας την κάνω με το λαβράκι, με τις πέτρες θα με πέρνατε.. τέλος πάντων... 

Αυτή εδώ είναι πιο απλή αλλά πολύ γευστική.. λίγο προσοχή στο αλάτι.. αν οι ελιές είναι πολύ αλμυρές δέστε μήπως τις ξαλμυρίσετε λίγο και το ίδιο και το λεμόνι τουρσί... 

Ας δούμε τι θα χρειαστούμε:

Μια ιδιαίτερη συνταγή... Ειλικρινά κάτι διαφορετικό από τα συνηθισμένα ψητά ψάρια που τρώμε.

Εδώ τα καυτά πιπέρια μπαίνουν μέσα στη σάρκα του ψαριού και του δίνουν απίστευτη νοστιμιά.

Το βούτυρο δουλεύει τόσο καλά με τη βουτυράτη γεύση του Κρανιού και μεταφέρει τα αρώματά των μπαχαρικών στο ψάρι.. 

Το κρέας του Κρανίου είναι και αρκετά μαλακό και γλυκό συνάμα και άρα ο συνδυασμός των γεύσεων είναι ιδιαίτερος και γευστικός. 

Γενικά ο Κρανιός είναι ένα λατρεμένο ψάρι.. Ίσως και λίγο παρεξηγημένο όμως από πολλούς. 

Μοιάζει λίγο άσχημος, όχι άσχημος δεν είναι η σωστή λέξη που ψάχνω. Μάλλον λίγο προϊστορικός να πω; ίσως αυτή θα ήταν πιο κατάλληλη λέξη. Μοιάζει σαν ένα ψάρι που ήρθε από το παρελθόν με το μεγάλο κεφάλι του και τα πλατιά λέπια. 

Έχει και αυτό το ζελέ στο σώμα τού για να γλιστράει στο νερό. Πολλοί νομίζουν ότι είναι το ίδιο με το μυλοκόπι αλλά ενώ ανήκουν στην ίδια οικογένεια είναι διαφορετικά είδη.  Είναι ένα είδος ψαριού που άρχισε τελευταία να το γνωρίζει ο κόσμος μιας και τελευταία ξεκίνησε να παράγεται με ιχθυοκαλλιέργεια.. και φυσικά ο Κρανιός από την #fishfromGreece είναι ο καλύτερος. 

Και η πάπρικα και το καγέν είναι στην ουσία πιπεριές κόκκινες αποξηραμένες και τριμμένες. Οπότε όπως ο Κρανιός και το Μυλοκόπι θεωρούνται από πολλούς ότι είναι το ίδιο. 

Το καγέν συνήθως έχει και άλλες προσμίξεις μέσα γιατί μόνο του είναι πολύ καυτερό. 

Η πάπρικα ξεκίνησε από την Ουγγαρία και έχει έρθει και στην χώρα μας. Υπάρχει και η καυτερή και η καπνιστή.. εδώ χρησιμοποιούμε την απλή γιατί δεν θέλουμε να κάνουμε το φαγητό να έχει γεύση μόνο από την πιπεριά. 

Θέλουμε τα αρώματα του ψαριού να βγαίνουν πρώτα. 

Η ραΐτα είναι το συνοδευτικό μας. Δροσιστική σαλάτα από την Ανατολή, κυρίως από την Ινδία είναι ας πούμε ένα τζατζίκι χωρίς σκόρδο όμως το οποίο αρωματίζεται από κάποια μπαχαρικά και έχει μέσα λαχανικά αλλά και φρούτα όπως ανανά ή παπάγια καμιά φορά... 

Σε κάθε μέρος της Ινδίας έχουν και τη δική τους εκδοχή αλλά πάντα είναι εκεί για να σε δροσίζει όταν τρως τα ωραία και καυτερά τους πιάτα.. 

Ας δούμε τι θα χρειαστούμε αφού δείτε το βίντεο

Πολύς κόσμος δεν τρώει το ψάρι γιατί βαριέται να καθαρίσει τα κόκαλα. 

Άλλος κόσμος θεωρεί το μαγείρεμα με ψάρια μπελά και πολύ δύσκολο.

Άλλος κόσμος πάλι βαριέται το ψητό ψάρι λαδολέμονο και ότι δίνει ένα σωρό χρήματα να το αγοράσεις και δεν φτουράει.. 

Δεν είναι έτσι όμως και με αυτή τη συνταγή θα σας το αποδείξω.. 

Σήμερα θα κάνουμε το εξής: 

Ένα διαφορετικό ψητό ψάρι στο φούρνο με πατάτες. 

Ένα φαγητό που θα λατρέψετε, εύκολο και γρήγορο χωρίς πολλά πολλά! 

Χωρίς κόκαλα, μεγάλα και ζουμερά κομμάτια σαν μπριζόλα και χωρίς αυτή τη μυρωδιά της ψαρίλας. 

Έτοιμο σε λίγο χρονικό διάστημα. 

Έχει και λίγο την αίσθηση του junk food με τη χρήση της μαγιονέζας. .. Αυτό το πιάτο που τα έχει όλα είναι το φιλέτο μαγιάτικου ψητό στο φούρνο με πατάτες. 

Ένα ψάρι ιχθυοκαλλιέργειας που έχει και αυτό που μου έλειπε μέχρι τώρα από τα ψάρια ιχθυοκαλλιέργειας. Το μεγάλο μέγεθος. Καημό το είχα.. Ένα ψάρι με ωραία μεγάλα φιλέτα για να τα κάνεις διαφορετικές από τις συνηθισμένες συνταγές. Μόνο ο κρανιός ήταν σε μεγαλύτερα μεγέθη μέχρι τώρα αλλά και ο κρανιός δεν είχε το είδος της σάρκας που έψαχνα.. Είναι πιο βουτυράτο, πιο απαλό το κρέας του. Το μαγιάτικο έχει πιο σφιχτή σάρκα.. 

Βέβαια σε αντίθεση με τον κιμά, μπιφτέκια, ή τις μπριζόλες ή κάποιες άλλες πρωτεΐνες, το ψάρι μιας και μαγειρεύεται πολύ γρήγορα, τις πατάτες δεν μπορείς να τις βάλεις στο ταψί μαζί με το ψάρι μαζί μιας και δεν θα προλάβαιναν να ψηθούν όσο λεπτές και αν τις κάνεις. 

Το να τις βράσεις λίγο πρώτα είναι ένας πολύ καλός τρόπος για να πετύχεις να είναι έτοιμες μαγειρεμένες στην ώρα τους. Αν τις σοτάρεις κιόλας όμως και πάρουν ελαφρύ χρώμα και νοστιμίζουν ακόμα περισσότερο τότε να δεις πόσο καλύτερο είναι... 

Σας είπα επίσης πόσο μου αρέσει το Μαγιάτικο; Επιτέλους ένα ψάρι αρκετά μεγάλο με χοντρά φιλέτα, λίγα κόκαλα και συνεκτική σάρκα που μπορείς να το σοτάρεις και να το ψήσεις και να το κάνεις ότι θες και παράλληλα είναι και πεντανόστιμο! 

Καημό το είχα να βρω κάποιο έτσι μεγάλο φιλέτο που να μην στοιχίζει ο κούκος αηδόνι και να είναι και νόστιμο και φρέσκο! Και το βρήκα πια και πόση χαρά έχω..! Και το ξέρω ότι σας το ξαναλέω! :-) Θέλω να το εμπεδώσετε! 

Πάμε να δούμε λοιπόν τι θα χρειαστούμε:

Τα μπιφτέκια ψαριού μου άρεσαν πολύ από μικρό παιδί.. όχι ότι μας τα έφτιαχναν συχνά αλλά λέμε τώρα.. 

Πάντως η αλήθεια είναι ότι τα μπιφτέκια ψαριού είναι πολύ αγαπημένη τροφή για τα παιδιά αλλά η μεγαλύτερη έκπληξή μου όταν ταξίδεψα στην Ασία ήταν που είδα πόσο αγαπημένος μεζές ήταν εκεί για τους ανθρώπους και πόσο πολύ του πήγαιναν τα ασιατικά καρυκεύματα και μυρωδικά. 

Κάποια στιγμή θα σας δώσω και τη συνταγή μου για τους Ασιατικούς κεφτέδες που κάνω με ψάρια αλλά σήμερα είπα να κάνω κάτι πιο απλό.. 

Ήθελα λοιπόν να "δέσω" το ψάρι στο μείγμα και δεν ήξερα με τι.. αυτό που ήξερα ήταν ότι δεν ήθελα να βάλω αυτό και φρυγανιά μέσα, ήθελα να κάνω κάτι που να ήταν όχι τόσο σφιχτό αλλά αεράτο και αφράτο. Και τότε ήρθε η ιδέα για τον πουρέ πατάτας. Σκέφτηκα τις πατατοκροκέτες με τυρί (άλλη υπέροχη συνταγή αυτή) και το δοκίμασα. 

Η αλήθεια είναι ότι το μείγμα δεν είναι μείγμα από κεφτεδάκι που να το πιάσεις στα χέρια σου και να μην σε νοιάζει πως θα πλαστεί.. Επίσης σε αντίθεση με τον κεφτέ το μείγμα πρέπει ίσα ίσα να ανακατευτεί για να μη σπάσει το ψάρι σε μικρά κομμάτια μιας και το θέλουμε ατόφιο μέσα στο μπιφτέκι όσο περισσότερο μπορούμε. Αν ήταν το περνάγαμε και από το μούλτι αλλά τότε δεν ξέρω αλλά μόνο τη γεύση του ψαριού θα είχε.. 

Από μυρωδικά δεν βάζουμε πολλά.. δεν θέλουμε να καλύψουν την γεύση του ψαριού μιας και έχουμε μια απίστευτα καλή πρώτη ύλη... Οπότε λίγο μαϊντανό και λίγο λεμόνι και έξω από την πόρτα που λέμε... 

Το μαγιάτικο είναι ένα υπέροχο ψάρι με συνεκτική σάρκα, μεγάλα κομμάτια και φιλετάρεται και πολύ εύκολα μιας και δεν έχει πολλά ή περίεργα κόκαλα. Eίναι ιδανικό για αυτή τη συνταγή και μιας και είναι αρκετά μεγάλο ψάρι πάντα μπορεί να μείνει κάποιο κομμάτι, να το αφήσουμε άψητο στην κατάψυξη και αφού μαζέψουμε όλη την ποσότητα που χρειαζόμαστε προχωρούμε και στη συνταγή. Φυσικά και χρησιμοποιώ Μαγιάτικο Ιχθυοκαλλιέργειας #fishfromGreece. Τα ψάρια της Ελλάδας είναι από τα πιο νόστιμα ψάρια του κόσμου και φυσικά τα ψάρια της ιχθυοκαλλιέργειας δεν πάνε πίσω. Έχουμε τις καλύτερες και πιο καθαρές θάλασσες, τις ιχθυοκαλλιέργειες τις προσέχουν πολύ και τα ψάρια που έχουμε από εκεί είναι υπέροχα! 

Επίσης ένα ακόμα μυστικό... Ακόμα και με ψητό ψάρι γίνεται που μας περίσσεψε από άλλη συνταγή. ΟΚ, μπορεί να μην γίνει τόσο λαχταριστό όσο αν χρησιμοποιούμε ωμό ψάρι αλλά αποδεκτό θα είναι.. 

Πάμε να δούμε τι θα χρειαστούμε! 

Τον Σουντίρ τον γνώρισα μέσω του Γιάννη.. ο Γιάννης καλός φίλος του Άγη που ήταν καλός φίλος δικός μου και του Κώστα και του Μανώλη καλών φίλων του Άγη επίσης. 

Συνήθως θα πηγαίναμε στο σπίτι του Γιάννη όπου μαγείρευε υπέροχα και μας έλεγε ιστορίες από την Ινδία όπου πήγαινε πολλά πολλά χρόνια τώρα. Μέχρι και τον σεφ έκανε σε κάποια εστιατόρια Ελληνικά που άνοιξαν στη Γκόα, στο νότο της χώρας δηλαδή και κάποια στιγμή και ένα στη Βομβάη αν θυμάμαι καλά. Καταπληκτικός και πολύ γλυκός άνθρωπος. Τώρα πια δυστυχώς δεν είναι μαζί μας. Έφυγε σχεδόν μαζί με τον Κώστα και τον Μανώλη και κατάφερε και να τσακωθεί και με τον Άγη... Τέλος πάντων.. ας μην τα θυμάμαι.. 

Ο Γιάννης λοιπόν είχε πολλούς Ινδούς φίλους και ένας από αυτούς ο Σουντίρ είχε έρθει αρκετές φορές στην Ελλάδα και τον είχα γνωρίσει. Πολύ καλό παιδί και τρομερός μάγειρας. 

Η καταγωγή του από τη Γκόα και μια μέρα μας κάλεσε να μας κάνει το τραπέζι με φαγητά από τη χώρα του. Η αλήθεια είναι ότι δεν ήξερα τι να περιμένω μιας και αυτό που ήξερα ότι τα φαγητά από εκεί είναι ΠΟΛΥ καυτερά μιας και η Γκόα είναι στο νότο της Ινδίας. Ευτυχώς το παιδί ήξερε με τι είχε να κάνει και ότι μας έφτιαξε ήταν πολύ νόστιμο αλλά όχι τόσο καυτερό. 

Δυο πιάτα με εντυπωσίασαν. Ένα κάρυ με ψάρι και ένας χαλβάς με καρότο για το τέλος.. 

Το κάρυ γιατί αφ' ενός το έφτιαξε μόνος του από την αρχή με υλικά που βρήκε στο ντουλάπι του Γιάννη και αφετέρου γιατί το ψάρι δεν το είχα σκεφτεί ποτέ μέσα σε ένα κάρυ. Θα μου πεις χαζομάρα μου μιας και το ψάρι είναι ακόμα μια πρωτεΐνη αλλά κάπως μου φαινόταν αταίριαστο πριν το δοκιμάσω. 

Τελικά ήταν απίστευτος ο συνδυασμός και πραγματικά είναι ένα πιάτο που αξίζει να το δοκιμάσετε! 

Ο Σουντίρ μου έδωσε τη συνταγή τον οποίο ευχαριστώ και ελπίζω να τον δω μια φορά στο μέλλον ίσως στην Γκόα αν ταξιδέψουμε ποτέ ξανά!

Για τη συνταγή χρησιμοποιώ Φαγκρί ιχθυοκαλλιέργειας #fishfromGreece γιατί το ψάρι κρατάει το σχήμα του όταν κοπεί σε κομμάτια μικρά, είναι νόστιμο, τρυφερό και φυσικά υπέροχα φρέσκο!!!  Κόκαλα έχω αφαιρέσει φυσικά γιατί δεν θα ήθελα να τα βρω καθώς το τρώω αλλά αυτό εξαρτάται από εσάς.. 

Το τρομερό της συνταγής νομίζω ότι είναι το κάρυ το οποίο σας καλώ να δοκιμάσετε. Δεν είναι ιδιαίτερα μπελαλίδικο και δεν έχει καμιά τεράστια λίστα με υλικά.. Επίσης το κάνετε εσείς όσο καυτερό θέλετε... Γενικά ένα πιάτο που αξίζει τον κόπο και είναι πολύ διαφορετικό από ότι έχετε συνηθίσει μέχρι τώρα σε ένα πιάτο με ψάρι...  Αλλά μην το δώσετε σε Ινδό φίλο σας... Θα βρει το κάρυ άνοστο είμαι σίγουρος :-) 

Προτιμώ το μπρόκολο από το κουνουπίδι.. Θυμάμαι τη μάνα μου την καημένη που προσπαθούσε να με κάνει να φάω το κουνουπίδι κοκκινιστό, μπλιάχ... το έβραζε αρκετή ώρα, το σπίτι μοσχοβρωμούσε κουνουπιδίλα (από το ποδαρίλα) και γενικά ήταν μια ομορφιά ζωγραφιστή. 

Μόνο απλά βραστό με άλλα λαχανικά σαν σαλάτα μπορούσα να το φάω.. Οπότε είχαμε διακόψει τις διπλωματικές σχέσεις για καιρό τώρα. Και έλεγα ΠΟΤΕ ξανά!! 

ΜΕΧΡΙ που.... 

Μέχρι που ένας σεφ που πραγματικά εμπιστεύομαι χρόνια τώρα, ένας Γαλλοαμερικάνος, που ζει στην Καλιφόρνια νομίζω, ο Μπρούνο Αλμπούζ και σας τον έχω πει ξανά έκανε μια συνταγή που με άφησε άφωνο.. έκανε λοιπόν ψάρι και το συνόδευσε με πουρέ από κουνουπίδι.. 

Και λέω.. βρε, εδώ ότι έχω δοκιμάσει από τις συνταγές του είναι τρομερό, λες και ο πουρές κουνουπίδι να είναι τίποτε της προκοπής; και είπα να το δοκιμάσω.. 

Είχα και κάτι υπέροχα λαβράκια ιχθυοκαλλιέργειας #fishfromGreece τα οποία τα αγαπώ πολύ και ήθελα να τα τιμήσω και είπα να, θα κάνω ένα γαλλικό πιάτο! 

Και το έκανα.. και είπα δεν είναι δυνατόν, δεν γίνεται.. δεν μπορεί ο πουρές από κουνουπίδι να είναι τόσο νόστιμο πράγμα και τόσο μακριά από κουνουπίδι.. 

Και συνταγή δεν έχει.. απλά ψιλοκόβεις το κουνουπίδι, το βάζεις σε μια κατσαρόλα, βάζεις λίγο αλάτι και πιπέρι και το μισοσκεπάζεις με γάλα. Βάζεις το καπάκι, σιγοβράζεις για 10 λεπτά μέχρι να μαλακώσει το κουνουπίδι και 2 βήματα ακόμα και είναι έτοιμος.. 

Μιλάμε ένα όνειρο.. Και το ψάρι πολύ γρήγορα το πέρασα σαν φιλέτο από το τηγάνι και έγινε ένα πιάτο, μα ένα πιάτο, τι να σας πω... γκουρμέ πιάτο αντίστοιχο μισελενάτου εστιατορίου.. Σοβαρομιλώ.. 

Είχα και υπέροχο τουρσί λεμόνι και έκοψα και λίγο από αυτό σε μικρά κυβάκια, και είχα κάνει και τουρσί με Αρώνια που μου είχε στείλει ένας καλός φίλος από τη βόρεια Ελλάδα και έβαλα και από αυτό.. και το πιάτο έγινε και πανέμορφο πέρα από πεντανόστιμο...  

Αλλά μιας και έκανα ένα ολόκληρο κουνουπίδι πουρέ έμεινε αρκετός.. τον έβαλα σε ένα μπολ και τον έβαλα στο ψυγείο.. Και μετά θυμήθηκα μια κουβέντα με την Miss Healthy living για το ότι της έχουν κατακλέψει τις συνταγές και θυμόμουν ότι μου έλεγε για μια καρμπονάρα που αντί για κρέμες γάλακτος κτλ είχε βάλει πουρέ κουνουπιδιού... Αυτή τη συνταγή

Και λέω κάτσε να δοκιμάσω να το κάνω με πουρέ που έμεινε.. και έγινε τέλεια! Βέβαια και μπέικον έβαλα και τυρί έβαλα οπότε βίγκαν δεν ήταν αλλά πεντανόστιμο ήταν! 

Και μετά είχα και άλλη μια ιδέα.. 

Αραίωσα μια ποσότητα του πουρέ με ζωμό λαχανικών και έκανα σούπα βελουτέ από κουνουπίδι... ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ σας λέω και αυτή!! την έφαγε φίλος και έπαθε λαλά! 

Εντωμεταξύ τα λέω όλα αυτά και ξέχασα να σας πω για το ψάρι. Το πρόβλημα που είχα κάθε φορά όταν είχα να σοτάρω ένα ολόκληρο φιλέτο ψαριού ήταν ότι το κομμάτι της ουράς πάντα είναι πιο λεπτό από το υπόλοιπο και άρα πάντα παραψηνόταν και δεν γινόταν τόσο ωραίο. Ακόμα και αυτά τα ολόφρεσκα ψάρια της ιχθυοκαλλιέργειας. Λοιπόν... ακολούθησα την ιδέα του Μπρούνοο και έβαλα το ένα φιλέτο πάνω από το άλλο αλλά να κοιτάνε ανάποδα... γύρισα από κάτω και πάνω τις ουρές τους ώστε να ενωθούν καλά τα δυο φιλέτα και να είναι ένα ισοπαχές μεγάλο κομμάτι ψάρι και τα σόταρα σε ελαιόλαδο... Με τον τρόπο αυτό ψήθηκε τέλεια και όχι περισσότερο από την μεριά της ουράς όπως γίνεται συνήθως! 

Μια συνταγή αποκάλυψη... από πολλές απόψεις. Τα ξαναβρήκα με ένα υλικό που σε πολύ κόσμο δεν αρέσει, έκανα 3 πιάτα με αυτό το υλικό και βολεύτηκα με ένα νέο για μένα τρόπο να σοτάρω το ψάρι που μέχρι τότε το αγνοούσα! Τι άλλο να ζητήσει κανείς από τη μαγειρική σε μια μέρα! 

Ας δούμε τα υλικά..

Νομίζω ότι αυτό το φαγητό θα σας είναι μια μεγάλη έκπληξη... Surf and Turf ένα πράγμα, θάλασσα και βουνό μαζί, με υλικά που τώρα είναι στο φόρτε τους και το ψάρι πρωταγωνιστής. 

Σαν ιδέα το βρήκα από μια αγαπημένη μαγείρισσα τη Diana Henry αλλά με αρκετά διαφορετικά υλικά.. Πάντως το ρόδι το είχε η άτιμη... Και μιας το αγαπώ πολύ όπως επίσης και το φιστίκι Αιγίνης είπα να τα συνδυάσω... 

Εύκολο και της στιγμής φαγητό.. αλλά όταν το σερβίρετε είμαι σίγουρος ότι θα ανοίξουν πολλά στόματα.. και από την έκπληξη και τα χρώματα αλλά και από την νοστιμιά. 

Στη συνταγή προτείνω οξύμελι.. Είναι ένα από τα πολύ αγαπημένα μου προϊόντα, είναι κάτι που έρχεται από την αρχαία Ελλάδα και κάτι μου λέει ότι μια τέτοια συνταγή όσο γκουρμέ και αν φαίνεται τώρα είναι μια συνταγή που ταιριάζει απόλυτα με το τι έτρωγαν στην αρχαία Ελλάδα. 

Έχει φρούτα, ψάρι, ξηρούς καρπούς, και είναι και αρκετά γλυκόξινη.. Εντάξει καυτερή πιπεριά δεν είχαν και σίγουρα ούτε και λεμόνια αλλά νομίζω όλα τα υπόλοιπα θα μπορούσαν να τα έχουν και να δημιουργήσουν ένα τέτοιο πιάτο.

Αν δεν βρείτε οξύμελι τότε κάντε το δικό σας με λίγο καλό ξίδι που θα το ανακατέψετε σε κάποιο ανθόμελο. Μη μου βάλετε κανένα μέλι από βελανιδιά ή καρυδιά που είναι αρκετά πικρά έτσι; κάτι απλό θέλει και αρωματικό. 

Οι τσιπούρες δε, είναι το μαγικό ψάρι για αυτή τη συνταγή. Είναι ότι πρέπει ποσοτικά, ένα ψάρι για ένα άτομο, έχουν κρουστό κρέας με απαλή γεύση και ταιριάζουν θαυμάσια με τις γλυκόξινες γεύσεις του φαγητού. Και φυσικά τσιπούρες ιχθυοτροφείου μιας και ξέρω ότι είναι φρέσκες και σε πολύ καλή τιμή! #fishfromGreece

Ας δούμε λοιπόν τι ψάρια θα πιάσουμε! Πάμε να δούμε υλικά και εκτέλεση.

Ο Κρανιός ή το μυλοκόπι μιας και κάποιοι το καλούν έτσι (λανθασμένα όμως μιας και είναι συγγενικό είδος αλλά πολύ μικρότερο) είναι ένα από τα πολύ αγαπημένα μου ψάρια ιχθυοκαλλιέργειας. 

Έχει πολύ νόστιμο, βουτυράτο και αρκετά συνεκτικό κρέας που το λατρεύω είτε σε φέτες είτε σε κομμάτια φιλέτου. Και μιας και είναι από τα μεγαλύτερα σε μέγεθος ψάρια που μπορώ να βρω είναι ότι καλύτερο και για ψήσιμο στο φούρνο αλλά και στον ατμό.

Και μιας και είναι αρκετά επίμηκες και με λίγα σχετικά κόκαλα θεωρώ ότι συμφέρει περισσότερο η αγορά του σε σχέση με την τσιπούρα... Αλλά αυτό είναι καθαρά προσωπική μου γνώμη...

Μιας και προσπαθώ να μην πάρω επιπλέον βάρος (γιατί το να χάσω είναι μάλλον χαμένη υπόθεση) έχω ξεκινήσει να τρώω αρκετά περισσότερα ψάρια και λαχανικά και μια από τις αγαπημένες μου συνταγές για αυτό είναι αυτή που σας δίνω σήμερα. 

Ψάρι ψημένο σε ένα αρωματικό ατμό κλεισμένο μέσα σε λαδόκολλα... Παρέα του βρίσκονται ελαιόλαδο, λεπτές φέτες φινόκιο, λεπτές φέτες γλυκοπατάτας, λίγο άνηθο και λιγάκι από το αγαπημένο μου τσίπουρο που αρωματίζω με εσπεριδοειδή και σαφράν... 

Απλή συνταγή, εύκολη, χωρίς πολλά πολλά που πάει έτοιμη σε κάθε άνθρωπο στο τραπέζι και εκεί καθώς ανοίγουν τη συσκευασία τους έρχονται όλα αυτά τα αρώματα μέσα από τη λαδόκολλα και μαζί με τα αρώματα έρχονται και τα σάλια... Οπότε ξέρετε εσείς.. 

Πάμε να δούμε τα υλικά για να το κάνετε πάραυτα.. 

Αγαπώ τα ψάρια. 

Δυστυχώς όμως δεν είχα τη δυνατότητα να τα τρώω όσο συχνά ήθελα. 

Ο κυριότερος λόγος είναι γιατί δεν έχω κάποιον αγαπημένο ψαρά που θα με προσέξει και θα μου δώσει πάντα φρέσκο και σωστό ψάρι. Πολλές φορές σου δίνουν κάρβουνα για διαμάντια. Και δεν έχω χρήματα για διαμάντια... 

Οπότε όταν "βρήκα" τα ψάρια ιχθυοκαλλιέργειας ησύχασα λίγο. Γιατί ξέρω ότι πάντα θα έχω σωστό και φρέσκο ψάρι ακόμα και αν το πάρω από το σούπερ μάρκετ. 

 Και σαν μάγειρας που είμαι, είναι σημαντικό πάντα να έχω ένα προϊόν με σταθερή ποιότητα, νόστιμο και εύκολο στη χρήση του... Γιατί την όποια συνταγή που θα φτιάξω θέλω να έχει πάντα την ίδια γεύση μιας και ο κόσμος που θα έρθει να φάει από τα χέρια μου μπορεί να μην έρθει ξανά. 

 Μια από τις απόλυτα αγαπημένες μου συνταγές για ψάρι λοιπόν θα σας δώσω σήμερα... Είναι μια συνταγή που τη φτιάχνω συχνά. Και όλοι την αγαπάνε.. 

Η συνταγή αυτή έχει 3 παρασκευές.. Η παρασκευή με το ψάρι είναι εύκολη και γρήγορη... Ο πουρές του αρακά με τον βασιλικό έχει μετατρέψει ακόμα και αρνητές του αρακά σε λάτρες του...  και η σάλτσα με τη ντομάτα ακόμα και για μια μακαρονάδα είναι ότι πρέπει!! 

Ο συνδυασμός τους δε είναι υπέροχος! 

Είναι μια συνταγή που πρέπει να τη δοκιμάσετε! Πάραυτα!!! 

Χτες κιόλας! 

Φιλιά πολλά! Ας δούμε τι θα χρειαστούμε! 

Από τα πιο ωραία πιάτα που λατρεύω να φτιάχνω και αρέσει σε όλους. Την σερβίρω στην αρχή ενός γεύματος μαζί με το Τσίπουρο που ανέβασα τις προάλες. 
Ένα απλό μεζεδάκι είναι... μια μαγιονέζα μόνο που αντί για αυγό κότας έχει αυγά ψαριού... και στην ουσία δένει με τον ίδιο τρόπο και κόβει με τον ίδιο τρόπο επίσης... Οπότε θέλει λίγο προσοχή. 

Όσες είχα δοκιμάσει δεν ήταν στο στυλ μου... συνήθως με ψωμί ή με πατάτα και πολύ πηχτές και καθόλου αέρινες. 
Και κάποια στιγμή βρέθηκα στο Τραβόλτα. Για το τραβόλτα σας τα έχω πει εδώ αλλά διαβάστε το ξανά αν δεν το είχατε προσέξει. 

Εκεί λοιπόν έφαγα την πιο αέρινη ταραμοσαλάτα της ζωής μου και προσπάθησα να την κάνω και εγώ. Μετά από δοκιμές τα κατάφερα και την έκανα όπως ακριβώς την ήθελα. 
Έψαξα να βρω τα μυστικά της.. Παλιά την έφτιαχναν σε γουδί οπότε η υφή της ήταν αρκετά κοκκώδης μιας και το ψωμί ή η πατάτα δεν μπορούσε να γίνει αλοιφή... Αργότερα την έφτιαχναν στο μπλέντερ και κάπως βελτιώθηκε το πράγμα. Και στην αφαίρεση και την απλότητα έγινε η διαφορά. 

Καλή πρώτη ύλη, ταραμάς που αξίζει από ωραίο ψάρι και μετά λάδι αλλά όχι όλο ελαιόλαδο μιας και δίνει βαριά γεύση στην ταραμοσαλάτα. Ένα απλό αλλά καλό σπορέλαιο είναι αρκετό. 
Θέλει κάτι όξινο οπότε βάζω ή χυμό λεμονιού αλλά και λάιμ και μερικές φορές βάζω και ξύσμα λάιμ ή λεμονιού... κάνει μεγάλη διαφορά. 

Συνήθως τη σερβίρω επάνω σε κρακεράκια με διάφορα συνοδευτικά.. Φρέσκα σύκα και σταφύλια της πάνε πολύ ακόμα ακόμα και λίγη πάστα σύκου ή μαρμελάδα σύκου επίσης είναι πολύ καλή ιδέα. Πολλές φορές βάζω και σπόρους παπαρούνας ή μαύρο σουσάμι από πάνω για ακόμα πιο πολύ τραγανότητα... 

Καλό χτύπημα και έτοιμη! Ας δούμε τη συνταγή... 

Η θεία η Αλίκη έμενε στο Βόλο.. μαζί με την κόρη της την Ιωάννα.
Θυμάμαι ότι ήταν μια υπέροχη αρχόντισσα. Είχε μια πολύ όμορφη και γλυκιά φωνή που σε έπαιρνε μαζί της, έλεγε απίστευτο φλυτζάνι και τρέχαμε όλοι να μας πει τα μελλούμενα και είχε τόσα κακτάκια στην αυλή που κάθε φορά που πηγαίναμε στο Βόλο έπαιρνα από ένα κομμάτι και έτσι μεγάλωνα τη συλλογή με τα κακτάκια στο σπίτι στην Αθήνα... 

Τέλος πάντων.. Στο Βόλο είχαμε και κάποιους ακόμα συγγενείς και τώρα που το σκέφτομαι αναρωτιέμαι πως μαζεύτηκαν όλοι εκεί. Οπότε πηγαίναμε αρκετά συχνά. Και ναι μεν ήμουν παιδάκι οπότε τσίπουρο δεν έπινα αλλά τους μεζέδες μια χαρά τους έτρωγα.

Εκεί μάλλον ήταν η πρώτη φορά που δοκίμασα γαρίδες σαγανάκι σε κάποιο τσιπουράδικο στη Νέα Ιωνία του Βόλου. Και σίγουρα είναι από τις στιγμές που σου μένουν στη ζωή όταν τις πρωτοφάς.

Γαρίδες με κόκκινη σάλτσα, μπαχαρικά, άλλοτε πιο λίγα άλλοτε περισσότερα και λίγο τυράκι να λιώνει και τα κομμάτια του ψωμιού να μαζεύουν τη σαλτσούλα... και καμιά φορά και κανένα μουστάκι από τα κεφάλια της γαρίδας. 

Και βέβαια είχα και τη μανούλα να μου τις καθαρίζει όπως εγώ τώρα τις καθαρίζω εγώ για ένα άλλο δίδυμο.. Η ζωή μας κύκλους κάνει. 

Από το Βόλο λοιπόν στην Αθήνα και στο τηγάνι σας. Εύκολη πολύ συνταγή και χωρίς να παίρνει πολύ χρόνο. Τυράκι ότι θέλετε αν και προτιμώ τα λευκά τυριά και ας μην λιώνουν. 

Δοκιμάστε το και έχετε στο μυαλό σας μια αυλή ασπρισμένη με ασβέστη καλοκαιράκι. 

Μια τόσο απλή σαλάτα αλλά και τόσο πολύπλοκή σε γεύσεις και υφές και κυρίως ιδιαίτερη... 

Μου αρέσει πολύ ο καπνιστός σολομός ιδίως αν είναι καλά καπνισμένος. 
Τον ξέρω καλά γιατί σχεδόν κάθε χρόνο ετοιμάζουμε τον καπνιστό σολομό μας με κάτι φίλους, μια διαδικασία που παίρνει 12 ώρες με ωραία φαγιά και κρασιά και τσίπουρα ενδιάμεσα... 

Μου αρέσουν πολύ και οι σαλάτες... Γιατί είναι κάτι που αν έχει μέσα λίγη πρωτεΐνη από κρέας ή ψάρι είναι σχεδόν ένα πλήρες γεύμα... 

Αλλά είναι σημαντικό να έχουν όλες τις υφές και τις γεύσεις για να είναι όσο το δυνατόν πιο νόστιμες... 
Και αυτή έχει ακριβώς αυτό! 
Γλυκό και ξινό από τα φρούτα, αλμυρό από το σολομό, πικρό από τα λαχανικά..
Και τραγανή και απαλή και απ' όλα ! 
Είναι μια σαλάτα που πρέπει να τη δοκιμάσετε!!! Και φυσικά τα μπλούμπερις μου θυμίζουν το κτήμα Νικολάου που πήγα και τα πήρα... ακόμα κρατάνε στο ψυγείο!!!! 

Λίγο κρεμμύδι θα βάλω την επόμενη φορά! Νομίζω ότι θα της πάει! 

Καλή όρεξη! 

Δεν έχω να πω πολλά.. 

Δεν χρειάζονται άλλωστε.

Μαγική συνταγή.

Απλή

Απλούστατη... 

Υπέροχη όμως... 

Θα σας πρότεινα με μια ράσπα την ώρα που σερβίρετε τις μπρουσκέτες πάνω στο τραπέζι να τρίψετε τα φρέσκα αμύγδαλα πάνω στο ψωμάκι... και στο τέλος να ρίξετε και το λαδάκι.. 

Και θα μαγέψετε κόσμο.. 

Σας το υπογράφω...