Θα μου πεις γιατί πλακάκι βρε Γιάννη;
Στα Αγγλικά αυτό το γλυκό θα το έλεγες slab, το οποίο αυτό σημαίνει... ή μάλλον όχι ακριβώς πλακάκι αλλά πέτρα όπως ας πούμε ένα κομμάτι μάρμαρο..
Τάρτα δεν είναι γιατί αφ' ενός δεν έχει ζύμη τάρτας και δεν έχει γέμιση με την κλασική "ταρτική" έννοια της λέξης. Είναι σαν κέικ; μπα.. ούτε σαν κέικ γιατί η βάση είναι κάτι ανάμεσα σε ζύμη μπισκότου, παστέλι και τάρτας. Γενικά είναι κάτι που δεν το έχετε φάει και πολύ... Σας μπάρα θα το έλεγα και αν το έκοβα στα σωστά κομμάτια μάλλον σαν μπάρα φιστικιού θα μπορούσα να το πουλούσα αν είχα ζαχαροπλαστείο...
Η ιστορία ξεκίνησε πριν τα Χριστούγεννα όταν είδα ένα ίδιο σχεδόν γλυκό που το είχε φτιάξει ο φίλος Διονύσιος και μου άρεσε πολύ εμφανισιακά και του το είπα.. Και μου είπε ότι θα μου στείλει μερικά κομμάτια με ένα ταξί. Όπως και έκανε. Με τον φίλο του τον Jim έκαναν θαύματα στην κουζίνα του σπιτιού τους φέτος το χειμώνα... και μιας και δεν μπορούν να τα τρώνε όλα έκαναν πακέτα και έστειλαν πολλά σε φίλους τους. Όλα αυτά τα έγραψα πιο αναλυτικά εδώ και μπορείτε αν θέλετε να τα διαβάσετε...
Ζήτησα λοιπόν τη συνταγή από τον Διονύσιο και μου την έστειλε και μπράβο και μαγκιά του δηλαδή! Είπα να τη δοκιμάσω λοιπόν και την δοκίμασα. Και βγήκε μια αποτυχία. Και στενοχωρήθηκα πολύ.. είχα πάρει και κάτι πεκάν για να τα στολίσω όπως και εκείνος και πραγματικά δεν βγήκε καλό.
Και δεν βγήκε καλό για τρεις λόγους. Πρώτος λόγος ότι δεν διάβασα σωστά τη συνταγή, δεύτερος γιατί έκανα του κεφαλιού μου και τρίτος λόγος ότι είχα μάθημα την ώρα που έψηνα το γλυκό και το παράψησα.. Και αν παραψήσεις καραμέλα ξέρεις τι συμβαίνει...
Δεν το έβαλα κάτω και την έκανα ξανά την επόμενη μέρα. Και αντί για πεκάν έβαλα τα καταπληκτικά φιστίκια του Παναγιώτη από το Κέλυφος. Και βγήκε το γλυκό απλά υπέροχο.. Είχα και λίγη λιωμένη σοκολάτα από ένα βίντεο που γυρνούσα εκείνη την ώρα οπότε έριξα και λίγη από πάνω..
Λοιπόν, εδώ σας έχω την συνταγή και ακολουθήστε τη κατά γράμμα και θα φάτε ένα όνειρο..
Μια συμβουλή... κόψτε το σε μικρά κομμάτια..