Ήμουν από τα τυχερά παιδιά.. Είχα ένα παππού που πήγαινε κάθε μέρα για ψώνια και έφερνε ωραιότατα ψάρια για να φάμε, είχα μια μητέρα που τη μαγειρική της δεινότητα μακάρι να την είχα, οπότε τα ψάρια του παππού (μικρά και φτηνά ψαράκια πάντα) γινόντουσαν νόστιμο φαγάκι και εκτός από όλα αυτά μου τα καθάριζε κιόλας… Τι άλλο να ζητήσει κανείς… 

Καθώς μεγάλωνα όμως και ξεκίνησα να ασχολούμαι με την μαγειρική όλο και περισσότερο, θα μπορούσα να πω ότι η σχέση μου με το ψάρι δεν συνέχισε να είναι ιδιαίτερα καλή. Όχι ότι άρχισε να μην μου αρέσει, τα πιάτα με ψάρι ήταν πάντα τα αγαπημένα μου, απλά δεν ήμουν σίγουρος ότι θα μπορούσα εγώ να επιλέξω το σωστό ψάρι. Και με το σωστό δεν εννοώ το είδος του ψαριού για το συγκεκριμένο πιάτο που ήθελα να φτιάξω αλλά να επιλέξω ένα ψάρι που θα ήταν φρέσκο και θα είχε όλα τα ποιοτικά χαρακτηριστικά για να το βάλω στο τραπέζι μου.

Είδα λοιπόν ότι εκτός από τον χασάπη σου έπρεπε να έχεις και τον “ψαρά” σου για να σε προστατεύει από τις κακοτοπιές.. 

Γιατί από κακοτοπιές άλλο τίποτε… Τι βράγχια να βάφουν, τι ενέσεις να κάνουν, τι από εδώ, τι από εκεί, είχα φτάσει σε σημείο να τρώω γλώσσα κατεψυγμένη (που για όσους τις έχουν δοκιμάσει ξέρουν πόσο άθλιες είναι σε σχέση με τις φρέσκες) και μπακαλιάρο υγράλατο στις 25 Μαρτίου.. 

Επίσης δυστυχώς με το ψάρεμα δεν τα πάω καλά, ούτε και με το ψαροντούφεκο και ούτε έχω και κανένα φίλο που να ασχολείται με το άθλημα και να μου φέρνει ψάρια… 

Κάποια στιγμή λοιπόν ιδίως όταν ξεκίνησα να χρησιμοποιώ ψάρια σε συνταγές στις οποίες έχουν λίγο έως καθόλου μαγείρεμα ξεκίνησα να παίρνω ψάρια ιχθυοκαλλιέργειας. 

Η ιχθυοκαλλιέργεια στην Ελλάδα είναι ο πιο γρήγορα αναπτυσσόμενος κλάδος ζωικής παραγωγής. Και μάλιστα η αυξητική του τάση θα συνεχιστεί και τα επόμενα χρόνια ακριβώς γιατί η ζήτηση για φρέσκο και ποιοτικό ψάρι συνεχώς αυξάνει… 

Ένα άλλο τρομερά σημαντικό στοιχείο της ιχθυοκαλλιέργειας στην Ελλάδα είναι ότι το 80% της παραγωγής φεύγει εκτός Ελλάδας και εξάγεται σε περισσότερες από 32 χώρες στον κόσμο. 

Επίσης κάτι που δεν ήξερα είναι ότι ένα ψάρι για να φτάσει σε ηλικία για να το ψαρέψουν πρέπει να περάσουν 3 χρόνια περίπου ανάλογα με το είδος. Αυτό σκεφτείτε το λίγο σε σχέση με το κοτόπουλο ας πούμε που από την ώρα που σκάει από το αυγό μέχρι να φτάσει στο τραπέζι μας περνάνε μόλις 40 μέρες… 

Για τους λόγους αυτούς λοιπόν πάντοτε θεωρούσα χίλιες φορές προτιμότερο να έχω ένα σούπερ φρέσκο ψάρι ιχθυοκαλλιέργειας παρά ένα “άγριο” που δεν ξέρεις από που κρατάει η σκούφια του.

Να συμπληρώσω ότι είχα και τον συμμαθητή μου τον Γαβρίλη που είχε περάσει στο ΤΕΙ ιχθυοκαλλιέργειας και πάντα μου έλεγε τα καλύτερα για τον κλάδο.. 

Πέρασαν τα χρόνια λοιπόν και κάποια στιγμή με προσέγγισαν από την ΕΛΟΠΥ (Ελληνική Οργάνωση Παραγωγών Ιχθυοκαλλιέργειας) και μου ζήτησαν να κάνω για αυτούς κάποια σεμινάρια μαγειρικής και διάφορες άλλες δράσεις. Και φυσικά συμφώνησα με χαρά! 

Τους ζήτησα κιόλας αν μπορούν κάποια στιγμή να κανονίσουν ένα ταξίδι σε κάποιες μονάδες υδατοκαλλιέργειας για να δω από κοντά τις εξελίξεις του κλάδου και μου είπαν ότι το έχουν ήδη στα σχέδιά τους! Και μια μέρα χτυπάει το τηλέφωνο! 

Γιάννη θέλεις να πάμε να δούμε κάποιους ιχθυογεννητικούς σταθμούς και μερικές μονάδες υδατοκαλλιέργειας; Θα πετάξουμε μέχρι την Κέρκυρα και μετά με ένα σκαφάκι θα πάμε απέναντι στη Σαγιάδα όπου είναι οι μονάδες. Μια χαρά είπα και δεν ρώτησα τι είναι η Σαγιάδα μη θεωρηθώ και αγεωγράφητος αλλά με το που έκλεισα το τηλέφωνο άνοιξα τα google maps και εκεί βρήκα τη Σαγιάδα.. Η οποία λοιπόν είναι μια στενή λωρίδα Ελληνικής γης ανάμεσα στο Ιόνιο και την Αλβανία όπου δεν υπάρχει σχεδόν τίποτε και μόνο ένας δρόμος σε φέρνει μέχρι την άκρη της… Περίεργο μέρος σκέφτηκα και σίγουρα θα ήθελα να το δω.. 

Και έτσι έγινε λοιπόν… Βραδυνή πτήση για την Κέρκυρα και την επόμενη μέρα μπήκαμε στο σκάφος για να περάσουμε απέναντι.. 

Η αλήθεια είναι ότι χειμωνιάτικα δεν είναι το καλύτερο να βγαίνεις στη θάλασσα αλλά ευτυχώς δεν αντιμετωπίσαμε σοβαρά προβλήματα..

Μετά από μια ώρα φτάσαμε στην πρώτη στάση, έναν ιχθυογεννητικό σταθμό όπου μας εξήγησαν για τους γεννήτορες, το πόσο σημαντική είναι η ποσότητα του φωτός για το πότε θα αναπαραχθούν τα ψάρια και άλλα πολλά!

Αφού είδαμε τους γονείς μπήκαμε και είδαμε τις δεξαμενές με τα χιλιάδες μικρά ψαράκια που περιμένουν να μεγαλώσουν και να μεταφερθούν στη θάλασσα.. 

Είναι τρομερή η προσοχή που πρέπει να δίνουν οι άνθρωποι αυτοί στο πως μεγαλώνουν τα μικρά μιας και τα μικροσκοπικά ψαράκια αυτά θα χρειαστούν αρκετά χρόνια μέχρι να φτάσουν το τραπέζι μας οπότε είναι απόλυτος ο τρόπος που θα μεγαλώσουν ώστε να είναι απαλλαγμένα από ασθένειες και να αναπτυχθούν σωστά. 

Εκεί μας εξήγησαν επίσης για τις τροφές με τις οποίες τρέφονται, με τις δράσεις και τις έρευνες ώστε να πετύχουν τροφές οι οποίες δεν θα έχουν ζωικές πρωτεΐνες αλλά φυτικές, για την έλλειψη των ορμονών μιας και δεν υπάρχει λόγος να δώσεις ορμόνες σε ένα οργανισμό ο οποίος θα μεγαλώνει επί τρία χρόνια… Τα ψάρια δεν είναι κοτόπουλα.. απλά.. 

Επίσης μας μίλησαν για τη δουλειά που κάνει η ΕΛΟΠΥ στο να είναι η ασφάλεια του προϊόντος ακόμα πιο καλή με αυστηρότητα πρωτόκολλα σε όλη την αλυσίδα της παραγωγής έτσι ώστε να πάρει η κάθε εταιρεία μέλος της ΕΛΟΠΥ την άδεια να χρησιμοποιήσει το λογότυπο “Fish from Greece” ένα λογότυπο που δίνει επιπλέον αξία στο προϊόν της μιας και κόσμος ξέρει ότι τα ψάρια που έχουν τη σήμανση αυτή έχουν περάσει από ακόμα πιο αυστηρούς ελέγχους από αυτούς που θέτει η Ευρωπαϊκή Ένωση για παράδειγμα. 

Έπειτα πήγαμε και είδαμε το μέρος που τα ίδια τα ψάρια μεγαλώνουν. Τα νερά σε όλη την περιοχή είναι πολύ βαθιά και έχει έντονα ρεύματα με αποτέλεσμα τα ψάρια να είναι σε πεντακάθαρα νερά και επιπλέον να αναγκάζονται να "κολυμπούν" πολύ... Κάτι που φυσικά τα κάνει πολύ πιο δυνατά με λιγότερο λίπος και βέβαια πιο νόστιμα! 

Φυσικά τα μέτρα ασφαλείας είναι πάρα πολύ σοβαρά... 

Τέλος πήγαμε μια βόλτα σε ένα συσκευαστήριο που όμως δυστυχώς μιας και φτάσαμε αργά η δουλειά είχε τελειώσει για την ημέρα. Εντύπωση μου έκανε πόσο καθαρός ήταν ο χώρος και πόσο δεν μύριζε "ψαρίλα".

Μας έδειξαν πως γίνεται η διαλογή και η συσκευασία και πραγματικά εντυπωσιάστηκα με τους αυτοματισμούς που χρησιμοποιούν... 

Στο τέλος πήγαμε σε μια πολύ ωραία ταβέρνα στην Ηγουμενίτσα όπου φάγαμε υπάροχα ψάρια από τις μονάδες της περιοχής! 

Πραγματικά ήταν μια εκδρομή που αν μη τι άλλο με γέμισε εμπιστοσύνη για τη δουλειά που κάνουν και ιδιαίτερα για την ΕΛΟΠΥ και την τρομερή προσπάθεια που κάνει ώστε το Ελληνικό Ψάρι να γίνει συνώνυμο της ποιότητας... 

Και σίγουρα από εδώ και πέρα όταν αγοράζω ψάρια με το σήμα του "Fish From Greece" θα είμαι σίγουρος για την φρεσκάδα και την ποιότητά τους!!!