Πριν ένα χρόνο σας είχα δώσει συνταγή για την καλύτερη ντοματοσαλάτα. Και όντως η προσθήκη της σάλτσας ρομέσκο την πήγαινε σε άλλο επίπεδο.. 

Με τη σημερινή συνταγή προσθέτουμε ένα ακόμα επίπεδο γεύσης και πολυπλοκότητας με το οποίο η σαλάτα αυτή να γίνει ακόμα καλύτερη και ίσως να γίνει και η καλύτερη χωριάτικη σαλάτα που θα έχετε φάει ποτέ.. 

Τα αγγουράκια τουρσί όμως μπορούμε να τα βάλουμε παντού. Από τα σάντουιτς, τις σαλάτες, μπορούμε να συνοδεύσουμε το ουζάκι μας και το τσιπουράκι μας και γενικά να φτιάξουμε κάτι νόστιμο και διαφορετικό. 

Τα κλείνουμε σε βάζα και αφού τα αποστειρώσουμε μπορούμε να τα διατηρήσουμε για 6 μήνες (και παραπάνω μπορούμε, απλά μετά τους 6 μήνες χάνουν λίγο την τραγανότητά τους) στο ντουλάπι και να έχουμε όποτε τα θέλουμε. 

Επίσης είναι ένα από τα πιο εύκολα τουρσιά που μπορούμε να φτιάξουμε και δεν χρειάζεται να περιμένουμε να γίνει κάποια "ζύμωση" για να το καταναλώσουμε. 

Και φυσικά είναι ένας πολύ καλός και απλός τρόπος να κρατήσουμε για τον υπόλοιπο χρόνο κάποια λαχανικά από τον κήπο μας που έχουμε σε αφθονία. 

Είναι αλήθεια όμως ότι τώρα που μπορούμε να βρούμε όλα τα λαχανικά όλο το χρόνο δεν υπάρχει λόγος να κάνουμε τουρσιά. Και γι΄αυτό και βλέπουμε να έχουν μειωθεί και αυτά που φτιάχνουν φίλοι και συγγενείς αλλά και αυτά που βρίσκουμε στο σούπερ μάρκετ. 

Αλλά θεωρώ ότι πρέπει λίγο να γυρίσουμε σε αυτά. Αφ' ενός γιατί τα τουρσιά γίνονται από λαχανικά που είναι της εποχής οπότε δεν έχουν επιπλέον φάρμακα ή γενικότερα επιβαρυντικούς παράγοντες για το μεγάλωμά τους, είναι πιο γευστικά και ιδίως αν γίνει κανονικό τουρσί αποκτούν και ένα σωρό μικροοργανισμούς που κάνουν καλό στα έντερά μας. 

Οπότε από αυτό εδώ το σάιτ θα δείτε αρκετά τουρσιά με το πέρασμα του καιρού μιας και είναι κάτι που το αγαπώ πολύ. Επίσης είναι κάτι που είναι φτηνό μιας και τα λαχανικά κατά την εποχή τους είναι και τα φτηνότερα. 

Λοιπόν, θα σας έλεγα να δοκιμάσετε να φτιάξετε αυτό το τουρσάκι.. Νομίζω θα σας αρέσει και θα θέλετε να κάνετε και άλλα στη συνέχεια! 

Ας δούμε τι θα χρειαστούμε! 

Ανθοκερασιές δεν έχω στον κήπο... Δυστυχώς.. 

Αν και είναι ένα από τα αγαπημένα μου δέντρα που την εποχή αυτή μαζί με τις κουτσουπιές πραγματικά γεμίζει με λουλούδια γίνεται αρκετά μεγάλο και δεν είχα χώρο για αυτό στον κήπο.. Είχα στο εξοχικό και ελπίζω να πάει καλά.. Θυμάμαι το είχα πάρει από τον Παύλο το Γιάνναρο και κάπου πρέπει να έχω μια φωτογραφία που το κουβαλούσα με το μηχανάκι.. 

Τι είχα κουβαλήσει με αυτό το μηχανάκι, ιδίως φυτά... που μερικές φορές δεν έβλεπα καλά καλά να οδηγήσω.. Τέλος πάντων, δεν έχω πια μηχανάκι, ούτε εξοχικό οπότε οι ανθοκερασιά θα μου μείνει απωθημένο.. 

Στην Ιαπωνία η εποχή που ανθίζουν οι κερασιές είναι από τις πιο υπέροχες εποχές του χρόνου και γιορτάζεται με πικ-νικ και ωραία μεθύσια κάτω από τα δέντρα.. Αν δεν έχετε δει μεθυσμένο Γιαπωνέζο κάτω από μια ανθοκερασιά χάνετε.. :-) 

Φέτος φαντάζομαι οι κερασιές είναι μόνες τους και αναρωτιέμαι αν τους κάνει καθόλου εντύπωση.. Γιατί μην νομίζετε... τα φυτά επικοινωνούν πολύ καλά μάλιστα όπως λένε και οι τελευταίες έρευνες.. 

Επίσης οι Γιαπωνέζοι κάνουν τα λουλούδια της κερασιάς τουρσί... Είχα κάνει και εγώ πριν μερικά χρόνια.. Δεν έλεγε τίποτε από γεύση και πίστευα ότι μάλλον κάτι είχα κάνει λάθος μέχρι που μου έφερε ο Βασίλης Καλλίδης ένα κουτάκι τέτοια από την Ιαπωνία και κατάλαβα ότι και οι δικές μου μια χαρά ήταν.. :-) 

Αναρωτιόμουν βέβαια τι τα κάνουν αυτά στην Ιαπωνία μέχρι που είδα ένα δυο βιντεάκια από τον Ryoya αυτό και αυτό και κατάλαβα... Ο Ryoya δε, έχει φτάσει τα 2 μύρια ακολούθους στο youtube και πολύ χαίρομαι για το παλικάρι και χαίρομαι που τον είχα ανακαλύψει χρόνια τώρα... 

Σήμερα το πρωί που λέτε είχα πάει να πάρω φαγητό για τη Φάρα.. Το Pet-Shop που πάω είναι στο τέλος της Αχαρνών... Και εκεί που έφτανα τι νομίζετε ότι είδα στα δεξιά μου; 

Μια σειρά από υπέροχες ανθοκερασιές σε πλήρη άνθιση! Σταματάω λοιπόν το αυτοκίνητο, παίρνω μια σακούλα και ξεκινάω να μαζεύω λουλούδια.. Μπουμπούκια δεν βρήκα πολλά για να κάνω τουρσί αλλά μάζεψα αρκετά λουλούδια που τα έβαλα σε ένα μεγάλο μπολ γεμάτο με νερό έτσι για να μου κρατήσουν συντροφιά για μερικές ημέρες.. 

Είμαι σίγουρος ότι η Άλεξ και ο Άλμπερτ θα χαμογελούν την ώρα που θα το διαβάσουν αυτό.. :-) 

Άντε παιδιά, του χρόνου θα πάμε μαζί στο φεστιβάλ στο Κυότο και θα πάμε να βρούμε και τον Ryoya! 

Καλό Πάσχα σε όλους!!! 

Το λεμόνι κονφί ή τουρσί είναι ένα υλικό που μπορεί να νοστιμίσει πολύ τα φαγητά σας. 

Πολύ γνωστό κυρίως στη Βόρεια Αφρική και ιδίως στο Μαρόκο που το χρησιμοποιούν πολύ. Ταιριάζει απίστευτα με Κοτόπουλο και Ψάρι και δίνει απίστευτη γεύση σε ψητά αλλά και σε ψωμιά και γλυκά. 

Φυσικά λεμόνι κονφί κάνουμε μόνο με βιολογικά ακέρωτα και αψέκαστα λεμόνια που είναι ώριμα και στην πιο ωραία τους φάση. 

Τα διατηρούμε σε μια άλμη στο ψυγείο όπου μπορούν να διατηρηθούν μέχρι ένα χρόνο. Κάνουμε πολλά ιδίως αν έχουμε το χώρο. 

Στην ουσία το μόνο που κρατάμε είναι το φλούδι, το υπόλοιπο το πετάμε όταν το βγάζουμε από την άλμη και το ξεπλένουμε καλά καλά να φύγει το πολύ αλάτι. 

Η συνταγή είναι πολύ απλή και δεν έχει και πολύ νόημα να τη γράψω αλλά ΟΚ! θα κάνω μια προσπάθεια. 

Έκανα και βίντεο με τη συνταγή αυτή.. και μάλιστα δύο βίντεο.. το ένα χωρίς μουσική και πιο θαμπό και το άλλο με μουσική και πιο έντονο.. Πείτε μου ποιο από τα δύο σας άρεσε περισσότερο.. 

Πόσες φορές λέμε αχ και να μπορούσαμε να κρατήσουμε το καλοκαίρι στην καρδιά του χειμώνα εκτός από την καρδιά μας... 

Αυτές τις ακτίνες του ήλιου που έχουν ωριμάσει ένα φρούτο... γιατί όταν τρως ένα νόστιμο κεράσι είναι λίγο σαν μια πυρηνική βόμβα. Συμπυκνωμένη γεύση, σαν να έχει αποθηκευτεί εκεί όλη η ζεστασιά του καλοκαιριού... Όλες αυτές οι ακτίνες του ήλιου..
Νομίζω ότι ο βασικός λόγος που κάνουμε γλυκά κουταλιού είναι αυτός. Καταλαβαίνω βέβαια το πρακτικό του πράγματος, ιδίως τα παλιά τα χρόνια όταν δεν υπήρχαν ψυγεία και δεν ήταν εύκολο να αποθηκεύουμε πράγματα εκτός γιατί απλά χαλούσαν. 

Αλλά το να έχεις μια κουταλιά από τα καλοκαιρινά φρούτα στο στόμα σου στην καρδιά του χειμώνα είναι μαγικό πράγμα. Και σαν μαγικό πολύ μας αρέσει. 

Αλλά σήμερα δεν θα μιλήσω για γλυκό... 
Κεράσι έφτιαξα και ζάχαρη έχει αλλά γλυκό δεν είναι μιας και έχει μέσα αρκετό ξίδι! Και δεν το χάλασε :-) όπως θα έλεγε ένας φίλος που έχω καιρό να δω και τρέχει και εκείνος. 

Τα τουρσιά είναι πολύ μεγάλη εφεύρεση.. και πάλι από ανάγκη ξεκίνησε μιας και η αποθήκευση πάντα ήταν πολύ σοβαρό πρόβλημα για τους προγόνους μας. Αλλά πέρασε από πολλά στάδια και αυτό εδώ σήμερα που κάνω είναι ένα από τα αγαπημένα μου. 
Μια έκπληξη όταν το δαγκώνεις.

Τη συνταγή την είχα δει πρώτη φορά σε ένα βιβλίο της Diana Henry και ήταν ακόμα χειμώνας και περίμενα πως και πως να έρθει το καλοκαίρι για να τη δοκιμάσω. Και ήρθε... και τη δοκίμασα, και ήταν ότι περίμενα. Ένα φρούτο γλυκό και ξινό που έχει όμως κρατήσει τον ήλιο μέσα του.
Στα τουρσιά μου χρησιμοποιώ συνήθως μηλόξιδο γιατί είναι πιο ελαφρύ και τα ξίδια τα δικά μας είναι γενικά ξίδια... Αυτή είναι η βασική διαφορά με τη συνταγή της Diana και επίσης και τα μυρωδικά που τα έχω αλλάξει στα δικά μου τα γούστα... 

Δοκιμάστε τη και θα σας αρέσει! 

Όταν ήμουν μικρός είχαμε έναν νοικάρη. Τον έλεγαν Μανώλη και σπούδαζε στο μικρό πολυτεχνείο. 
Ο Μανώλης ήταν από την Κρήτη από μια πολύ φτωχή οικογένεια και τον είχαμε λίγο υπό την προστασία μας. Κάποιες φορές του έστελναν δέμα από την Κρήτη και ιδίως αρχές καλοκαιριού κάθε φορά το δέμα θα είχε μέσα μούσμουλα. 
Μάλλον θα πρέπει να είχαν μια μουσμουλιά στο σπίτι τους και η μητέρα του Μανώλη του έβαζε πάντα μέσα στο δέμα μερικά. 

Αυτή ήταν η πρώτη φορά που τα δοκίμαζα μιας και τότε δεν τα έβρισκες και πολύ στις λαϊκές... Όχι ότι και τώρα είναι κοινά αλλά σίγουρα τα βρίσκεις πιο συχνά. 
Είναι ένα φρούτο ιδιαίτερο... με μεγάλα κουκούτσια, φλούδα και αρκετά υπόξινο... Δεν είναι εύκολο να το καθαρίσεις και γενικά δεν φτουράει πολύ που λέμε. 

Αλλά όμως γίνεται ένα καταπληκτικό τουρσί που δεν το πιστεύεις πόσο ωραίο είναι! Συνοδεύει άψογα κρέατα (με αρνάκι στο φούρνο είναι ονειρεμένο) αλλά και τυριά και σε κοτόπουλο επίσης είναι σούπερ! 
Αν έχετε κάποιο δέντρο δοκιμάστε να φτιάξετε λίγο... Και να πω εδώ ότι το ζουμί που θα περισσέψει είναι άψογο για να φτιάξετε ωραίες βινεγκρέτ για τις σαλάτες σας... 

Και τα κουκούτσια τα κάνετε ποτάκι... 

Για να δούμε τη συνταγή λοιπόν! 

Είχαμε ένα τραπέζι τις προάλλες σε κάτι τουρίστες από την Αμερική. 

Και εκεί που συζητούσαμε για την πικρή γεύση (που είναι από τα αγαπημένα μου θέματα) τους έβγαλα το κυρίως πιάτο. Αρνάκι με πατατούλες και τα λοιπά. Σε κάθε πιάτο είχα βάλει και από μια πιρουνιά αμπελοβλάσταρα τουρσί που είχα φτιάξει πριν από μερικές μέρες. 

Παραξενεύτηκαν...

Και από το πως ήταν εμφανισιακά, και από τη γεύση τους και από το γιατί.. 

Και αμέσως άρχισαν οι ερωτήσεις: 

Τι είναι αυτό; 

Αμπελοβλάσταρα τους λέω.. το πως το είπα στα Αγγλικά άστα μην τα ρωτάτε.. αυτοσχεδίασα...

Από που τα πήρες; τα μάζεψες; 

Όχι, από τη λαϊκή τα πήρα τους λέω.

Πουλάνε στη λαϊκή τέτοια πράγματα; με ρώτησαν... 

Και φύλλα πουλάνε σκέφτηκα αλλά δεν τους το είπα.. 

Και γιατί τα μαζεύουν; 

Γιατί είναι νόστιμα τους λέω. 

Μα, έτσι δεν χαλάει το φυτό; δεν γίνεται αδύναμο; ή υπάρχουν ειδικές ποικιλίες αμπελιού που μαζεύουν τα αμπελοβλάσταρα με ρώτησαν.

Και εκεί κατάλαβα τι δεν είχαν συλλάβει... Και ξεκίνησα να τους μιλάω για το φαγητό στην Ελλάδα... 

Τέτοια εποχή τους λέω κορυφολογούν τα αμπέλια και μαζεύουν και μερικά τρυφερά φύλλα. Αυτό το κάνουν για να δώσει έμφαση το φυτό στην ανθοφορία και όχι στην ανάπτυξη βλαστών. 

Το θέμα είναι το αμπέλι να κάνει σταφύλια και όχι να γίνει θηρίο... Εκεί λοιπόν η σοφία του αρχαίου μάγειρα παίρνει αυτά που σε άλλες χώρες θα τα πετούσαν και τα κάνει τουρσί...

Τα κάνει ένα μεζεδάκι λοιπόν πρώτο που είναι ότι πρέπει μαζί με τσίπουρο.

Και αυτό είναι η μαγεία του Ελληνικού φαγητού.

Στη λαϊκή λοιπόν αυτές τις μέρες θα βρείτε αμπελοβλάσταρα.. Σπεύσατε! Συνταγούλα απλή σας έχω!