Το πόσο αγαπώ την Ειρήνη δεν λέγεται! Για την Ειρήνη Κόρκου σας μιλώ, αυτή την κοπέλα που μεγαλώνει τις τέλειες αυτές κολοκύθες που σας είχα γράψει πριν λίγο καιρό.. 

Ε! με πήρε τηλέφωνο πριν μερικές μέρες και μου μίλησε για τα μπροκολίνια της.. 

Κάτι υπέροχα μπροκολίνια μωβ και πανέμορφα.. 

Τα μπροκολίνια είναι μια ποικιλία μπρόκολου που δεν κάνει ένα κεφάλι αλλά πολλά μικρότερα.. Είναι πιο τρυφερά σε σχέση με το κανονικό μπρόκολο που ξέρουμε και επίσης έχουν και πιο μεστή και συμπυκνωμένη γεύση… 

Ένα άλλο πολύ καλό που έχουν είναι ότι βράζουν πολύ πιο εύκολα και δεν πετάς και πολύ πράγμα! Δεν τα βρίσκεις εύκολα στην Ελληνική αγορά.. 

Ο Χρήστος ο Μπλαντής έχει καμιά φορά και θα τα βρείτε στη Λαϊκή που πάει.. 

Οπότε όταν μου είπε η Ειρήνη ότι έστειλε στο μανάβικο με το οποίο συνεργάζεται στο Μαρούσι έτρεξα και πήρα.. 

Δυστυχώς έμειναν στο ψυγείο για καμιά εβδομάδα πριν ασχοληθώ μαζί τους γιατί δυστυχώς έχω τις κλειστές μου :-) όπως και όλοι μας αλλά χτες είπα να μαγειρέψω κάτι απλό και είπα να τα δοκιμάσω.. 

Και πόσο καλά έκανα.. Τα έβαλα απλά στον ατμό μαζί με λίγα σπαράγγια που είχα και μετά τα σόταρα στο τηγάνι, τηγάνισα δυο αυγά και τα έφαγα μαζί… Εντάξει.. απλά τα σπάσανε!!! 

Φαγητό από τα λίγα και σε πολύ λίγο χρόνο… Πραγματικά απίθανο! Για άλλη μια φορά τελικά αυτό που έχει σημασία είναι η πρώτη ύλη… αν η πρώτη ύλη είναι καλή τότε… το φαγητό ακόμα και βλακείες να κάνεις θα βγει τέλειο!!! 

Όλα τα χρόνια που ασχολούμαι με τη μαγειρική υπάρχουν κάποια σάιτ που τα αγαπώ πολύ και τα ψάχνω πάντα για ότι νέο έχουν. 

Τα περισσότερα από αυτά συνεχίζουν και μεγαλώνουν αλλά κάποια, ιδίως αν τα έχουν ξεκινήσει απλοί μπλόγκερ, καμιά φορά, μιας και η ζωή είναι γεμάτη εκπλήξεις, τα σταματούν είτε γιατί ασχολούνται με κάτι άλλο, είτε γιατί βαριούνται, είτε ποιος ξέρει γιατί.. 

Το κακό είναι ότι συχνά σταματάνε να πληρώνουν τη συνδρομή στην εταιρεία που κάνει το hosting και κάποια στιγμή πας να μπεις στο αγαπημένο σου σάιτ να δεις μια συνταγή και δεν υπάρχει πια, ούτε το σάιτ ούτε η συνταγή… 

Αυτό μου συνέβηκε 2-3 φορές τα τελευταία χρόνια και μυαλό δεν έβαλα ώστε να κατεβάζω τις αγαπημένες μου συνταγές.

Την πρώτη φορά με το σάιτ της Πιμ… Μιας Αμερικανίδας Ταϊλανδέζικης καταγωγής η οποία ήταν η πιο αναλυτική στις περιγραφές των συνταγών της και με βοήθησε τόσο πολύ στο μαγείρεμά μου γιατί έμπαινε βαθιά στο πως και το γιατί.. 

Η Πιμ είχε εξαιρετικές συνταγές και προσπαθώ ακόμα να την πείσω να μου δώσει τις συνταγές για την πουτίγκα με λωτό και τις μαντλέν με περγαμόντο… Δυστυχώς η ίδια τώρα τρέχει 2 δικά της εστιατόρια στο Σαν Φρανσίσκο και άλλο ένα στην Μπανκογκ και σίγουρα δεν δίνει δεκάρα για τον τρελό στην Αθήνα που θέλει να κάνει τα γλυκά της αλλά όπως και να το κάνουμε αισθάνομαι ότι έχασα… και εγώ και ο υπόλοιπος κόσμος. Και είναι σαν να πιστεύω ότι μιας και ανέβασες αυτές τις συνταγές online κάποτε έχεις την υποχρέωση να τις έχεις ανοιχτές για το κοινό… όσα χρόνια και αν περάσουν.. 

Λέτε να της κάνω μήνυση; :-) 

Το άλλο σάιτ που έχασα με τον ίδιο τρόπο είναι ένα που λεγόταν “παίζοντας με τη φωτιά και το νερό” το οποίο το είχε μια άλλη Αμερικανίδα η οποία έκανε και ίσως κάνει ακόμα ιδιωτικά δείπνα αλλά μιλάμε τα πήγαινε σε άλλο επίπεδο.. Χρησιμοποιούσε υλικά που έβρισκε στους κήπους των πελατών της, είχε αγάπη σε ιδιαίτερα υλικά ιδίως από την Ασία αλλά γενικά σκεφτόταν έξω από την πεπατημένη.. 

Στο σάιτ της είχα δει μια παρόμοια συνταγή σαν αυτή που θα σας φτιάξω σήμερα και μου είχε κάνει τόσο εντύπωση που τη θυμάμαι ακόμα.. Και προσπάθησα να την αναβιώσω όχι τόσο πολύ από τα υλικά που χρησιμοποίησε όσο για την έκπληξη και τη διαφορετικότητα.. 

Πήρε λοιπόν μικρές κολοκύθες και τις γέμισε με ένα ριζότο ή κάτι τέλος πάντων και έβαλε μέσα σε κάθε μια και από ένα ορτύκι.. Εγώ δεν ήθελα να κάνω ριζότο οπότε μιας και είχα λίγο κους κους από την Ηλιοδώρα είπα να το κάνω με αυτό.

Μιας και είχα 2 κολοκύθες μινιόν της ποικιλίας Munchkin που τις πήρα από την αγαπημένη Ειρήνη είπα να το προσπαθήσω… Και δεν φανταζόμουν πόσο ωραίο θα γινόταν… 

Για να δούμε λοιπόν τι θα χρειαστούμε: