Όλα τα χρόνια που ασχολούμαι με τη μαγειρική υπάρχουν κάποια σάιτ που τα αγαπώ πολύ και τα ψάχνω πάντα για ότι νέο έχουν. 

Τα περισσότερα από αυτά συνεχίζουν και μεγαλώνουν αλλά κάποια, ιδίως αν τα έχουν ξεκινήσει απλοί μπλόγκερ, καμιά φορά, μιας και η ζωή είναι γεμάτη εκπλήξεις, τα σταματούν είτε γιατί ασχολούνται με κάτι άλλο, είτε γιατί βαριούνται, είτε ποιος ξέρει γιατί.. 

Το κακό είναι ότι συχνά σταματάνε να πληρώνουν τη συνδρομή στην εταιρεία που κάνει το hosting και κάποια στιγμή πας να μπεις στο αγαπημένο σου σάιτ να δεις μια συνταγή και δεν υπάρχει πια, ούτε το σάιτ ούτε η συνταγή… 

Αυτό μου συνέβηκε 2-3 φορές τα τελευταία χρόνια και μυαλό δεν έβαλα ώστε να κατεβάζω τις αγαπημένες μου συνταγές.

Την πρώτη φορά με το σάιτ της Πιμ… Μιας Αμερικανίδας Ταϊλανδέζικης καταγωγής η οποία ήταν η πιο αναλυτική στις περιγραφές των συνταγών της και με βοήθησε τόσο πολύ στο μαγείρεμά μου γιατί έμπαινε βαθιά στο πως και το γιατί.. 

Η Πιμ είχε εξαιρετικές συνταγές και προσπαθώ ακόμα να την πείσω να μου δώσει τις συνταγές για την πουτίγκα με λωτό και τις μαντλέν με περγαμόντο… Δυστυχώς η ίδια τώρα τρέχει 2 δικά της εστιατόρια στο Σαν Φρανσίσκο και άλλο ένα στην Μπανκογκ και σίγουρα δεν δίνει δεκάρα για τον τρελό στην Αθήνα που θέλει να κάνει τα γλυκά της αλλά όπως και να το κάνουμε αισθάνομαι ότι έχασα… και εγώ και ο υπόλοιπος κόσμος. Και είναι σαν να πιστεύω ότι μιας και ανέβασες αυτές τις συνταγές online κάποτε έχεις την υποχρέωση να τις έχεις ανοιχτές για το κοινό… όσα χρόνια και αν περάσουν.. 

Λέτε να της κάνω μήνυση; :-) 

Το άλλο σάιτ που έχασα με τον ίδιο τρόπο είναι ένα που λεγόταν “παίζοντας με τη φωτιά και το νερό” το οποίο το είχε μια άλλη Αμερικανίδα η οποία έκανε και ίσως κάνει ακόμα ιδιωτικά δείπνα αλλά μιλάμε τα πήγαινε σε άλλο επίπεδο.. Χρησιμοποιούσε υλικά που έβρισκε στους κήπους των πελατών της, είχε αγάπη σε ιδιαίτερα υλικά ιδίως από την Ασία αλλά γενικά σκεφτόταν έξω από την πεπατημένη.. 

Στο σάιτ της είχα δει μια παρόμοια συνταγή σαν αυτή που θα σας φτιάξω σήμερα και μου είχε κάνει τόσο εντύπωση που τη θυμάμαι ακόμα.. Και προσπάθησα να την αναβιώσω όχι τόσο πολύ από τα υλικά που χρησιμοποίησε όσο για την έκπληξη και τη διαφορετικότητα.. 

Πήρε λοιπόν μικρές κολοκύθες και τις γέμισε με ένα ριζότο ή κάτι τέλος πάντων και έβαλε μέσα σε κάθε μια και από ένα ορτύκι.. Εγώ δεν ήθελα να κάνω ριζότο οπότε μιας και είχα λίγο κους κους από την Ηλιοδώρα είπα να το κάνω με αυτό.

Μιας και είχα 2 κολοκύθες μινιόν της ποικιλίας Munchkin που τις πήρα από την αγαπημένη Ειρήνη είπα να το προσπαθήσω… Και δεν φανταζόμουν πόσο ωραίο θα γινόταν… 

Για να δούμε λοιπόν τι θα χρειαστούμε:

Όταν άκουσα ότι μια κοπέλα καλλιεργεί κολοκύθες και άλλα ωραία και σπάνια λαχανικά το μυαλό μου αμέσως έκανε μια εικόνα.. Όταν όμως την γνώρισα ήταν από τις στιγμές που χαμογελάς επειδή ακόμα και αν λες ότι είσαι προοδευτικός και ανοιχτόμυαλος συνειδητοποιείς ότι οι γονείς, το σχολείο, η τηλεόραση, η κοινωνία γενικά σου έχουν γεμίσει το μυαλό με στερεότυπα και όταν τα βλέπεις να σπάνε απλά γελάς με την βλακεία σου.. 

Η Ειρήνη λοιπόν είναι γεννημένη στα 80’ς, σπούδασε στη Γεωπονική και αντί να χορεύει και να πίνει καφέδες και να δουλεύει κάπου αλλού καλλιεργεί ωραία λαχανικά… 

Πόσες νέες και ωραίες ξέρετε που να το κάνουν αυτό; Η Ειρήνη λοιπόν είναι από αυτές και είναι καταπληκτική. 

 Οι κολοκύθες που παράγει δεν είναι από τις απλές μεγάλες κίτρινες ή τις μικρές που υπάρχουν τώρα στα περισσότερα σούπερ μάρκετ. Η Ειρήνη έχει βρε μερικές καταπληκτικές ποικιλίες που καλλιεργεί και είναι ότι καλύτερο έχετε δοκιμάσει. 

Γιατί μην νομίζετε, σε όλα τα λαχανικά και τα φρούτα η ποικιλία τους κάνει μεγάλη διαφορά. Πως ας πούμε τα μήλα Πιλαφά είναι από τα πιο νόστιμα μαζί με τα pink lady; πως ας πούμε τα γκόλντεν έχουν διαφορετική γεύση και υφή από τα Jona gold? Ακριβώς το ίδιο ισχύει σε όλα.. στα πορτοκάλια, στα αγγουράκια, ακόμα και στις κολοκύθες. Πέρα λοιπόν από την καλλιεργητική τεχνική, από το έδαφος, από τη λίπανση κτλ, η ποικιλία του λαχανικού ή φρούτου κάνει μεγάλη διαφορά. 

Η Ειρήνη λοιπόν καλλιεργεί 3 από τις αγαπημένες μου κολοκύθες που δεν περίμενα να βρω ποτέ στην Ελλάδα.. 

Βάζει λοιπόν τις Red Kuri, τις Crown Prince, και τις Spaghetti Squash… 

Οι Red Kuri είναι μικρές σχετικά οπότε εύκολα μπορείς να τις διαχειριστείς, έχουν πολύ ωραία υφή και ένα σημαντικό προσόν τους είναι ότι δεν χρειάζονται ξεφλούδισμα μιας και η φλούδα τους είναι πολύ μαλακή και τρώγεται!!! 

Είναι υπέροχες ψημένες απλά με λίγο λάδι, αλάτι και πιπέρι.. Ωραία για ριζότο και για συνοδευτικό σε κρέας… 

Οι Crown Prince είναι οι βασιλιάδες των κολοκύθων. Η φλούδα τους έχει ένα υπέροχο γκρι χρώμα με έντονα πορτοκαλί σάρκα και με μια τόσο βελούδινη υφή που αν τη δοκιμάσετε δεν θα πάρετε άλλη κολοκύθα για τις σούπες σας… Επίσης έχουν μια υπέροχη γεύση που μοιάζει με κάστανο.. Γενικά μια υπέροχη κολοκύθα που πραγματικά πρέπει να τη δοκιμάσετε… 

Όπως και τις Red Kuri είναι καλό την πρώτη φορά απλά να τις μαγειρέψετε στο φούρνο χωρίς τίποτε παρά μόνο με λίγο λάδι, αλάτι και πιπέρι έτσι ώστε να δείτε τις ιδιότητές τους και τη γεύση τους.. Μετά απλά πειραματιστείτε και θα πάθετε πλάκα!!! 

Η Spaghetti Squash από την άλλη είναι μια εντελώς τρελή κολοκύθα.. Αν την κόψετε στη μέση όταν είναι ωμή μοιάζει με οποιαδήποτε άλλη κολοκύθα αλλά αν την ψήσετε η σάρκα της χωρίζεται με ένα πιρούνι εύκολα σε κλωστές που μοιάζουμε με μακαρόνια και από εκεί πήρε το όνομά της μιας και μπορεί κανείς να αντικαταστήσει τα ζυμαρικά σε μια συνταγή με την κολοκύθα αυτή… Τρομερό έτσι; 

Πέρα από αυτές πήρα και κάποιες πολύ μικρές κολοκύθες που εύκολα σερβίρονται σαν ατομικές μερίδες και επίσης πέρα από τις κολοκύθες που η Ειρήνη καλλιεργεί μόνο μια φορά το χρόνο, τον υπόλοιπο καιρό καλλιεργεί διάφορα άλλα περίεργα λαχανικά όπως πολύχρωμα πατζάρια, γλυκιές μικρές χρωματιστές πιπεριές που τρώγονται απλά σαν σνακ, μπρόκολο πράσινο αλλά και μωβ και για το μέλλον έχει πολλές ιδέες που θέλει να τις βάλει σε πράξη.

Θέλει ας πούμε τα χωράφια της να είναι ανοιχτά για το κοινό και να έρχονται να μαζεύουν οι ίδιοι τα λαχανικά τους και επίσης θέλει να καλλιεργήσει και άλλα λαχανικά όπως πατάτες αλλά άλλες πατάτες για ψητές και άλλες για σαλάτα ή βραστές και γενικά θέλει να δημιουργήσει μια ωραία σχέση με τους ανθρώπους που αγοράζουν τα λαχανικά της και θέλει να μπορούν να φτάνουν σε αυτούς φρέσκα και υπέροχα μέσα σε 24 ώρες από τη συγκομιδή τους… 

Είμαι σίγουρος ότι θα τα καταφέρει μιας και έχει όραμα για όλο αυτό… 

Θα πάω στις αρχές της άνοιξης να επισκεφτώ και τα χωράφια της και να δω από κοντά τις καλλιέργειές της. Προς το παρόν έχω ήδη ξεκινήσει να πειραματίζομαι με τα προϊόντα της και η πρώτη συνταγή ήταν η υπέροχη αυτή τάρτα κολοκύθας… 

Τα προϊόντα της θα τα βρείτε: Αθήνα: στο fast market στο Μαρούσι, Μεσογείων 37 και Δάφνης. Στα Ιωάννινα: Sep Markets Papadopoulos (9 σημεία)  Λαμία: Αφοί Τσάρα Κύπρου 29 και οπωροπωλείο Παρδάλης Νέα Μαγνησία.

Αν θέλετε να μιλήσετε μαζί της το τηλέφωνό της είναι: 6980097592

Να πω εδώ για άλλη μια φορά ότι τα προϊόντα τα αγόρασα και δεν έλαβα χρήματα ή οποιαδήποτε άλλης μορφή πληρωμή για την ανάρτηση αυτή. Εδώ απλά παρουσιάζω τα προϊόντα που μου αρέσουν εμένα!