Έκανα εξετάσεις αίματος.. 

Τις φοβόμουν αρκετά. Θες γιατί η μάνα μου και η γιαγιά μου πέθαναν από επιπλοκές ζαχάρου, θες γιατί με τη χοληστερίνη έχουμε ένα θέμα ως οικογένεια, θες γιατί τρώω ζάχαρες και βούτυρα και ψωμιά και τυριά... 

Τις φοβόμουν τις εξετάσεις αυτές και τις είχα καθυστερήσει αρκετά. Οι τελευταίες που είχα κάνει ήταν πριν από 2 χρόνια νομίζω και ενώ ήταν καλές ήταν σαν να μου έδινε η ζωή μια ευκαιρία για να τραφώ σωστά και να χάσω βάρος. 

Και μετά ήρθε ο Κόβιντ-19 και η κλεισούρα και όλα τα ωραία.. και αντί να χάσω βάρος πήρα 2 κιλά.. τέλος πάντων... 

Είπα να κάνω ένα τσεκ απ λοιπόν και το έκανα.. 

Τα αποτελέσματα ήταν μια χαρά. Προς τα πάνω δηλαδή αλλά κάτω από τα όρια.. Οπότε δεν χρειάζεται φαρμακευτική αγωγή για ζάχαρο και χοληστερίνες και πάλι καλά να λέμε.. 

Αλλά είπα μήπως αλλάξω μερικά πράγματα στη διατροφή μου... Και να κάνω λίγο πιο προσεκτικές κινήσεις στις συνταγές μου. Αν και κοιτώντας τες δεν έχω ανεβάσει και καμιά βόμβα θερμίδων να πεις αλλά καλό θα ήταν να τις κάνω ακόμα πιο φιλικές στο χρήστη ένα πράγμα. :-) 

Δοκίμασα να κάνω αυτά τα σκόουνς για παράδειγμα χωρίς βούτυρο αλλά με ελαιόλαδο, με αρκετό αλεύρι ολικής.. και με λίγη καστανή ζάχαρη και λίγο πικρούτσικα με χυμό γκρέιπφρουτ και με πολλά ξινούτσικα μπλούμπερις και γενικά να παίξω λίγο μαζί τους. Η συνταγή βασίστηκε σε μια συνταγή της Genevieve Ko, που την αγαπώ πολύ! 

Τα σκόουνς είναι γρήγορα ψωμάκια ας πούμε που η χώρα καταγωγή τους είναι η Σκώτια και τα έκαναν με βρώμη και τα έψηναν στη θράκα. Με τον καιρό έγιναν πιο σικάτα, γίνονται με αλεύρι και τα ψήνουμε στο φούρνο... 

Βγήκαν ΠΑΡΑ πολύ νόστιμα. ΠΑΡΑ πολύ όμως. Βέβαια, δεν είναι τόσο υπέροχα την επόμενη μέρα όσο θα ήταν αν ήταν βουτυράτα αλλά όταν σκάει το μπλούμπερι στο στόμα και γεμίζεις από τα αρωματικά ζουμιά του το ξεχνάς αυτό. Και ταξιδεύεις.. Και είναι υπέροχα! 

Ας δούμε λοιπόν τι θα χρειαστούμε! 

Πρώτη φορά δοκίμασα μπλούμπερις και πανκέικ στην Αμερική το 1985... Είχα πάει να δω τη θεία Σάντυ (εγώ ήμουν τότε 16 και εκείνη άντε να ήταν 19) και μόλις είχε παντρευτεί με τον θείο μου τον Γιώργο (ή αλλιώς Ναύτη, όπως τον λέγαμε στο σπίτι) μιας και πριν μεταναστεύσει για Αμερική δούλευε στο Εμπορικό Ναυτικό.
Τους αγαπούσα και τους αγαπώ πολύ και πέρασα τότε στο σπίτι τους 3 μήνες που εν πολλοίς μου άλλαξαν τη ζωή... 

Τα πρωινά που μου έφτιαχνε η Σάντυ ήταν θεΙκά και τεράστια... Στους 3 μήνες πρέπει να πήρα 10 κιλά και δεν με γνώρισαν όταν γύρισα.. Τέλος πάντων... 

Εκεί στο Νιου Τζέρσεϊ καλλιεργούν πολλά μπλούμπερι και τα είχα τσακίσει... 
Μου έφτιαχνε επίσης ωραία πάνκέικ από κουτί σαν αυτό με το γάλα με έτοιμο μείγμα που το αγόραζες από το σούπερ μάρκετ! Απίστευτη ευκολία αλλά κάποια στιγμή ήθελα να μάθω να τα φτιάχνω σωστά... 

Μέχρι που βρήκα αυτή τη συνταγή που ΟΚ δεν είναι και ότι πιο αθώο μιας και το άτομο θα φάει 60 γρ βούτυρο τουλάχιστον... χωρίς αυτό που θα βάλει από πάνω... 

Δοκιμάστε τη όμως.. Είναι καταπληκτική συνταγή και δεν χρειάζεται το μείγμα να μείνει στο ψυγείο για ένα βράδυ... βέβαια τώρα που το σκέφτομαι λέω να φτιάξω και αύριο να δοκιμάσω με το μείγμα στο ψυγείο και να χτυπήσω τη μαρέγκα τελευταία ώρα και να την ενσωματώσω λίγο πριν τα ψήσω... 
Θα σας κρατήσω ενήμερους... 

Και φυσικά δεν χρειάζεται να βάλετε μπλούμπερι... αλλά αν βρείτε και ιδίως από τον Νικολάου βάλτε... Θα σας ξετρελάνουν! 

Μια τόσο απλή σαλάτα αλλά και τόσο πολύπλοκή σε γεύσεις και υφές και κυρίως ιδιαίτερη... 

Μου αρέσει πολύ ο καπνιστός σολομός ιδίως αν είναι καλά καπνισμένος. 
Τον ξέρω καλά γιατί σχεδόν κάθε χρόνο ετοιμάζουμε τον καπνιστό σολομό μας με κάτι φίλους, μια διαδικασία που παίρνει 12 ώρες με ωραία φαγιά και κρασιά και τσίπουρα ενδιάμεσα... 

Μου αρέσουν πολύ και οι σαλάτες... Γιατί είναι κάτι που αν έχει μέσα λίγη πρωτεΐνη από κρέας ή ψάρι είναι σχεδόν ένα πλήρες γεύμα... 

Αλλά είναι σημαντικό να έχουν όλες τις υφές και τις γεύσεις για να είναι όσο το δυνατόν πιο νόστιμες... 
Και αυτή έχει ακριβώς αυτό! 
Γλυκό και ξινό από τα φρούτα, αλμυρό από το σολομό, πικρό από τα λαχανικά..
Και τραγανή και απαλή και απ' όλα ! 
Είναι μια σαλάτα που πρέπει να τη δοκιμάσετε!!! Και φυσικά τα μπλούμπερις μου θυμίζουν το κτήμα Νικολάου που πήγα και τα πήρα... ακόμα κρατάνε στο ψυγείο!!!! 

Λίγο κρεμμύδι θα βάλω την επόμενη φορά! Νομίζω ότι θα της πάει! 

Καλή όρεξη! 

Από τότε που πήγα στο κτήμα Νικολάου με τα μπλούμπερις προσπαθώ να βρω ωραίες συνταγές για να χρησιμοποιήσω αυτά τα ιδιαίτερα φρούτα! 

Είναι καλοκαίρι και σίγουρα μαζευόμαστε στα σπίτια με τους φίλους μας και πίνουμε κανένα κοκτέιλ στο μπαλκόνι ή πάμε σε φίλους και πρέπει να πάμε ένα δώρο και πολλές φορές δεν ξέρουμε τι και πάντα θέλουμε κάτι ενδιαφέρον.. 
Σας βρήκα λοιπόν μια ωραία λύση η οποία συγκεντρώνει όλα τα παραπάνω.. 

Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τα φρούτα αυτά για να δώσουμε άρωμα και γεύση σε κάποιο αλκοολούχο ποτό. Εγώ χρησιμοποίησα βότκα αλλά και το τσίπουρο μια χαρά θα είναι.. Η βότκα απλά έχει πιο ουδέτερη γεύση και μου αρέσει για αυτό το λόγο να τη χρησιμοποιώ. 
Φυσικά αν βρούμε και ένα απλό και σχετικά ουδέτερο τσίπουρο και αυτό κάνει! 

Δεν έχουμε πολλά να κάνουμε και είναι μια απλή διαδικασία.. Θα χρειαστούμε απλά ένα γυάλινο δοχείο και ένα γουδί ή ακόμα και μια μεγάλη κουτάλα και είμαστε έτοιμοι σε 10 λεπτά. Απλά χρειαζόμαστε λίγη υπομονή γιατί θέλει μερικές μέρες για να ετοιμαστεί η αρωματισμένη βότκα μας.

Και φυσικά εκτός από μπλούμπερι μπορούμε να βάλουμε και ότι άλλο θέλουμε από αρωματικά και μπαχαρικά. Μπορώ να σκεφτώ φλούδες εσπεριδοειδών, θυμάρι, δεντρολίβανο, λέμονγκρας και τόσα ακόμα... 
Εγώ δεν έβαλα τίποτε μιας και ήθελα να το έχω όσο πιο απλό γίνεται για να μην έχω κάποιο περιορισμό στα κοκτέιλ που θα φτιάξω μετά! 

Επίσης ένα πολύ καλό της συνταγής αυτής είναι ότι τα φρούτα δεν τα πετάμε μετά. Τα αφήνουμε και στεγνώνουν και μπορούμε άνετα να τα βάλουμε σε κέικ, σε μια σαλάτα ή σε ότι άλλο θέλουμε! Ακόμα και μέσα σε παγοκύστες μπορούμε να τα βάλουμε και να έχουμε ωραία παγάκια.
Για να δούμε λοιπόν τι θα χρειαστούμε!! 

Όταν έμαθα ότι κάπου πάνω από το Αίγιο ένας "τρελός" καλλιεργεί blueberries είπα αυτό πρέπει να το δω.. 

Και το τρελός το λέω γιατί είναι μια πολύ απαιτητική καλλιέργεια στη χώρα μας! 

Λίγη ιστορία και φυτολογία τώρα. 

Τα φρούτα αυτά κατάγονται από την Βόρεια Αμερική. Οι ινδιάνοι τα έτρωγαν χιλιάδες χρόνια και μάλιστα μιας και μπορούσαν εύκολα να τα αποξηράνουν μπορούσαν να τα χρησιμοποιούν και το χειμώνα. 

Είναι απαιτητικά φυτά όσον αφορά το χώμα στο οποίο τα καλλιεργούμε και στο νερό με το οποίο τα ποτίζουμε. Και αυτό γιατί στον τόπο καταγωγής τους τα εδάφη είναι όξινα και το νερό από τη βροχή είναι συχνό και “μαλακό” χωρίς πολλά άλατα. Στην Ελλάδα τώρα τα εδάφη μας είναι κυρίως αλκαλικά και το νερό έχει αρκετά άλατα ιδίως αν προέρχεται από πηγάδια και αυτός είναι ο λόγος που καμέλιες, ορτανσίες και γαρδένιες δεν τα πολυπάνε καλά εδώ. Μιας και τα blueberries είναι στην ίδια οικογένεια με τις καμέλιες καταλαβαίνετε πόσο δύσκολο είναι να τα μεγαλώσουμε σωστά εδώ στην Ελλάδα. 

Βέβαια κάποιοι λίγοι τόποι στην Ελλάδα έχουν όξινο έδαφος και σε αυτούς μπορούμε να καλλιεργήσουμε τα φυτά αυτά. 

Ένα τέτοιο χωράφι με όξινο έδαφος είχε και ο Θέμης Νικολάου έξω από το Αίγιο. Και ήταν περίεργο γιατί ήταν ένα μικρό χωράφι ανάμεσα σε πολλά άλλα που το χώμα τους δεν είναι όξινο. Μη φανταστείτε ότι είναι πολλά στρέμματα. Αλλά ήταν τυχερός και το μέρος δούλεψε και άρα μπόρεσε να ξεκινήσει την παραγωγή. 

Τον ρώτησα πόσο δύσκολο είναι και τι απαιτήσεις έχει σαν καλλιέργεια. Μου είπε ότι δεν είναι πολύ δύσκολο στην καλλιέργειά του όταν πια είναι φυτεμένα τα φυτά και έχουν μεγαλώσει απλά έχει απαιτήσεις σε καλό χώμα και καλό νερό για πότισμα. Επίσης χρειάζεται αρκετό νερό το καλοκαίρι γιατί οι ρίζες του φυτού είναι κυρίως στην επιφάνεια του εδάφους, είναι πολύ ψιλές και άρα θέλουν πολύ υγρασία. Το καλό κλάδεμα επίσης είναι σημαντικό μιας και η καρποφορία του φυτού γίνεται πάνω σε ξύλο της προηγούμενης χρονιάς οπότε αυτός που κλαδεύει πρέπει να ξέρει ακριβώς τι κάνει ώστε να διαμορφώσει το φυτό κατάλληλα και να δώσει καρπούς.

Σαν φυτό δεν είναι πολύ ψηλό οπότε δεν φτάνει πάνω από 2 μέτρα σε ύψος και άρα είναι εύκολο στη συγκομιδή η οποία γίνεται με τα χέρια. Το κακό όπως βλέπετε και στις φωτογραφίες είναι ότι δεν ωριμάζουν όλοι οι καρποί την ίδια ώρα οπότε το μάζεμα γίνεται σε "χέρια" κατά την διάρκεια ενός μήνα οπότε τα εργατικά είναι πολύ υψηλά και αυξάνει έτσι το κόστος του φρούτου στον καταναλωτή.

Σημαντικός εχθρός της καλλιέργειας είναι οι ακρίδες που τρώνε εκτός από τα φύλλα, τους τρυφερούς βλαστούς αλλά και τους καρπούς. Αναγκάζεται λοιπόν ο Θέμης μιας και πρόκειται για βιολογική καλλιέργεια να βάζει δίχτυα γύρω από τα φυτά για να κρατάει έξω τις ακρίδες.. Οι οποίες από ότι είδα είναι αρκετά έξυπνες και βρίσκουν τους τρόπους να μπουν μέσα. 

Το ότι είναι βιολογική καλλιέργεια σημαίνει ότι τα κόβεις από το θάμνο και τα τρως επιτόπου! :-) Μαγικό αυτό! ζεστά ζεστά ακόμα από τον ήλιο, τρυφερά και ζουμερά είναι ότι καλύτερο αυτές τις μέρες.
Καλό είναι όταν τα δοκιμάζεις από το ψυγείο δροσερά δροσερά αλλά αυτό το να κόβεις και να τρως από το θάμνο είναι υπέροχο... Οι περισσότεροι εργάτες που δουλεύουν δεν μπορούν να αντισταθούν και καταβροχθίζουν πολλά φρούτα κατά τη διάρκεια του μαζέματος...
Μάλλον πρέπει να τους πει ότι τα έχει ψεκάσει :-)  

Να πούμε εδώ για τα ωφέλη στην υγεία των blueberries; Δεν νομίζω να χρειάζεται να πούμε πολλά.. είναι απλά βόμβες θρεπτικών ουσιών και αντιοξειδωτικών και κάνουν πολύ καλό στο σώμα μας. Μειώνουν ζάχαρο, χοληστερίνη κτλ κτλ.. ξέρετε εσείς τώρα! 

Μιλώντας με τον Θέμη αυτό που ήθελα να μάθω και τον ρώτησα ήταν το "Πως τα κατάφερες"; Μου απάντησε ότι ήταν λίγο τυχερός αλλά γενικά δεν υπήρχε η γνώση στην Ελλάδα για την καλλιέργεια του φυτού ή ακόμα και τώρα και οι τοπικοί γεωπόνοι δεν είχαν ιδέα τι να τον συμβουλέψουν. Τελικά τα προβλήματα ξεπεράστηκαν με πολύ διάβασμα, βλέποντας πολλά βιντεάκια στο youtube και κουβέντα με μερικούς τρελούς ακόμα που κάνουν τη δουλειά αυτή στην Ελλάδα. Κυρίως στη Βόρεια Ελλάδα. 

Η παραγωγή φεύγει κυρίως νωπή αν και ο Θέμης θα ήθελε αργότερα αν τα πράγματα στρώσουν και βάλει και άλλα φυτά να κάνει και άλλα προϊόντα από τα blueberries όπως κρασί από τους καρπούς, τσάι από τα φύλλα κτλ.. Προς το παρόν τα διαθέτει σε κάποια μαγαζιά βιολογικής καλλιέργειας στην Πάτρα και κάποια τοπικά σούπερ μάρκετ.. 

Να πούμε εδώ ότι υπάρχει και στην Ελλάδα ένα είδος Μπλούμπερι αλλά όχι αυτό το είδος που καλλιεργείται ευρέως. Παλαιότερα λέγεται ότι τα μάζευαν στα βουνά στη βόρεια Ελλάδα και μάλιστα έφτιαχναν και κρασί από αυτά.

Αν θέλετε να επικοινωνήσετε μαζί με τον Θέμη και τη γυναίκα του τη Γιάννα βρείτε τους εδώ:

https://www.facebook.com/KtimaNikolaou.myrtilla/