Μου αρέσουν πολύ οι φακές... Πολύ όμως.. τις θεωρώ πολύ εύκολο φαγητό να γίνουν.. εξαιρετικά θρεπτικές και γενικά μια υπερτροφή. 

Έχω πάντα βρασμένες σε μερίδες στην κατάψυξη για σαλάτες αλλά και χωρίς να έχεις βρασμένες και χωρίς μούλιασμα μπορείς να έχεις ένα γεύμα σε λίγες ώρες. 

Αλλά τελευταία ξεκίνησα να το ψάχνω λίγο περισσότερο με τις φύτρες... Και γενικά με τα όσπρια όταν βλαστάνουν.. 

Γενικά οι φύτρες είναι γεμάτες θρεπτικά συστατικά και βιταμίνες. Αλλά τι γίνεται όμως με το βράσιμο; διατηρούνται; αξίζει να μπούμε στη διαδικασία; 

Έκανα μια μικρή έρευνα και βρήκα τα εξής: 

Οι φακές όπως όλα τα όσπρια περιέχουν φυτικό οξύ που τις κάνει δύσπεπτες και πολλές φορές παραπονιόμαστε ότι μας τουμπανιάζουν, ότι κλάνουμε συνέχεια κτλ... Με το μούλιασμα λοιπόν και το φύτρωμα τους το φυτικό οξύ χάνεται κάνοντας τις φακές πολύ πιο εύκολες στην πέψη.

Επίσης το φύτρωμα τους αυξάνει τη διαθεσιμότητα τους σε βιταμίνες Β και D.. αυτό έχει ένα τεράστιο πλεονέκτημα και κάνει τα όσπρια ακόμα πιο θρεπτικά! 

Επίσης το φύτρωμα αυξάνει τις πρωτεΐνες τους κατά τουλάχιστον 10%.

Με το φύτρωμα μειώνουμε το χρόνο βρασμού στο μισό περίπου.

Αυξάνονται οι φαινόλες στο διπλάσιο. Οι φαινόλες είναι αντιοξειδωτικά που υπάρχουν και στο ελαιόλαδο για παράδειγμα. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να βοηθάνε στη μείωση της κακής χοληστερίνης και του διαβήτη. 

Και τέλος αλλάζει τη γεύση τους και την υφή τους. Μπορούμε να φάμε τις φακές ωμές σε σαλάτα αλλά ακόμα και όταν τις βράζουμε έχουν μια εντελώς διαφορετική γεύση. Γίνονται πιο απαλές, αποκτούν μια γεύση σαν ξηρούς καρπούς και γενικά είναι σαν να τις έχουμε ανεβάσει μια σκάλα. 

Αρνητικά δεν υπάρχουν καθόλου στη διαδικασία. Το μόνο που μπορούμε να πούμε είναι ότι απλά αυξάνουμε το χρόνο κατά δυο μέρες πράγμα που σημαίνει ότι αν θέλουμε να τις φυτρώσουμε πρέπει να το προγραμματίσουμε λίγο.. 

Εγώ προσωπικά τρελάθηκα με τη γεύση και είναι ο μόνος τρόπος που θα τρώω τις φακές από εδώ και πέρα. Θα το δοκιμάσω και με τα ρεβίθια σίγουρα αλλά και με τα φασόλια. 

Να πω επίσης ότι το δοκίμασα με τις υπέροχες φακές από το δικότυλο και μάλιστα ήταν και προπέρσινες.. Έχω να πω ότι βλάστησαν όλες πράγμα που σημαίνει πόσο καλή δουλειά κάνουν τα παιδιά με την καλλιέργειά τους. 

Ας δούμε λοιπόν τις λεπτομέρειες.. 

Τι έχω στην κατάψυξή μου και στα ντουλάπια μου ιδίως αυτές τις μέρες που χρειαζόμαστε να αγοράζουμε φαγητό για περισσότερο καιρό; 

Πως τη βγάζω; τι έξυπνους τρόπους έχω βρει για να μαγειρεύω νόστιμα και γρήγορα φαγητά για μένα και την οικογένειά μου; 

Δείτε στο παρακάτω βιντεάκι τι έχω κάνει... 

Χειμώνας και οι σούπες πάνε και έρχονται. Τα ρεβίθια είναι το αγαπημένο μου όσπριο από μικρό παιδί… 

Ένα πιάτο απλή σούπα ρεβίθια με λίγη φέτα μέσα και φρέσκο ζυμωτό ψωμί και δεν θέλω κάτι άλλο. Γράφω τώρα αυτά και τα σάλια μου τρέχουν. 

Ίσως γιατί η θύμηση της κατσαρόλας στην οποία σιγόβραζαν τα ρεβίθια πίσω από το κεφάλι μου όταν σαν παιδί κοιμόμουν στην κουζίνα του σπιτιού να είναι αυτό που κάνει τη διαφορά.. Αλλά γιατί όμως μόνο στα ρεβίθια μιας και σίγουρα και φασόλια έβραζε η μητέρα μου και φακές…

Σε αυτό δεν μπορώ να απαντήσω..  Σκέφτηκα μήπως τα ρεβίθια έχουν κάποιο ιδιαίτερο άρωμα που μου θυμίζει κάτι αλλά δεν μπόρεσα να ανακαλύψω κάτι… 

Θυμάμαι λοιπόν τη μητέρα μου που έπαιρνε ρεβίθια από τον μπακάλη στη Νέα Ιωνία, τα μούλιαζε σε νερό και μετά αφού τους έβαζε λίγη σόδα και τα κάλυπτε με ένα ποτηρόπανο τα πατούσε με ένα μπουκάλι για να φύγουν τα φλούδια τους. Μπελαλίδικη διαδικασία που ίσως όμως έδινε αυτό το κάτι που δεν μπορούσα να αναπαράγω εγώ όποτε τα έφτιαχνα μετά.

Θέλεις γιατί αγόραζα συσκευασμένα από το σούπερ μάρκετ, θες γιατί έπαιρνα ρεβίθια χωρίς φλούδι, πάντως δεν είχα καταφέρει να τα κάνω ίδια.. 

Μέχρι που τα κατάφερα.. Βέβαια χρησιμοποίησα πολύ καλή πρώτη ύλη… Σας έχω μιλήσει για τα παιδιά του Δικότυλο εδώ και εδώ, με τα υπέροχα όσπρια τους από το οροπέδιο του Φενεού.. Αγαπώ τα προϊόντα τους και αισθάνομαι ασφαλής ότι τα φασόλια, η φάβα κλπ θα είναι αυτά που πρέπει να είναι και θα είναι νόστιμα και κυρίως ΦΡΕΣΚΑ! 

Γιατί ένα μεγάλο θέμα με τα όσπρια είναι να είναι φρέσκα.. και άρα “βραστερά”. Γιατί πόσες φορές έχετε πάρει όσπρια και βράζετε και βράζετε και βράζετε και δεν βράζουν με τίποτε; Ε! αυτό σημαίνει ότι τα όσπρια είναι παλιά.. Πρέπει να ξέρετε ότι όσο περνάει ο καιρός τα όσπρια χάνουν υγρασία την οποία όλο και πιο δύσκολα μπορεί να την πάρουν πίσω και αυτό τα κάνει να μην βράζουν εύκολα.. 

Ας δούμε λοιπόν πως έκανα τα ρεβίθια μου χτες… 

Σας είχα μιλήσει παλιότερα για τα υπέροχα όσπρια που είχα αγοράσει και που μεγαλώνουν στον υπέροχο Φενεό. Για το Δικότυλον και το πόσο νόστιμα ήταν τα προϊόντα τους.
Δεν είχα όμως καταφέρει να πάω από εκεί και είχα πει ότι έπρεπε να κάνω ένα ταξιδάκι. 

Στις αρχές λοιπόν του καλοκαιριού κατάφερα και πήγα. Η ημέρα δεν ήταν και η καλύτερη, μια βροχή που όλο μας έδειχνε ότι θα πέσει ξεκίνησε να πέφτει και να σταματάει και στο τέλος όταν έφτασα στο χωριό Γκούρα ακριβώς πάνω από το οροπέδιο του Φενεού βγήκε ο ήλιος. 

Είχα μιλήσει με τον Κώστα Δάρη, τον ένα από τους ανθρώπους που είναι πίσω από το "Δικότυλον" και μου είπε ότι όταν φτάσω στη Γκούρα, να πάω να πιω ένα καφέ και θα έρθει να τα πούμε. 
Παρήγγειλα έναν Ελληνικό μέτριο και ξεκίνησα να τον απολαμβάνω μέχρι που η βροχή που με κυνηγούσε στις ανηφόρες καθώς ερχόμουν με έφτασε και άνοιξαν οι ουρανοί.. 

Πήρα τον καφέ μου και μπήκα μέσα στο καφενείο.. Μεσημέρι, λιγοστός ο κόσμος έξω και ξεκινήσαμε να μιλάμε με την κυρία του καφενείου για το χωριό. Μου είπε ότι ο κόσμος φεύγει ακόμα για τις μεγάλες πόλεις και δεν θέλουν τις αγροτικές εργασίες πια.. 
Τα λέγαμε λοιπόν μέχρι που ήρθε και ο Κώστας με τη γυναίκα του. 
Ξεκινήσαμε μια όμορφη κουβέντα για την εταιρία και τα προβλήματα και τα άγχη που έχουν στη δουλειά. 

Και μετά φύγαμε και πήγαμε στα χωράφια. Και ήταν μια μαγεία να μυρίζεις το βρεγμένο χώμα και να χαίρεσαι την αρχή του καλοκαιριού. 

Ήταν η εποχή που τα φυντάνια είχαν ήδη ξεμυτήσει από το χώμα και μιας και τα περισσότερα από τα φυτά που καλλιεργούν είναι αναρριχώμενα θέλουν υποστήριξη για να μεγαλώσουν. Αυτό το καταφέρνουν φτιάχνοντας τρίγωνα από καλάμια και έτσι τα μικρά φυτά έχουν κάπου να στηριχθούν και να μεγαλώσουν. 

Το χώμα της περιοχής μιας και ήταν παλιά λίμνη είναι γεμάτο οργανική ουσία και πολύ εύφορο και η καλλιέργεια των ψυχανθών μόνο καλό κάνει στο χώμα μιας και στις ρίζες των περισσότερων από τα ψυχανθή συμβιώνουν αζωτοδεσμευτικά βακτήρια που παίρνουν το άζωτο από την ατμόσφαιρα και το μετατρέπουν σε οργανικό άζωτο κάτι που στην ουσία εμπλουτίζει το έδαφος αντί να το στερεί από τα θρεπτικά συστατικά του.

Στην κουβέντα που είχαμε μου μίλησε για μια συνεργασία που είχαν κάνει πριν πολλά χρόνια με το Γεωπονικό Πανπιστήμιο και για μια κοπέλα που είχε έρθει και πήρε δείγματα εδάφους για να μελετήσει τα βακτήρια αυτά των ψυχανθών. Το φοβερό είναι ότι την κοπέλα αυτή την ξέρω. Είναι η Ηώ Κεφαλογιάννη στο εργαστήριο της μικροβιολογίας εδάφους της Γεωπονικής με καθηγητή τότε τον Κώστα Μπαλή... Εκεί έκανα τη διπλωματική μου και η Ηώ μαζί με τη Φωτεινή Φλουρή ήταν αυτοί που με κατεύθυναν τότε. Εγώ μελετούσα την παραγωγή φυτορμονών από τα βακτήρια αυτά.. Οπότε πριν από τόσα χρόνια από τα μέρη αυτά στα οποία στεκόμουν είχαν πάρει τα βακτήρια με τα οποία δούλευα εγώ.

Ο κόσμος είναι πολύ μικρός τελικά! Και όλα είναι δρόμος όπως λέμε.... 

Η δουλειά στο χωράφι είναι πολύ δύσκολη, επαναλαμβανόμενη και μοναχική.. Καμία σχέση με τις δουλειές που κάνουμε εμείς στα γραφεία μας. Δουλειά απαιτητική πολύ σωματικά και μην ακούσω ότι εγώ πάω γυμναστήριο και ξέρω από κούραση.. Για να είσαι στο χωράφι από το ξημέρωμα να δένεις καλάμια κάτω από τον ήλιο να σου πω εγώ πως θα είναι τα χέρια σου όταν πια γυρίσεις σπίτι σου. Δεν υπάρχει καμία σχέση.. Λογικό είναι τα περισσότερα νέα παιδιά να μην θέλουν να το κάνουν πια. Δουλειές υπάρχουν αλλά ποιος τις κάνει όμως... 

Μίλησα και για αυτό με τον Κώστα. Το χειρότερο λέει από όλα είναι η καχυποψία των ίδιων των αγροτών. Και μου εξήγησε γιατί. 

Στην εταιρία που ξεκίνησαν μπορούν να πάρουν μέρος και άλλοι αγρότες. Να γίνει έτσι μια μορφή συνεργατισμού (δεν θέλω να πω συνεταιρισμού γιατί η λέξη αυτή πια ακούγεται άσχημα) και να κατορθώσουν με τον τρόπο αυτό να έχουν εκπτώσεις σε υλικά, φάρμακα και πρώτες ύλες και να γίνει πιο εύκολη η πώληση και η διαχείριση τυχόν προβλημάτων! Και όλο αυτό ακούγεται περίεργο και οι υπόλοιποι αγρότες το φοβούνται όλο αυτό.. Και αυτό είναι το μεγαλύτερο κρίμα. 

Στενοχωρημένος αρκετά με όλα αυτά ξεκινήσαμε να πάμε και σε άλλα χωράφια στα οποία καλλιεργούν τα υπόλοιπα προϊόντα όπως φακές, το λαθούρι για τη φάβα και η εξοχή ήταν τόσο υπέροχη που κάπως βελτιώθηκε η διάθεσή μου. 
Το θεωρώ πολύ κρίμα πάντως να υπάρχουν προσπάθειες σαν αυτές να μην αγκαλιάζονται από τον κόσμο... 

Καθώς νύχτωνε πήρα το δρόμο της επιστροφής για την Αθήνα... Πέρασα από τη Στυμφαλία.. Υπέροχη αλλά τις όρνιθες δεν τις είδα... 

Πάντως ελάτε μια βόλτα προς τα εκεί.. και μην μείνετε μόνο στη Λίμνη Δόξα.. Ο Φενεός και η Γκούρα σας καλούν... 
Και εγώ νομίζω πως είναι πάλι η ώρα να ξαναπάω... Οι βανίλιες και οι γίγαντες πρέπει να είναι έτοιμα για συγκομιδή... Θα ήθελα να τα δω πως έχουν γίνει. Πάμε; 

Μα θα βάλεις ντομάτα στις φακές; 

Γιατί να μην βάλω; 

Μα δεν είναι ωραίες έτσι! 

Μια χαρά ωραίες είναι! 

Όχι σου λέω, οι φακές έχουν απαλή γεύση και άμα βάλεις ντομάτα θα καλύψεις τη γεύση τους. 

Μα άρρωστοι είμαστε και θα τις φάμε νερόβραστες; 

Βάλε μέσα μια πατάτα και θα δεις …

Άντε θα σου κάνω το χατίρι.. 

Και του το έκανα… αν και η αλήθεια είναι ότι έβαλα και τηγάνισα και μερικά λουκάνικα έτσι για να βοηθηθεί η κατάσταση σε περίπτωση που.

Αλλά δεν χρειάστηκε.. Οι πολύ ωραίες φακές του Δικότυλον, με ελάχιστα υλικά έγινε μια σούπαρα καταπληκτική.. 

Βέβαια έβαλα αρκετό κρεμμύδι και σκόρδο. Είχα και ωραίο ζωμό κοτόπουλο σπιτικό και βοήθησε και αυτό. Δάφνη από τον κήπο, καρότο και λίγο πετιμέζι που δεν χρειάστηκε τελικά.. Καλύτερα λίγο ξίδι… καλό όμως. 

Για να δούμε λοιπόν τι θα χρειαστούμε