Τι έχω στην κατάψυξή μου και στα ντουλάπια μου ιδίως αυτές τις μέρες που χρειαζόμαστε να αγοράζουμε φαγητό για περισσότερο καιρό; 

Πως τη βγάζω; τι έξυπνους τρόπους έχω βρει για να μαγειρεύω νόστιμα και γρήγορα φαγητά για μένα και την οικογένειά μου; 

Δείτε στο παρακάτω βιντεάκι τι έχω κάνει... 

Με τις μελιτζάνες μικρός δεν τα πήγαινα ιδιαίτερα καλά.. Συνήθως η μανούλα τις έκανε ιμάμ, παπουτσάκια και τις έβαζε και στο τουρλού στο φούρνο... Σε όλες τις περιπτώσεις έβγαιναν πολυψημένες στο εξωτερικό τους και αρκετά πικρές στο εσωτερικό τους. 
Νομίζω ότι η πικρίλα ήταν αυτό που με χάλαγε περισσότερο σαν παιδί και μάλλον ήταν αυτό που άλλαξε και με έκανε να τις συμπαθήσω μεγαλώνοντας. 

Οι γεύση μας και το τι μας αρέσει και τι όχι αλλάζουν καθώς μεγαλώνουμε. Φαγητά που δεν μπορούσαμε να τα βλέπουμε μικροί τώρα θα τα φάμε με χαρά. Ιδίως τις πικρές γεύσεις αρχίζουμε και τις αποζητάμε. Εκτός αν παραμένουμε "μωρά" :-) 

Και όμως το πικρό στο φαγητό είναι ένδειξη για υπέροχα φλαβονοειδή, φαινόλες, πολυφαινόλες, χημικές ενώσεις που μας κάνουν τόσο καλό στην υγεία μας και έχουν προστατευτική δράση σε ασθένειες όπως ο καρκίνος, η υψηλή πίεση και χοληστερίνη και άλλα τέτοια όμορφα. 
Εδώ υπάρχουν ελαιόλαδα που τα αποζητούμε να έχουν πολύ μεγάλο ποσοστό πολυφαινολών γιατί έτσι μπορεί να πάρουν και health claim και να είναι σχεδόν σαν φάρμακο για τον οργανισμό μας. 

Όμως το πικρό σαν γεύση τείνει να εξαφανίζεται από τη ζωή μας. Οι εταιρείες τροφίμων κάνουν ότι μπορούν για να απαλλάξουν το φαγητό μας από αυτή τη γεύση. Τι σχέση έχει το γκρέιπφρουτ που τρώμε τώρα με αυτό που τρώγαμε 10-15 χρόνια πριν. Καμία.. Το ίδιο και οι μελιτζάνες που σχεδόν ποτέ δεν έχει τύχει να χρειαστεί να τις ξεπικρίσω τα τελευταία χρόνια.

Αφορμή για όλα αυτά μια ανάρτηση στο FB του φίλου μου του Γιώργου ο οποίος έκανε ένα υπέροχο μουσακά χτες αλλά ανέφερε ότι είχε βάλει να ξεπικρίσει τις μελιτζάνες και όχι μόνο αυτό αλλά τις είχε βάλει και σε άλμη... Σε ερώτησή μου για ποιο λόγο μου είπε ότι τις θέλει γλυκές γιατί έτσι βγάζουν όλο τους το άρωμα και τη νοστιμιά τους. Διαφωνώ μιας και η αντίθεση της ελαφριάς πικρίλας της μελιτζάνας με τη γλυκιά μπεσαμέλ όπως του είπε και μια φίλη του είναι από τα πιο ελκυστικά πράγματα σε αυτό το πιάτο. Κατανοώ το σκεπτικό του όμως. Το πικρό είναι δύσκολο και θέλει εκπαίδευση. Και στο μυαλό αλλά και στη γεύση. Γιατί μπορούμε να εκπαιδεύσουμε τη γεύση μας και να μας αρέσουν πράγματα που δεν μας άρεσαν παλαιότερα. 

Σας έχω και μερικά λινκ να δείτε αν σας ενδιαφέρει για το θέμα του πικρού εδώ, εδώ και εδώ και επίσης ένα υπέροχο βιβλίο μιας Καναδέζας σεφ που το λατρεύω... 

Ας πάμε στη συνταγή μας τώρα. Ότι πιο καλοκαιρινό, εύκολο και γρήγορο στην παρασκευή του. Το κακάο όσο περίεργο και αν σας φαίνεται αναδεικνύει τις υπόλοιπες γεύσεις και η ελαφριά πικρίλα του έρχεται μαζί με τις μελιτζάνες και κάνουν πάρτυ. 

Είναι μια συνταγή που πρέπει να τη δοκιμάσετε γιατί μετουσιώνει ότι το καλοκαίρι σε μια μπουκιά! 

Δοκιμάστε τέτοια ζυμαρικά που σας έχω, βίδες, ή άλλα τριφτά ή με τρύπες ή φτερά, γιατί αιχμαλωτίζουν περισσότερο τη σάλτσα εκεί μέσα και κάνουν το φαγητό ακόμα πιο νόστιμο. 

Καλή σας όρεξη! 

Σας έχω και το βιντεάκι... 

Είχα πολλά χρόνια να κάνω παστίτσιο... 
Όταν μιλήσαμε με τον Σάββα και τον Δημήτρη για να περάσουν από το σπίτι για να φάμε μαζί τον ρώτησα τι θα ήθελε να φτιάξω... Μου λέει, βρε Γιάννη αυτό που έχω πεθυμήσει πολύ είναι ένα παστίτσιο! 
Τι ωραία ιδέα σκέφτηκα.. 

Και μια ωραία χωριάτικη συμπλήρωσε! 

ΟΚ! Το Παστίτσιο είναι ένα εύκολο φαγητό.. απλά έχει πολύ μπελά με όλα τα σκεύη που χρησιμοποιείς... 

Κατά τα άλλα δεν θα σας δυσκολέψει αλλά μάλιστα θα πάρετε και πολλά εύσημα ακριβώς γιατί είναι τόσο μπελάς για να γίνει! 

Έγινε τρομερό τελικά.. όλοι πέσαμε με τα μούτρα! έκανα και μια υπέροχη χωριάτικη όπου είχα βγάλει φλούδα και σπόρια από τις ντομάτες και τα αγγούρια και με μπόλικο ελαιόλαδο και φέτα ήταν το κάτι άλλο! 
Είχα κάνει και ένα σούπερ τσιζκέικ για επιδόρπιο, ξεκινήσαμε με κάτι κοκτέιλ στον κήπο και περάσαμε όμορφα! 

Αυτά είναι τα όμορφα καλοκαιρινά βράδια με φίλους... 
Να περνάτε όμορφα!!!