Ας δούμε μερικά πράγματα για το τσάι.. 

Όχι αυτό του βουνού που λέμε αλλά το τσάι που έρχεται από την Κίνα, την Ινδία και γενικά την Ασία. 

Αυτό προέρχεται από ένα φυτό που λέγεται Camellia sinensis και το οποίο φυσικά πια έχει πολλές ποικιλίες και καλλιεργείται σε διαφορετικά περιβάλλοντα, τύποι εδαφών, υψόμετρο, κλίμα κλπ. 

Από το φυτό αυτό μαζεύουμε τα φύλλα του τα οποία μετά από διάφορες επεξεργασίες βάζουμε στο νερό και φτιάχνουμε το τσάι. 

Το πια φύλλα μαζεύουμε και τι τα κάνουμε έχει πολύ να κάνει με τη διάκριση του τσαγιού στα διάφορα είδη του. Και υπάρχουν 5 είδη. Και δεν μιλάω για γεύσεις προσέξτε.. εννοώ τσάγια που διαφέρουν στην ηλικία των φύλλων, τη συλλογή και την επεξεργασία τους. 

Τέτοια είδη τσαγιού είναι το Μαύρο, το Πράσινο, το Λευκό, το Που-ερ, και το Ου-λονγκ. 

Αλλά τι επεξεργασία περνάνε τα φύλλα του τσαγιού; 

Αφού τα μαζέψουν, τα αφήνουν να μαραθούν και μετά τα αφήνουν να οξειδωθούν για λιγότερη ή περισσότερη ώρα και μετά τα θερμαίνουν για κάποια ώρα επίσης. Μπορεί ακόμα να τα στρίψουν, να τα κόψουν και άλλα πολλά. 

Αλλά τι γίνεται με όλα αυτά; και τι μας ενδιαφέρουν; Η οξείδωση και όλες οι άλλες οι φυσικές χημικές διαδικασίες είναι υπεύθυνες για τη γεύση του τσαγιού. 

Τι είναι όμως η οξείδωση; είναι η διαδικασία κατά την οποία διάφορα ένζυμα που υπάρχουν στα κύτταρα αλληλεπιδρούν με το οξυγόνο της ατμόσφαιρας. 

Για να το κάνουμε πιο λιανά ας πάρουμε παράδειγμα ένα μήλο. Αν το αφήσουμε για αρκετές μέρες μαυρίζει. Οξειδώνεται δηλαδή. 

Αν κόψουμε το μήλο τότε μαυρίζει πιο γρήγορα. Επίσης αν πάρουμε ένα κομμένο μήλο σε φέτες και το ψήσουμε στο τηγάνι όπως όταν πάμε να κάνουμε μηλόπιτα τότε η οξείδωσή του σταματάει και το μήλο δεν αλλάζει χρώμα. 

Το ίδιο συμβαίνει και με τα φύλλα του τσαγιού. Αν τα κόψουμε ή τα ρολλάρουμε τότε τα ένζυμα που βρίσκονται μέσα στα κύτταρα έρχονται σε επαφή με το οξυγόνο του αέρα, οξειδώνονται και αλλάζουν χρώμα και γίνονται πιο σκούρα, ενώ αν τα “ψήσουμε” η οξείδωση σταματάει. 

Από αυτό καταλαβαίνουμε μια μεγάλη διαφορά του πράσινου από το μαύρο τσάι για παράδειγμα. Το μαύρο τσάι που έχει πιο σκούρο χρώμα είναι πολύ οξειδωμένο. Στο πράσινο σταματάνε την οξείδωση πολύ νωρίς με τη θέρμανση. 

Το λευκό τσάι τώρα τι είναι; Κατ’αρχήν είναι ένα τσάι που προέρχεται από τα πολύ νεαρά φύλλα, αυτά που ακόμα ακόμα δεν έχουν ξεδιπλωθεί καλά καλά. Και μάλιστα είναι καλυμμένα με λευκές τριχούλες για την προστασία τους. Από εκεί πήρε το όνομά του και όχι επειδή είναι άσπρο σαν χρώμα. Είναι ένα τσάι που είναι ελαφρύ με ωραία γεύση και άρωμα και μου αρέσει πολύ. Επίσης δεν έχει σχεδόν καμία κατεργασία. Απλά τα φύλλα μαζεύονται και αφήνονται να στεγνώσουν φυσικά μέσα σε δύο μέρες. Επειδή επί δύο μέρες στεγνώνουν κάποια ελάχιστη οξείδωση υπάρχει οπότε κάποια φύλλα είναι πράσινα και άλλα πιο καφέ ή μαύρα. 

Στο πράσινο αφού γίνει η συγκομιδή των φύλλων τότε αυτά μαραίνονται, τα κάνουν ρολό και είτε τα βάζουν στον ατμό είτε τα ψήνουν σε χαμηλή θερμοκρασία για να σταματήσουν την οξείδωση. 

Το Ου-λονγκ είναι ένα τσάι ανάμεσα στο πράσινο και το μαύρο όπου η οξείδωση μπορεί να φτάσει το 80%. Η διαδικασία μέχρι να είναι έτοιμο παίρνει πολύ χρόνο και ο κάθε παραγωγός έχει και τα δικά του μυστικά όσον αφορά το χρόνο οξείδωσης, τα ψησίματα κτλ.. Είναι τσάι με υπέροχη γεύση και ίσως από τα πιο “εύκολα” τσάγια για να ξεκινήσει κανείς. 

Το μαύρο είναι ένα τσάι με μακρά οξείδωση και όλη η διαδικασία παίρνει περίπου μια μέρα για να γίνει. Είναι το τσάι με την πιο έντονη γεύση και είναι αυτό που στην Αγγλία το πίνουν με γάλα. 

Το Που-ερ τώρα είναι από τα πιο ιδιαίτερα τσάγια μιας και περνάει από μια διαδικασία ζύμωσης η οποία μπορεί να διαρκέσει και αρκετά χρόνια και του δίνει την ιδιαίτερη γεύση του. Αυτό το τσάι είναι “ζωντανό” σαν το κρασί και όπως και το κρασί η τιμή του εξαρτάται από την παλαιότητα και την κατεργασία.. 

Αν και το Που-ερ είναι το αγαπημένο μου τσάι για να το πίνω σκέτο το λευκό είναι ένα τσάι με το οποίο “παίζω” και το συνδιάζω με άλλα βότανα και αρώματα. Αυτό επειδή το λευκό τσάι έχει μια απαλή γεύση. Επίσης όπως και το ελαιόλαδο έτσι και το τσάι έχει και αυτό πολυφαινόλες, αντιοξειδωτικά δηλαδή και μάλιστα ένα τύπο από αυτές που λέγονται κατεχίνες.  Και φυσικά είναι ότι πρέπει και για την προστασία της καρδιάς, την προστασία από καρκίνο, υψηλή πίεση και φυσικά στο χάσιμο βάρους όπως άλλωστε και το πράσινο τσάι..

Επίσης το λευκό τσάι είναι εύκολο να παρασκευαστεί. Απλά βάζουμε καυτό νερό αλλά όχι βραστό (75-85 βαθμούς Κελσίου) σε μια τσαγιέρα με τα φύλλα του τσαγιού, αφήνουμε για 4-8 λεπτά ανάλογα και το πίνουμε συνήθως χωρίς την προσθήκη ζάχαρης γιατί δεν το χρειάζεται.. 

Για κάθε κούπα αν έχουμε μεγάλα φύλλα βάζουμε 1 κ.σ. ενώ αν είναι μικρά φύλλα 1 κ.γ. ανά κούπα είναι αρκετό. 

Ας δούμε πως έφτιαξα το δικό μου μείγμα με το περγαμόντο.