Άνοιξη… και τα λοιπά και τα λοιπά και τα λοιπά και δεν έχουμε ακόμα μιλήσει για φράουλες, για σπαράγγια και για όλα αυτά τα όμορφα.. 

Επιστρέφοντας σπίτι σήμερα πέρασα κάτω από μια αμυγδαλιά που είναι στο διπλανό οικόπεδο.. Δεν λες ότι είναι στον κήπο αλλά για μένα κήπο το θεωρώ το διπλανό οικόπεδο.. :-) 

Αγαπώ πολύ τις αμυγδαλιές.. όταν είναι ανθισμένες αλλά και όταν έχουν τους καρπούς τους. Τη συγκεκριμένη την θυμάμαι από παιδί. Και ήταν ήδη μεγαλούτσικη άρα για να είμαι εγώ 50 σχεδόν αυτή θα είναι 60 ή και 70 χρόνων. Δεν της φαίνεται όμως μιας και δεν ποτίζεται καθόλου πέρα από το νερό που δέχεται από τις βροχές που κάνει… 

Φέτος λοιπόν μιας και το προηγούμενο φθινόπωρο αλλά και ο χειμώνας ήταν πολύ βροχερά η αμυγδαλιά γέμισε αμύγδαλα.. 

Ακόμα είναι άγουρα, τα τσάγαλα που τα λέμε και βέβαια τρώγονται.. 

Κόβονται εύκολα με ένα μαχαίρι μιας και το κέλυφος τους δεν έχει ακόμα ξυλοποιηθεί και είναι ότι πρέπει για να τα κάνεις τουρσί, να τα φας ωμά, να συνοδεύσεις ένα φρέσκο τυρί και μέλι.. 

Αν λοιπόν περάσεις κοντά από μια μυγδαλιά κοίτα μήπως έχει ακόμα πράσινα μύγδαλα και δοκίμασέ τα… 

Να πω εδώ πως είναι ένα από τα πιο όμορφα δεντράκια για ένα κήπο.. ακόμα και μικρό. Τα λουλούδια της είναι υπέροχα ιδίως στα τέλη του χειμώνα που ανθίζει και λες μα που είναι η άνοιξη που μου τάξατε…