Πριν μερικές μέρες και ενώ ετοιμαζόμασταν για τη φωτογράφηση του καινούριου Olive η διευθύντρια του περιοδικού μας έστειλε τα moodboards. Εικόνες αναφοράς δηλαδή για το στυλ της φωτογράφησης. Πως θα είναι τα χρώματα, τι είδους σκεύη θα χρησιμοποιήσουμε στις συνταγές και μια γενικότερη αναφορά στην εποχή. 

Μια από τις εικόνες με στοίχειωσε. Ήταν μια φωτογραφία από brownie τόσο ωραία και σοκολατένια αλλά είχαν και άλλα δύο καταπληκτικά χαρακτηριστικά. Είχαν μέσα βατόμουρα και επίσης είχαν φύλλα δάφνης. Γλυκιά και πικρή η σοκολάτα, ξινόγλυκα τα βατόμουρα, πικρά αλλά αρωματικά τα φύλλα... Συνδιασμός που σκοτώνει! 

Αποφάσισα να βρω τη συνταγή και να τη φτιάξω. Βρήκα μια ωραία συνταγή για μπράουνι που είχα, αλλά έβαλα αλεύρι βρώμης αντί για απλό γιατί αυτό είχα και ήθελα να μην έχουν τόσο γλουτένη τα γλυκά. Επίσης έβαλα γλυκαντικό αντί για ζάχαρη μισό μισό με καστανή ζάχαρη και χρησιμοποίησα σοκολάτα 70% έτσι για να είναι πικρούλι.. Γενικά μάλλον είναι ένα μπράουνι για μεγάλους και όχι για παιδιά. 

Με είχει καλέσει ο Ανέστης με το Γιώργο για φαγητό και τους το πήγα... Πάθαμε πλάκα όλοι μαζί για το πόσο καλό ήταν. 

Σας συστήνω να το φτιάξετε. Ακόμα και αν δεν βρείτε βατόμουρα άγρια να μαζέψετε μπορείτε να βρείτε αυτή την εποχή στο σούπερ μάρκετ σίγουρα... Υπέροχο φθινοπωρινό γλυκό!

Η συνταγή ακολουθεί... 

Λοιπόν... μου αρέσουν τα κούκις.. έτσι ιδίως μαζί με τον καφέ είναι τρομερό πράγμα. 

Μέχρι τώρα όμως δεν μπορώ να πω ότι τα πετύχαινα και πολύ και αυτά που αγόραζα δεν μου άρεσαν και πολύ... και ήταν και πανάκριβα.. 

Όταν τα έφτιαχνα εγώ συνήθως άπλωναν πολύ και γινόντουσαν πίτα και πολλές φορές ενωνόντουσαν μεταξύ τους.. Δοκίμαζα να βάζω λιγότερο μπέικιν αλλά και πάλι χάλια.. Δεν μπορούσα να καταλάβω τι πήγαινε λάθος μέχρι που τα συζήτησα με ένα πολύ καλό ζαχαροπλάστη και μου είπε τα μυστικά. 

Τα οποία θα σας τα πω και εγώ παρακάτω.. 

Επίσης γενικά δεν ξετρελαινόμουν γιατί πολλές φορές είτε έβγαιναν κάπως ή τέλος πάντων η γέμιση που είχαν δεν ήταν αρκετή ή ακόμα ακόμα δεν φαινόταν καλά τι είχαν μέσα σε σχέση με αυτά στις φωτογραφίες... Οπότε κοίταξα και αυτό το θέμα πολύ!

Και τρίτο ήταν ότι τις περισσότερες φορές ήταν λίγο άνοστα.. αλλά και αυτό το έλυσα.. 

Για να δούμε λοιπόν τι πρέπει να προσέξουμε. 

Στα κέικ και σε αυτά τα γλυκά το αλεύρι πρέπει να το περνάμε από σίτα για να αφρατέψει. Έτσι το κέικ θα βγει πιο αφράτο. 

Στα κουλουράκια ΔΕΝ το θέλουμε αυτό.. δεν θέλουμε να υπάρχει αέρα στο μείγμα της ζύμης γιατί κάνει τα κουλουράκια να απλώνουν πολύ. Οπότε σε κουλουράκια δεν περνάμε το αλεύρι από σίτα. 

Επίσης για τον ίδιο λόγο δεν αφρατεύουμε το βούτυρο με τη ζάχαρη όπως κάνουμε στους κουραμπιέδες για παράδειγμα. ΔΕΝ θέλουμε αέρα μέσα στη ζύμη γιατί κάνει τα κουλουράκια να απλώνουν στο ψήσιμο.

Είναι ΠΟΛΥ σημαντικό η ζύμη να ξεκουραστεί και να είναι εντός ψυγείου πριν τα ψήσουμε. Ιδανικά 12 ώρες είναι μια χαρά.. Και επίσης αφού τα πλάσουμε πρέπει και ΠΑΛΙ να τα αφήσουμε στο ψυγείο για μια ώρα πριν τα ψήσουμε... 

Με τον τρόπο αυτό τα κουλουράκια δεν απλώνουν τόσο... 

Όσον αφορά τώρα την εμφάνιση. Να ξέρετε ότι η λευκή σοκολάτα ιδίως σε σχέση με όλες τις άλλες καίγεται ΠΟΛΥ εύκολα. Συνήθως δεν υπάρχει πρόβλημα γιατί είναι μέσα στα κούκις αλλά μας αρέσει και να φαίνονται οι ξηροί καρποί και οι γεμίσεις γενικά οπότε τι κάνουμε; Στολίζουμε τα κουλουράκια μας ενδιάμεσα στο ψήσιμο. Δηλαδή βγάζουμε το ταψί από το φούρνο και μπήγουμε μέσα τα κομματάκια της έξτρα σοκολάτας και ξηρών καρπών που κρατήσαμε. 

Επίσης λίγη μαρμελάδα βοηθάει. Κοιτάξτε μόνο μην έχει μεγάλα κομμάτια φρούτων και δεν περνάει από τη μύτη του κορνέ..

Αυτά.. λοιπόν νομίζω ότι σας τα είπα όλα.. 

Για να δούμε τι θα χρειαστούμε τελικά! 

Αφιερωμένη στον Τζέκο αυτή η συνταγή... Νομίζω ότι θα του άρεσαν! 

Λοιπόν...

Τι να πω εδώ.. 

4 υπέροχα γλυκά από τον πρωτεργάτη της Ελληνικής ζαχαροπλαστικής... 

Είχα πολύ μεγάλη δυσκολία στο πως θα μιλήσω για αυτά τα γλυκά και αν θα μπορούσα να πω την άποψή μου και να τα "κρίνω".

Ευτυχώς όμως είχα τόσα πολλά θετικά να πω και μάλιστα σε ένα από αυτά τόσο πολύ ενθουσιάστηκα που μετά από τη δοκιμή είχα μεγάλη χαρά.. 

Δοκιμάζοντας μάλιστα αυτό το γλυκό είχα τέτοια συγκίνηση που δάκρυσα.. 

Θα μου πείτε βρε Γιάννη σε πιάνουν τα κλάματα με ένα γλυκό; έλεος.. 

Και όμως.. ελπίζω να κλάψετε και εσείς όταν το δοκιμάσετε.. 

Το ποιό είναι θα το δείτε στο βίντεο που ακολουθεί! καλή σας διασκέδαση! 

Πληροφορίες για το ζαχαροπλαστείο:

Sweet Alchemy

Ηρωδότου 24 Κολωνάκι

τηλ. 210 7240205

www.steliosparliaros.gr

Φθινόπωρο και δεν είμαι καλά.. 

Όχι δηλαδή ότι θα μου λείψει το καλοκαίρι... Ιδίως το φετινό καθόλου όμως.. Δύσκολο, ζεστό και πολύπλοκο.. πολύ πολύπλοκο.. :-) Τέλος πάντων... 

Το φθινόπωρο φαίνεται πιο "ζεστό" αν και ξεκίνησε θα έλεγα ανάποδα.. Ή μάλλον ανάποδο.. με υποσχέσεις αλλά και με τελειώματα.. Δύσκολα τελειώματα. 

"Hey Siri, how many days till Christmas?" 102 μου απάντησε... Την Πέμπτη πια θα έχουμε πέσει στις 99... ε ρε γλέντια! Μήπως να στολίσω; Θα περιμένω τον Νοέμβριο μάλλον. 

Όσο για τη σημερινή συνταγή ήθελα έτσι κάτι εύκολο και γρήγορο αλλά γευστικά θα το ήθελα να είναι πολύπλοκο και αρκετά πικρό για γλυκό. Κάπως έτσι όπως ήταν το καλοκαίρι και η αρχή του φθινοπώρου. 

Οπότε επέλεξα αυτά τα μάφιν. Σοκολατένια μεν αλλά με μαύρη 65% σοκολάτα. Έντονα, αλλά πικρούτσικα. Σκοτεινά και έντονα. 

Αν δεν είστε της περιπέτειας βάλτε σοκολάτα με λιγότερο κακάο.. Πάντως να ξέρετε είναι acquired taste.. Δηλαδή, όσο τρώτε τόσο θα σας αρέσει.. Οπότε δοκιμάστε το έτσι την πρώτη φορά.. 

Α, δεν σας είπα.. την άλλη εβδομάδα μάλλον θα πάω μερικές μέρες στα Γιάννενα.. Με 2 παπούτσια πάνινα ένα πράγμα.. και μετά από αυτό κάποια στιγμή θα σας κάνω και μια ανακοίνωση για ένα υπέροχο πρότζεκτ στο οποίο θα πάρω μέρος.. Και για το οποίο έχω ένα τεράστιο ενθουσιασμό! 

Αλλά ας μην το γρουσουζέψω ακόμα.. 

Α! και για τις φωτογραφίες... Βγήκαν σε ένα μικρό τραπέζι που έχουμε στον πίσω κήπο.. Εκεί υπάρχουν κάτι δέντρα που ρίχνουν τα φύλλα τους στις αρχές του καλοκαιριού... Οπότε δεν είναι "φθινοπωρινά"... αλλά νομίζω ταίριαξαν... και με την εποχή και τη διάθεση. 

Ας δούμε τι θα χρειαστούμε:

Ήθελα καιρό τώρα να ανεβάσω ένα ωραίο κέικ σοκολάτας που είχα στο "οπλοστάσιό" μου..

Ζουμερό, έξτρα σοκολατένιο, με κακάο και σοκολάτα μέσα, να μην σε λιγώνει, να σε χορταίνει και να μην θες άλλο κομμάτι παρά το ένα που έφαγες μιας και σε γέμιζε τόσο σοκολάτα που όλα ήταν καλά στη ζωή... ακόμα και όταν δεν ήταν.. 

Γιατί η ζωή δεν είναι πολύ καλή τελευταία. Μια με τον ιό, μια με τις επιδράσεις του στις δουλειές, τα ταξίδια και τις ζωές μας, μια με τον καύσωνα, μια με τις βροχές και το κρύο μετά, μετά με αυτά που έγιναν στην Αμερική με τον Floyd, μετά με τους τόνους ντίζελ που έπεσε στα ποτάμια της αρκτικής είναι σαν να μας έχουν ρίξει μια τεράστια μούτζα.. Και ποιος να μας έχει μουτζώσει; μάλλον μόνο η γη θα μπορούσε να το κάνει. 

Τέλος πάντων. Το γεγονός είναι ότι η αλήθεια είναι εκεί έξω απλά δυστυχώς η αλήθεια είναι κάτω από τόση πληροφορία που θέλει πολύ σκέψη και πολύ σκάψιμο για να τη βρεις.. 

Τελευταίο παράδειγμα οι ανεμογεννήτριες.. πόσο μελάνι έχει χυθεί για το αν είναι καλές για το περιβάλλον, κακές για το περιβάλλον, αν αξίζει να μπουν στα βουνά μας ή όχι. Και ποιοι είναι πίσω από όλα τα άρθρα για τα υπέρ και τα κατά τους; Αναρωτιέμαι αν υπάρχει κάποιο πραγματικά αξιόπιστο μέσο που να λέει την αλήθεια. Γιατί μια είναι η αλήθεια. Τα υπόλοιπα είναι γνώμες. 

Ας πάμε τώρα στις δικές μας αλήθειες. 

Ένα κέικ σοκολάτας έχει απλά και λίγα υλικά. Και είναι πολύ εύκολο να γίνει. Στο μόνο που πρέπει να δώσετε σημασία είναι η ποιότητα των υλικών. 

Μην σας παρακαλώ πάρετε ένα απλό και φτηνό κακάο. Η διαφορά που θα κάνει στο γλυκό σας είναι πραγματικά εκεί.. και φαίνεται! 

Άρα ένα πιο ακριβό κακάο, ένα Βαν χάουτεν, ένα Παυλίδης, ένα Νεστλέ (από αυτά που μπορείτε να βρείτε στο σούπερ μάρκετ) είναι αυτό που θέλετε. Ακούστε με.. ή αν δεν θέλετε να με ακούσετε κάντε το τεστ. Κάντε δύο κέικ. Το ένα με το ακριβότερο κακάο και το άλλο με ένα φτηνότερο. Δοκιμάστε τα και ελάτε πείτε μου μετά. 

Επίσης. Σιρόπι δεν χρειάζεται για να το σιροπιάσετε όπως το κέικ λεμόνι που έκανα την προηγούμενη εβδομάδα. Το λάδι και τα κεράσια που έχει μέσα είναι αρκετά για να το κρατήσουν ζουμερό για μια εβδομάδα.. Και μια άλλη μικρή προτροπή. Αφήστε το ένα βράδυ και δοκιμάστε το την επόμενη μέρα.. Είναι πολύ καλύτερο... 

Άλλο τώρα.. Γενικά όταν το φτιάχνω δεν βάζω τίποτε από πάνω. Δεν χρειάζεται.. Αλλά στη φωτογράφηση ε είπα να το στολίσω λίγο οπότε αν θέλετε να το κάνετε και εσείς τότε ετοιμάστε λίγη σαντιγί στην οποία θα βάλετε μέσα κακάο. 

Θα σας πρότεινα όμως να μην την βάλετε όλη από πάνω εκτός και αν σκοπεύετε να το φάτε όλο σε μια μέρα. Αλλιώς θα πρέπει να το βάλετε ψυγείο και δεν θα είναι το καλύτερο για το κέικ αν και θα είναι μια χαρά για τη σαντιγί. Οπότε προτείνω να έχετε τη σαντιγί σε ένα κορνέ και να τη σερβίρετε στο πιάτο.. 

Εγώ στη φωτογράφηση έβαλα Garni.. Είναι ένα τρικ των food stylist να μη στολίζουν τα γλυκά με σαντιγί μιας και με τα δυνατά φώτα και τη ζέστη η σαντιγί δεν τα πάει καλά ενώ το Garni μένει ντούρος μπακαλιάρος για μέρες.. Και μάλιστα αντί για 200 γρ γάλα βάζω μόνο 100 για να κρατιέται ακόμα καλύτερα.. Όταν πρόκειται να κόψω ένα κομμάτι για να το φάω το πετάω το γκαρνί.. ε ναι... δεν θα το βάλω στο στόμα μου, για ποιό λόγο.. Νόστιμο δεν είναι... 

Από εκεί και πέρα τώρα.. αντί για κεράσια μπορείτε να βάλετε άλλα φρούτα. Όπως ας πούμε φράουλες ή κάποια άλλα berries... απλά μην νομίζετε ότι θα τα καταλαβαίνετε και πολύ.. δίνουν βέβαια μια ωραία οξύτητα και αυτό είναι καλό αλλά η σοκολάτα σκοτώνει λίγο τις υπόλοιπες γεύσεις. Βέβαια όταν σκάει στο δόντι ένα τραγανό και ζουμερό κομμάτι κεράσι δεν είναι κακό αλλά ΟΚ! 

Τέλος, ήθελα μια σαλτσούλα, κάτι για να γλιστράει το κέικ. Σιρόπι σοκολάτας δεν είχα, μια γκανάζ βαριόμουν να κάνω τελευταία στιγμή, οπότε άνοιξα το ντουλάπι και βρήκα το φοβερό πετιμέζι του Καραγγελή με σοκολάτα.. Σας έχω μιλήσει και άλλη φορά για το άθερμο πετιμέζι του Καραγγελή και μάλιστα είχα κάνει και μια ωραία συνταγή  με αυτό. Τον είδα λοιπόν στην Εξποτροφ στις αρχές του χρόνου αν και δεν μιλήσαμε πέρα από ένα γεια γιατί εκείνη την ώρα χαριεντίζονταν με μια food blogger και δεν μου έδωσε καμία σημασία :-) αλλά μετά πέρασα από το περίπτερο των παιδιών που έχουν το KAKAU και είδα ότι μαζί με τον Καραγγελή είχαν βγάλει ένα προιόν που έχει 90% πετιμέζι και 10% βιολογικό κακάο... Και ήταν τέλειο οπότε αγόρασα ένα-δυο μπουκάλια.. Ε! από αυτό το υπέροχο προϊόν έβαλα λίγο πάνω στο κέικ και το πήγε σε άλλο επίπεδο!! Τα παιδιά έχουν και καταπληκτικό κακάο φυσικά και το κέικ γίνεται ακόμα πιο τέλειο με το δικό τους προϊόν αλλά δεν είναι τόοοοοσο απλό να το βρείτε.. εκτός αν προγραμματίσετε από νωρίς και το έχετε αγοράσει μέσω της σελίδας τους κτλ.. Πάντως αξίζει με τα χίλια και σας ξορκίζω να το κάνετε.. 

Αυτά λοιπόν με το κέικ και σας κούρασα το ξέρω αλλά ΟΚ! τι να κάνετε και εσείς... 

Ας δούμε τι θα χρειαστούμε:

Πρωτομαγιά σήμερα.. 

Και ανάμεσα στις ευχές που έδωσα και πήρα, ένας καλός φίλος μου είπε: Γιάννη, κοίταξε μη φας κανένα λουλούδι σήμερα, γιορτάζουν!!! 

Είχε δίκιο λοιπόν, οπότε και εγώ τη συνταγή αυτή την ανεβάζω στις 2 Μαΐου αν και εγώ το γλυκάκι μου το έφαγα σήμερα :-) 

Είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα συνταγή γιατί έχει ένα από τα αγαπημένα μου φυτά μέσα, τη Λουίζα.. Την αγαπώ πολύ, μοσχομυρίζει, την έχω κάνει και βίντεο πέρσι.. :-) Φέτος λοιπόν μόλις ξεκίνησε να βγάζει φύλλα οπότε βρήκα την ευκαιρία να πάρω μερικά για να κάνω το γλυκό.

Με τα φύλλα της αρωμάτισα και το ζελέ αλλά και τη μους σοκολάτας.. Δεν το έγραψα στον τίτλο όμως γιατί ήδη ήταν πολύ μεγάλος.. 

Ελαφρύ γλυκό, το βάζω σε ένα μικρό ποτήρι του κρασιού και είναι ότι πρέπει. Καλό είναι, καθώς τρως να βουτήξεις το κουτάλι μέχρι κάτω για να πάρεις και ζελέ και σοκολάτα. Οι διαφορετικές υφές νομίζω ότι είναι πολύ ταιριαστές. 

Το σερβίρω με λίγο γιαούρτι πρόβειο. Η οξύτητα του γιαουρτιού ταιριάζει και κόβει την γλύκα της σοκολάτας και ταιριάζει με το χυμό λεμονιού που έχει μέσα το ζελέ. 

Μια συνταγή για μεγάλους που όμως νομίζω ότι και στα παιδιά θα αρέσει πολύ! 

Ας δούμε τι θα χρειαστούμε:

Μου αρέσουν πολύ τα μπράουνις. Η υπέροχη υφή τους, το ότι πάντα είναι ζουμερά (εκτός αν τα παραψήσουμε), η απίθανη σοκολατένια γεύση τους. 

Η αλήθεια όμως είναι ότι όσο μεγαλώνω ψάχνω και άλλες γεύσεις και όχι μόνο τη σοκολάτα την οποία δεν άλλαζα με τίποτε μικρότερος. Ποιος ξέρει γιατί.. 

Και μιας και η κολοκύθα η γλυκιά είναι από τα αγαπημένα μου πράγματα (ακόμα θυμάμαι την γλυκιά κολοκυθόπιτα της μαμάς της Αλεξίας που μας έφτιαχνε στη γιορτή της στις 30 Αυγούστου) είπα τι ωραία θα πήγαινε η κολοκύθα με ένα μπράουνι.. Βέβαια δεν το σκέφτηκα πρώτος εγώ, σιγά τώρα μην ανακαλύψω και τον τροχό αλλά η Μάρθα Στιούαρτ έχει μια τέτοια συνταγή χρόνια τώρα.. Οπότε με βάση εκείνη τη συνταγή έκανα τα δικά μου και νομίζω ότι κάπως έφτιαξα κάτι νόστιμο… Δείτε λοιπόν εδώ και φτιάξτε τη! 

Α.. να πω πως έχω πάντα στην κατάψυξη πουρέ κολοκύθας από τις υπέροχες κολοκύθες της Ειρήνης. 

Και αν θα δείτε στα περισσότερα κέικ που φτιάχνω βάζω τις ζάχαρες σε μορφή άχνης. Όχι ότι τις αγοράζω έτσι απλά τις περνάω από το μούλτι. Δίνουν πάντα πιο ωραία υφή στα κέικ μου…

Με πήρε τηλέφωνο η φίλη μου η Αφροδίτη. Είχα καιρό να την ακούσω. 
Είμασταν μαζί στο πανεπιστήμιο και ακόμα και αν δεν βρισκόμαστε συχνά κάθε φορά που μιλάμε είναι σαν να μην έχει περάσει μια μέρα.. 
Μέσα σε όλα ξέχασα να της πω ότι επέστρεψε ο Χανδρής στην Ελλάδα! :-) Ελπίζω να το διαβάσει από εδώ... 

Τέλος πάντων.. Η Αφροδίτη που λέτε είναι αυτή που με έφερε σε επαφή με τους Οδηγούς.. Ξέρετε ομάδες πουλιών, μεγάλους οδηγούς και τέτοια!! Είχα ξεκινήσει και εκπαίδευση για να γίνω στέλεχος μια εποχή και είχα κάνει τους δύο Κύκλους στο Ξυλόκαστρο θυμάμαι.. Για το τι μιλούσαμε δεν θυμάμαι αλλά την καρυδόπιτα που μας είχαν κάθε πρωί τη θυμάμαι ακόμα.. 
Μέσω της Αφροδίτης γνώρισα τις Ελένες, τη μικρή και τη μεγάλη, τη Μαίρη, την Τάντα στη Δράμα και βέβαια τον Λευτέρη και ου... με έχουν σημαδέψει όλα αυτά και μόνο γι' αυτό θα της χρωστάω ευγνωμοσύνη. Άλλωστε δεν είναι η πρώτη φορά που την αναφέρω εδώ.. Η προηγούμενη ήταν όταν έκανα τις σταφίδες μου για φέτος.. :-) 

Μου είπε λοιπόν ότι ήθελε μια συνταγή για να την βάλει σε ένα newsletter που θα στείλουν στους οδηγούς (μικρούς και μεγάλους) που να μπορούν να την ετοιμάσουν και τα μικρότερα ακόμα παιδιά μαζί με τους γονείς τους. Με ρώτησε αν έχω κάτι στο νου μου και της είπα ότι κάτι θα βρω.. 

Δεν είναι καθόλου εύκολο να ξέρετε να βρεις συνταγές που δεν θέλουν μαγείρεμα και φούρνους και εστίες και να είναι αρκετά απλές ώστε να μπορεί και ένα παιδί να τις κάνει. 

Τα τρουφάκια όμως συνήθως πληρούν αυτούς τους κανόνες... 
Οπότε σκέφτηκα μια συνταγή που είναι εύκολη και με λίγα υλικά και μπορεί να την κάνει ο κάθε ένας. 

Υλικά, βασικά υλικά, έχει μόνο τρία. Αμύγδαλα σπασμένα, καρύδα και ζαχαρούχο γάλα. Βέβαια μπορείς να την εμπλουτίσεις αρκετά αλλά νομίζω ότι για αρχή είναι μια χαρά! 

Για να δούμε λοιπόν τι θα χρειαστούμε!

Σορμπέ σοκολάτας... 
Μερικές λέξεις... Χωρίς αυγά, χωρίς κρέμα, χωρίς μίξερ, με λίγη ζάχαρη και πλούσια γεύση σοκολάτας... Α... και αρκετά εύκολο στο σερβίρισμα... Δεν παγώνει πάρα πολύ... 

Και θα με ρωτήσετε.. μα βρε Γιάννη σιγά πια... τι παγωτό είναι αυτό; Και θα σας πω ότι είναι το πιο σοκολατένιο παγωτό που έχετε δοκιμάσει ποτέ. Και το γιατί είναι πολύ απλό. Όταν σε ένα παγωτό υπάρχει πολύ κρέμα μέσα και άρα είναι πολύ λιπαρό, η λιπαρότητα αυτή λίγο "δαμάζει" την γεύση του παγωτού. 

Έτσι ένα σοκολατένιο παγωτό γίνεται λιγότερο σοκολατένιο.
Αν τώρα δεν υπάρχουν πολλά λιπαρά τότε η γεύση του παγωτού βγαίνει ατόφια. Έτσι πάντα ένα σορμπέ σοκολάτα είναι πολύ πιο σοκολατένιο από ένα παγωτό σοκολάτα κανονικό. 

Το κακό με τα σορμπέ είναι η υφή τους. Καλώς ή κακώς η κρέμα δίνει πιο απαλή γεύση στο παγωτό και κάνει την υφή του πιο βελούδινη. Οπότε τι κάνουμε; βάζουμε γάλα και όχι κρέμα. Και όχι ότι και ότι γάλα αλλά κατσικίσιο. Εντάξει δεν θα πάρουμε τα βουνά να βρούμε κατσίκια και να τα αρμέξουμε. Και στο σούπερ μάρκετ μια χαρά κατσικίσιο γάλα έχει.. 
Θα μου πείτε όμως ότι κανονικά τότε δεν θα πρέπει να λέγεται σορμπέ γιατί συνήθως το σορμπέ δεν έχει γάλα. Και θα έχετε δίκιο... 

Στο εξωτερικό μάλλον sherbert θα το ονόμαζαν.. τα σερμπέτια που λένε.. Α! τώρα που λέμε σερμπέτια... Πέρασα απ΄έξω από το Σερμπετόσπιτο της Νάνσυς στην πλατεία του Ψυρρή! Κλειστό μέχρι τις 20! Να περνάς όμορφα φιλενάδα! Καλά μπάνια!! Και μπράβο για το κλείσιμο αν και η πλατεία άδεια η μισή... 

Λοιπόν... να δούμε τη συνταγή; 

Α!! την αρχική συνταγή τη βρήκα σε ένα βιβλίο της Dorie Greenspan. Αγαπάμε Ντόρυ!!!! 

Αγαπώ το κέικ μπανάνας ή αλλιώς το banana bread από τότε που το είδα για πρώτη φορά στο μπλογκ της αγαπημένης μου Deb και από τότε το κάνω συνέχεια... 

Αλλά το ήθελα λίγο πιο ελαφρύ και πιο ζουμερό. Έπαιξα λοιπόν πολύ με διάφορα υλικά και βρήκα ότι το στραγγιστό γιαούρτι του δίνει μια ωραία μαστιχωτή υφή που μου άρεσε πολύ.

Κάτι όμως ήθελα να κάνω και με τη ζάχαρη που ήταν αρκετή και κάποια στιγμή όταν δοκίμασα το πετιμέζι του Καραγγελή είπα ότι αυτό ήταν που ήθελα στη συνταγή μου! 

Και όχι να το παινευτώ αλλά είχα δίκιο.. Το πετιμέζι του έδωσε τόσο ωραία υφή και γεύση που δεν το φαντάζεστε... Αλλά το συγκεκριμένο πετιμέζι. Μην βάλετε άλλο γιατί θα είναι πολύ έντονο και θα κοντράρει πολύ τις μπανάνες με αποτέλεσμα μόνο banana bread να μην θυμίζει το γλυκό.

Αν δες το βρείτε τότε βάλτε την ίδια ποσότητα σε ζάχαρη. Μια χαρά θα είναι και με αυτή! 

Α! και για να μην το ξεχάσω.. Στη συνταγή ζητάω πολύ ώριμες μπανάνες.. Από αυτές που είναι κατάμαυρες.. Στα σούπερ μάρκετ τις πουλάνε τώρα πια έτσι και αρκετά φτηνότερα από τις κανονικές. 

Αν τώρα δεν έχετε και θέλετε σώνει και καλά να κάνετε το γλυκό τώρα τότε βάλτε τις μπανάνες σας για μερικά δευτερόλεπτά στο φούρνο μικροκυμάτων.. 

Δεν θα είναι το ίδιο αλλά καλύτερα από το τίποτε...