Όταν έμαθα ότι κάπου πάνω από το Αίγιο ένας "τρελός" καλλιεργεί blueberries είπα αυτό πρέπει να το δω.. 

Και το τρελός το λέω γιατί είναι μια πολύ απαιτητική καλλιέργεια στη χώρα μας! 

Λίγη ιστορία και φυτολογία τώρα. 

Τα φρούτα αυτά κατάγονται από την Βόρεια Αμερική. Οι ινδιάνοι τα έτρωγαν χιλιάδες χρόνια και μάλιστα μιας και μπορούσαν εύκολα να τα αποξηράνουν μπορούσαν να τα χρησιμοποιούν και το χειμώνα. 

Είναι απαιτητικά φυτά όσον αφορά το χώμα στο οποίο τα καλλιεργούμε και στο νερό με το οποίο τα ποτίζουμε. Και αυτό γιατί στον τόπο καταγωγής τους τα εδάφη είναι όξινα και το νερό από τη βροχή είναι συχνό και “μαλακό” χωρίς πολλά άλατα. Στην Ελλάδα τώρα τα εδάφη μας είναι κυρίως αλκαλικά και το νερό έχει αρκετά άλατα ιδίως αν προέρχεται από πηγάδια και αυτός είναι ο λόγος που καμέλιες, ορτανσίες και γαρδένιες δεν τα πολυπάνε καλά εδώ. Μιας και τα blueberries είναι στην ίδια οικογένεια με τις καμέλιες καταλαβαίνετε πόσο δύσκολο είναι να τα μεγαλώσουμε σωστά εδώ στην Ελλάδα. 

Βέβαια κάποιοι λίγοι τόποι στην Ελλάδα έχουν όξινο έδαφος και σε αυτούς μπορούμε να καλλιεργήσουμε τα φυτά αυτά. 

Ένα τέτοιο χωράφι με όξινο έδαφος είχε και ο Θέμης Νικολάου έξω από το Αίγιο. Και ήταν περίεργο γιατί ήταν ένα μικρό χωράφι ανάμεσα σε πολλά άλλα που το χώμα τους δεν είναι όξινο. Μη φανταστείτε ότι είναι πολλά στρέμματα. Αλλά ήταν τυχερός και το μέρος δούλεψε και άρα μπόρεσε να ξεκινήσει την παραγωγή. 

Τον ρώτησα πόσο δύσκολο είναι και τι απαιτήσεις έχει σαν καλλιέργεια. Μου είπε ότι δεν είναι πολύ δύσκολο στην καλλιέργειά του όταν πια είναι φυτεμένα τα φυτά και έχουν μεγαλώσει απλά έχει απαιτήσεις σε καλό χώμα και καλό νερό για πότισμα. Επίσης χρειάζεται αρκετό νερό το καλοκαίρι γιατί οι ρίζες του φυτού είναι κυρίως στην επιφάνεια του εδάφους, είναι πολύ ψιλές και άρα θέλουν πολύ υγρασία. Το καλό κλάδεμα επίσης είναι σημαντικό μιας και η καρποφορία του φυτού γίνεται πάνω σε ξύλο της προηγούμενης χρονιάς οπότε αυτός που κλαδεύει πρέπει να ξέρει ακριβώς τι κάνει ώστε να διαμορφώσει το φυτό κατάλληλα και να δώσει καρπούς.

Σαν φυτό δεν είναι πολύ ψηλό οπότε δεν φτάνει πάνω από 2 μέτρα σε ύψος και άρα είναι εύκολο στη συγκομιδή η οποία γίνεται με τα χέρια. Το κακό όπως βλέπετε και στις φωτογραφίες είναι ότι δεν ωριμάζουν όλοι οι καρποί την ίδια ώρα οπότε το μάζεμα γίνεται σε "χέρια" κατά την διάρκεια ενός μήνα οπότε τα εργατικά είναι πολύ υψηλά και αυξάνει έτσι το κόστος του φρούτου στον καταναλωτή.

Σημαντικός εχθρός της καλλιέργειας είναι οι ακρίδες που τρώνε εκτός από τα φύλλα, τους τρυφερούς βλαστούς αλλά και τους καρπούς. Αναγκάζεται λοιπόν ο Θέμης μιας και πρόκειται για βιολογική καλλιέργεια να βάζει δίχτυα γύρω από τα φυτά για να κρατάει έξω τις ακρίδες.. Οι οποίες από ότι είδα είναι αρκετά έξυπνες και βρίσκουν τους τρόπους να μπουν μέσα. 

Το ότι είναι βιολογική καλλιέργεια σημαίνει ότι τα κόβεις από το θάμνο και τα τρως επιτόπου! :-) Μαγικό αυτό! ζεστά ζεστά ακόμα από τον ήλιο, τρυφερά και ζουμερά είναι ότι καλύτερο αυτές τις μέρες.
Καλό είναι όταν τα δοκιμάζεις από το ψυγείο δροσερά δροσερά αλλά αυτό το να κόβεις και να τρως από το θάμνο είναι υπέροχο... Οι περισσότεροι εργάτες που δουλεύουν δεν μπορούν να αντισταθούν και καταβροχθίζουν πολλά φρούτα κατά τη διάρκεια του μαζέματος...
Μάλλον πρέπει να τους πει ότι τα έχει ψεκάσει :-)  

Να πούμε εδώ για τα ωφέλη στην υγεία των blueberries; Δεν νομίζω να χρειάζεται να πούμε πολλά.. είναι απλά βόμβες θρεπτικών ουσιών και αντιοξειδωτικών και κάνουν πολύ καλό στο σώμα μας. Μειώνουν ζάχαρο, χοληστερίνη κτλ κτλ.. ξέρετε εσείς τώρα! 

Μιλώντας με τον Θέμη αυτό που ήθελα να μάθω και τον ρώτησα ήταν το "Πως τα κατάφερες"; Μου απάντησε ότι ήταν λίγο τυχερός αλλά γενικά δεν υπήρχε η γνώση στην Ελλάδα για την καλλιέργεια του φυτού ή ακόμα και τώρα και οι τοπικοί γεωπόνοι δεν είχαν ιδέα τι να τον συμβουλέψουν. Τελικά τα προβλήματα ξεπεράστηκαν με πολύ διάβασμα, βλέποντας πολλά βιντεάκια στο youtube και κουβέντα με μερικούς τρελούς ακόμα που κάνουν τη δουλειά αυτή στην Ελλάδα. Κυρίως στη Βόρεια Ελλάδα. 

Η παραγωγή φεύγει κυρίως νωπή αν και ο Θέμης θα ήθελε αργότερα αν τα πράγματα στρώσουν και βάλει και άλλα φυτά να κάνει και άλλα προϊόντα από τα blueberries όπως κρασί από τους καρπούς, τσάι από τα φύλλα κτλ.. Προς το παρόν τα διαθέτει σε κάποια μαγαζιά βιολογικής καλλιέργειας στην Πάτρα και κάποια τοπικά σούπερ μάρκετ.. 

Να πούμε εδώ ότι υπάρχει και στην Ελλάδα ένα είδος Μπλούμπερι αλλά όχι αυτό το είδος που καλλιεργείται ευρέως. Παλαιότερα λέγεται ότι τα μάζευαν στα βουνά στη βόρεια Ελλάδα και μάλιστα έφτιαχναν και κρασί από αυτά.

Αν θέλετε να επικοινωνήσετε μαζί με τον Θέμη και τη γυναίκα του τη Γιάννα βρείτε τους εδώ:

https://www.facebook.com/KtimaNikolaou.myrtilla/