Με τα Βίγκαν φαγητά έχω ένα θέμα.. Ή μάλλον το θέμα δεν το έχω τόσο με τα φαγητά όσο με τους ανθρώπους που ακολουθούν μια τέτοια διατροφή γιατί αρκετές φορές είναι απλά θύματα της μόδας και όχι συνειδητοποιημένοι στη διατροφή που ακολουθούν. 

Γιατί το λέω αυτό; γιατί κατά καιρούς έχω κάνει συζητήσεις με πολλές και πολλούς από αυτούς και όταν τους λέω πόσο πολύ Βίγκαν είναι η παραδοσιακή Ελληνική κουζίνα με κοιτάνε σαν τρελό. Και μετά αρχίζω και τους μιλάω για τα λαδερά, για τα υπέροχα πιάτα με τα λαχανικά που έχουμε παραδοσιακά στην Ελλάδα, ακόμα και για άγνωστα πιάτα όπως οι κολοκυθοκορφάδες, τα ωραία τουρσιά και λοιπά και λοιπά μου λένε μπλιαχ. Γιατί δεν τους αρέσουν τα φασολάκια γιαχνί γιατί δεν είναι αρκετά trendy για αυτούς. Εκεί λίγο το χάνουν.

Τα τελευταία χρόνια κάπως έχει βελτιωθεί η κατάσταση όμως και βλέπω νέα παιδιά να έχουν αγαπήσει τέτοιες παραδοσιακές συνταγές και πραγματικά να τις δουλεύουν, να τις τρώνε και να τις πειραματίζονται.. 

Γιατί καλή η κινόα και το κεχρί αλλά προτιμώ να μην έχω το τεράστιο carbon print για να έρθουν εδώ. Επίσης ένα άλλο πολύ ωραίο πράγμα είναι ότι έχουν κυκλοφορήσει και αρκετά ωραία βιβλία με vegan συνταγές πια. Χρόνια πιπίλιζα το μυαλό σε δύο γνωστούς μου Έλληνες σεφ και τους έλεγα βρε βγάλτε ένα βιβλίο με νηστίσιμα και βίγκαν συνταγές, θα μοσχοπουλήσει, και επιτέλους ο ένας κάτι πάει να κάνει.. Αναρωτιέμαι αν θα θυμάται ποιανού ιδέα ήταν :-) Αμφιβάλω αλλά οκ.. 

Μια από τις πολύ αγαπημένες μου γυναίκες σεφ που κάνουν χορτοφαγικές συνταγές αλλά και Βίγκαν είναι η Amy Chaplin.. Αυστραλέζα αλλά κοσμογυρισμένη, έφαγα από τα χεράκια της σε ένα πολύ ωραίο εστιατόριο στη Νέα Υόρκη το Angelica's kitchen και λάτρεψα και την ίδια και το στυλ της και όλα..

Είχα καλεσμένους την Κυριακή και ήθελα να φτιάξω κάτι ιδιαίτερο. Και μιας και δεν είχα φάει όσπρια αρκετές μέρες ήθελα να έχει μέσα φασόλια. Θυμήθηκα μια συνταγή της που είχα δει για ταρτάκια και είπα να την μετατρέψω σε συνταγή για τάρτα και να κάνω και τα δικά μου..

Βγήκε καταπληκτική και υπέροχη και τέλεια! Τα παιδιά που δοκίμασαν τρελάθηκαν αλλά μιας και τους είπα ότι είχε μέσα φασόλια είπα να δώσω λίγο και στον αδερφό μου να δοκιμάσει χωρίς να ξέρει τι είναι... Τον χρησιμοποιώ αρκετά σαν πειραματόζωο αλλά πάντα του δίνω καλό φαγητό και δεν παραπονιέται...

Έτσι όπως δεν είχε καταφέρει να βρει από τι είχαν γίνει τα σουτζουκάκια τις προάλλες, δεν κατάφερε να βρει και τι έχει μέσα η τάρτα.. Του άρεσε πολύ όμως..

Να πω ότι χρησιμοποίησα τα υπέροχα φασόλια από το δικότυλο τις υπέροχες βανίλιες τους και επίσης τα παντζάρια με τα οποία σκέπασα την τάρτα ήταν από την Καταπληκτική Ειρήνη.. 

Οπότε πάμε να δούμε αυτή την πολύ ωραία και πολύχρωμη συνταγή που είμαι σίγουρος ότι θα σας ενθουσιάσει γιατί είναι κάτι διαφορετικό! Και αν τα παιδιά σας δεν τρώνε φασόλια για δοκιμάστε τη! 

Σας είχα μιλήσει παλιότερα για τα υπέροχα όσπρια που είχα αγοράσει και που μεγαλώνουν στον υπέροχο Φενεό. Για το Δικότυλον και το πόσο νόστιμα ήταν τα προϊόντα τους.
Δεν είχα όμως καταφέρει να πάω από εκεί και είχα πει ότι έπρεπε να κάνω ένα ταξιδάκι. 

Στις αρχές λοιπόν του καλοκαιριού κατάφερα και πήγα. Η ημέρα δεν ήταν και η καλύτερη, μια βροχή που όλο μας έδειχνε ότι θα πέσει ξεκίνησε να πέφτει και να σταματάει και στο τέλος όταν έφτασα στο χωριό Γκούρα ακριβώς πάνω από το οροπέδιο του Φενεού βγήκε ο ήλιος. 

Είχα μιλήσει με τον Κώστα Δάρη, τον ένα από τους ανθρώπους που είναι πίσω από το "Δικότυλον" και μου είπε ότι όταν φτάσω στη Γκούρα, να πάω να πιω ένα καφέ και θα έρθει να τα πούμε. 
Παρήγγειλα έναν Ελληνικό μέτριο και ξεκίνησα να τον απολαμβάνω μέχρι που η βροχή που με κυνηγούσε στις ανηφόρες καθώς ερχόμουν με έφτασε και άνοιξαν οι ουρανοί.. 

Πήρα τον καφέ μου και μπήκα μέσα στο καφενείο.. Μεσημέρι, λιγοστός ο κόσμος έξω και ξεκινήσαμε να μιλάμε με την κυρία του καφενείου για το χωριό. Μου είπε ότι ο κόσμος φεύγει ακόμα για τις μεγάλες πόλεις και δεν θέλουν τις αγροτικές εργασίες πια.. 
Τα λέγαμε λοιπόν μέχρι που ήρθε και ο Κώστας με τη γυναίκα του. 
Ξεκινήσαμε μια όμορφη κουβέντα για την εταιρία και τα προβλήματα και τα άγχη που έχουν στη δουλειά. 

Και μετά φύγαμε και πήγαμε στα χωράφια. Και ήταν μια μαγεία να μυρίζεις το βρεγμένο χώμα και να χαίρεσαι την αρχή του καλοκαιριού. 

Ήταν η εποχή που τα φυντάνια είχαν ήδη ξεμυτήσει από το χώμα και μιας και τα περισσότερα από τα φυτά που καλλιεργούν είναι αναρριχώμενα θέλουν υποστήριξη για να μεγαλώσουν. Αυτό το καταφέρνουν φτιάχνοντας τρίγωνα από καλάμια και έτσι τα μικρά φυτά έχουν κάπου να στηριχθούν και να μεγαλώσουν. 

Το χώμα της περιοχής μιας και ήταν παλιά λίμνη είναι γεμάτο οργανική ουσία και πολύ εύφορο και η καλλιέργεια των ψυχανθών μόνο καλό κάνει στο χώμα μιας και στις ρίζες των περισσότερων από τα ψυχανθή συμβιώνουν αζωτοδεσμευτικά βακτήρια που παίρνουν το άζωτο από την ατμόσφαιρα και το μετατρέπουν σε οργανικό άζωτο κάτι που στην ουσία εμπλουτίζει το έδαφος αντί να το στερεί από τα θρεπτικά συστατικά του.

Στην κουβέντα που είχαμε μου μίλησε για μια συνεργασία που είχαν κάνει πριν πολλά χρόνια με το Γεωπονικό Πανπιστήμιο και για μια κοπέλα που είχε έρθει και πήρε δείγματα εδάφους για να μελετήσει τα βακτήρια αυτά των ψυχανθών. Το φοβερό είναι ότι την κοπέλα αυτή την ξέρω. Είναι η Ηώ Κεφαλογιάννη στο εργαστήριο της μικροβιολογίας εδάφους της Γεωπονικής με καθηγητή τότε τον Κώστα Μπαλή... Εκεί έκανα τη διπλωματική μου και η Ηώ μαζί με τη Φωτεινή Φλουρή ήταν αυτοί που με κατεύθυναν τότε. Εγώ μελετούσα την παραγωγή φυτορμονών από τα βακτήρια αυτά.. Οπότε πριν από τόσα χρόνια από τα μέρη αυτά στα οποία στεκόμουν είχαν πάρει τα βακτήρια με τα οποία δούλευα εγώ.

Ο κόσμος είναι πολύ μικρός τελικά! Και όλα είναι δρόμος όπως λέμε.... 

Η δουλειά στο χωράφι είναι πολύ δύσκολη, επαναλαμβανόμενη και μοναχική.. Καμία σχέση με τις δουλειές που κάνουμε εμείς στα γραφεία μας. Δουλειά απαιτητική πολύ σωματικά και μην ακούσω ότι εγώ πάω γυμναστήριο και ξέρω από κούραση.. Για να είσαι στο χωράφι από το ξημέρωμα να δένεις καλάμια κάτω από τον ήλιο να σου πω εγώ πως θα είναι τα χέρια σου όταν πια γυρίσεις σπίτι σου. Δεν υπάρχει καμία σχέση.. Λογικό είναι τα περισσότερα νέα παιδιά να μην θέλουν να το κάνουν πια. Δουλειές υπάρχουν αλλά ποιος τις κάνει όμως... 

Μίλησα και για αυτό με τον Κώστα. Το χειρότερο λέει από όλα είναι η καχυποψία των ίδιων των αγροτών. Και μου εξήγησε γιατί. 

Στην εταιρία που ξεκίνησαν μπορούν να πάρουν μέρος και άλλοι αγρότες. Να γίνει έτσι μια μορφή συνεργατισμού (δεν θέλω να πω συνεταιρισμού γιατί η λέξη αυτή πια ακούγεται άσχημα) και να κατορθώσουν με τον τρόπο αυτό να έχουν εκπτώσεις σε υλικά, φάρμακα και πρώτες ύλες και να γίνει πιο εύκολη η πώληση και η διαχείριση τυχόν προβλημάτων! Και όλο αυτό ακούγεται περίεργο και οι υπόλοιποι αγρότες το φοβούνται όλο αυτό.. Και αυτό είναι το μεγαλύτερο κρίμα. 

Στενοχωρημένος αρκετά με όλα αυτά ξεκινήσαμε να πάμε και σε άλλα χωράφια στα οποία καλλιεργούν τα υπόλοιπα προϊόντα όπως φακές, το λαθούρι για τη φάβα και η εξοχή ήταν τόσο υπέροχη που κάπως βελτιώθηκε η διάθεσή μου. 
Το θεωρώ πολύ κρίμα πάντως να υπάρχουν προσπάθειες σαν αυτές να μην αγκαλιάζονται από τον κόσμο... 

Καθώς νύχτωνε πήρα το δρόμο της επιστροφής για την Αθήνα... Πέρασα από τη Στυμφαλία.. Υπέροχη αλλά τις όρνιθες δεν τις είδα... 

Πάντως ελάτε μια βόλτα προς τα εκεί.. και μην μείνετε μόνο στη Λίμνη Δόξα.. Ο Φενεός και η Γκούρα σας καλούν... 
Και εγώ νομίζω πως είναι πάλι η ώρα να ξαναπάω... Οι βανίλιες και οι γίγαντες πρέπει να είναι έτοιμα για συγκομιδή... Θα ήθελα να τα δω πως έχουν γίνει. Πάμε; 

Τη Βασιλική Μπεχλιούλη τη γνώρισα μια μέρα όταν με είχε πάρει τηλέφωνο και μου ζήτησε να πάρω μέρος σε μια εκπομπή στην τηλεόραση. Μου φάνηκε εξαιρετικά συμπαθής και είπα ναι.

Συνεργαστήκαμε λοιπόν σε 2 εμφανίσεις στην εκπομπή της Αντελίνας Βαρθακούρη στο Νέο Έψιλον και τα περάσαμε όμορφα. 
Η Αντελίνα σταμάτησε την εκπομπή λόγω εκλογών μιας και ήταν υποψήφια δημοτική σύμβουλος και έτσι δεν τα είπαμε ξανά από τότε.
Ήταν λίγο πριν το Πάσχα όλο αυτό και κάναμε τσουρέκια και κάτι μαραθοπιτάκια.. τα λινκ για τις συνταγές θα τα βρείτε εδώ και εδώ.

Χτες το απόγευμα χτυπάει το τηλέφωνό μου και ήταν η Βασιλική! Έλα τι κάνεις τη ρωτώ; Ξεκινάτε ξανά την εκπομπή με την Αντελίνα ρώτησα; 
Όχι μου λέει αλλά είμαι αρχισυντάκτρια σε μια μεσημεριανή εκπομπή στο ίδιο κανάλι με την Φωτεινή Γεωργαντά.
Α! ωραία της λέω και πως και με θυμήθηκες; Να, μου λέει, θέλεις να έρθεις αύριο να μαγειρέψεις; 
Σπίτι σου τη ρωτώ; όχι βρε, στο στούντιο μου λέει.. Κάτι απλό να κάνεις... 15 λεπτά ωφέλιμο χρόνο έχουμε.. Α! ξέχασα, λέει... δεν έχουμε ούτε μάτι κουζίνας ούτε και φούρνο! 

Α! ΟΚ... Και τελευταία στιγμή και ευκολάκι, σκέφτομαι... Αλλά μου αρέσουν τα δύσκολα και λέω ότι τότε πρέπει να βρω κάτι ωμοφαγικό να σας φτιάξω! 
Άνοιξα τα κιτάπια μου και σκεφτικά μια ωραία ατομική σαλάτα που σερβίρετε πάνω σε φύλλα μαρουλιού αλλά τι να βάλω μέσα; να φτιάξω ένα χούμους; αλλά πως; θα έπρεπε να βράσω τα ρεβίθια και δυστυχώς δεν βρίσκουμε εύκολα βρασμένα ρεβίθια στην Ελλάδα..

Και μετά σκέφτηκα τα φασόλια που έχω στην κατάψυξη... 
Πάντα βράζω ένα κιλό φασόλια από το Φενεό από τους αγαπημένους Κώστα και Γιάννη που έχουν το Δικότυλον. Έχουν κάτι μικρά λευκά φασόλια που τα λένε βανίλιες.
Αυτά λοιπόν αφού βράσουν τα βάζω σε σακουλάκια ανά 200 γ. βάρος και τα βάζω στην κατάψυξη. Έτσι έχω πάντα φασόλια για μια σαλάτα ή για ένα χούμους όπως αυτό... 

Πως να το κάνω πιο εμφανίσιμο όμως; ας βάλω και παντζάρι μέσα σκέφτηκα.. 

Ψιλοκομμένα λαχανικά από πάνω και μια σάλτσα ταχίνι για το σερβίρισμα και έτοιμη η συνταγή! Απλό και γρήγορο! 

Αυτό έφτιαξα και τους πήγα και τους άρεσε πολύ... 
Η Φωτεινή Γεωργαντά δε, μια χαρά!!! 
Μου ζήτησε να ξαναπάω να φτιάξουμε κεφτεδάκια! Μάλλον θα πάω την επόμενη Τρίτη... και μάλλον θα πηγαίνω κάθε Τρίτη! Φαίνεται να είναι ένα ωραίο παρεάκι εκεί! 

Δείτε τη συνταγή πιο κάτω! 

Φασολάδα τρομερή κάθε βήμα και πορδή κι άμα βάλεις και καρότο κάνει πιο μεγάλο κρότο..

Το αγαπημένο μας τραγουδάκι τις Δευτέρες ή τις Τετάρτες στο σπίτι όταν η μάνα μου έφτιαχνε όσπρια :-) 

Είχα αρκετό καιρό να κάνω όσπρια μιας και στην οικογένεια υπάρχει κάποιος ο οποίος πάσχει από εκκολπωματίτιδα και τα όσπρια τον πειράζουν πολύ. 

Η ασθένεια αυτή είναι αρκετά επίπονη και οφείλεται σε φλεγμονή των εκκολπωμάτων τα οποία είναι μικρά “σακουλάκια” που βρίσκονται στο παχύ έντερο. 

Οπότε ο μόνος τρόπος για να φάμε όσπρια στο σπίτι είναι να τα περάσουμε από το μούλτι και να τα κάνουμε βελουτέ.. εντάξει, δεν τα περνάμε και από σίτα αν και θα μπορούσαμε για να γίνει ακόμα πιο βελούδινη. 

Πάντως ο τρόπος αυτός είναι ότι πρέπει και για τα παιδιά αν δεν τους αρέσει η φασολάδα. 

Να πω εδώ ότι τα όσπρια που θα χρησιμοποιήσουμε είναι σημαντικό να είναι φρέσκα, να βράζουν γρήγορα και να είναι νόστιμα.. 

Αγαπώ πολύ τα όσπρια από το Φενεό του Δικότυλον.. Από εκεί είναι και τα φασόλια που χρησιμοποίησα (βανίλιες).