Μου αρέσουν πολύ οι φακές... Πολύ όμως.. τις θεωρώ πολύ εύκολο φαγητό να γίνουν.. εξαιρετικά θρεπτικές και γενικά μια υπερτροφή. 

Έχω πάντα βρασμένες σε μερίδες στην κατάψυξη για σαλάτες αλλά και χωρίς να έχεις βρασμένες και χωρίς μούλιασμα μπορείς να έχεις ένα γεύμα σε λίγες ώρες. 

Αλλά τελευταία ξεκίνησα να το ψάχνω λίγο περισσότερο με τις φύτρες... Και γενικά με τα όσπρια όταν βλαστάνουν.. 

Γενικά οι φύτρες είναι γεμάτες θρεπτικά συστατικά και βιταμίνες. Αλλά τι γίνεται όμως με το βράσιμο; διατηρούνται; αξίζει να μπούμε στη διαδικασία; 

Έκανα μια μικρή έρευνα και βρήκα τα εξής: 

Οι φακές όπως όλα τα όσπρια περιέχουν φυτικό οξύ που τις κάνει δύσπεπτες και πολλές φορές παραπονιόμαστε ότι μας τουμπανιάζουν, ότι κλάνουμε συνέχεια κτλ... Με το μούλιασμα λοιπόν και το φύτρωμα τους το φυτικό οξύ χάνεται κάνοντας τις φακές πολύ πιο εύκολες στην πέψη.

Επίσης το φύτρωμα τους αυξάνει τη διαθεσιμότητα τους σε βιταμίνες Β και D.. αυτό έχει ένα τεράστιο πλεονέκτημα και κάνει τα όσπρια ακόμα πιο θρεπτικά! 

Επίσης το φύτρωμα αυξάνει τις πρωτεΐνες τους κατά τουλάχιστον 10%.

Με το φύτρωμα μειώνουμε το χρόνο βρασμού στο μισό περίπου.

Αυξάνονται οι φαινόλες στο διπλάσιο. Οι φαινόλες είναι αντιοξειδωτικά που υπάρχουν και στο ελαιόλαδο για παράδειγμα. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να βοηθάνε στη μείωση της κακής χοληστερίνης και του διαβήτη. 

Και τέλος αλλάζει τη γεύση τους και την υφή τους. Μπορούμε να φάμε τις φακές ωμές σε σαλάτα αλλά ακόμα και όταν τις βράζουμε έχουν μια εντελώς διαφορετική γεύση. Γίνονται πιο απαλές, αποκτούν μια γεύση σαν ξηρούς καρπούς και γενικά είναι σαν να τις έχουμε ανεβάσει μια σκάλα. 

Αρνητικά δεν υπάρχουν καθόλου στη διαδικασία. Το μόνο που μπορούμε να πούμε είναι ότι απλά αυξάνουμε το χρόνο κατά δυο μέρες πράγμα που σημαίνει ότι αν θέλουμε να τις φυτρώσουμε πρέπει να το προγραμματίσουμε λίγο.. 

Εγώ προσωπικά τρελάθηκα με τη γεύση και είναι ο μόνος τρόπος που θα τρώω τις φακές από εδώ και πέρα. Θα το δοκιμάσω και με τα ρεβίθια σίγουρα αλλά και με τα φασόλια. 

Να πω επίσης ότι το δοκίμασα με τις υπέροχες φακές από το δικότυλο και μάλιστα ήταν και προπέρσινες.. Έχω να πω ότι βλάστησαν όλες πράγμα που σημαίνει πόσο καλή δουλειά κάνουν τα παιδιά με την καλλιέργειά τους. 

Ας δούμε λοιπόν τις λεπτομέρειες.. 

Έκανα εξετάσεις αίματος.. 

Τις φοβόμουν αρκετά. Θες γιατί η μάνα μου και η γιαγιά μου πέθαναν από επιπλοκές ζαχάρου, θες γιατί με τη χοληστερίνη έχουμε ένα θέμα ως οικογένεια, θες γιατί τρώω ζάχαρες και βούτυρα και ψωμιά και τυριά... 

Τις φοβόμουν τις εξετάσεις αυτές και τις είχα καθυστερήσει αρκετά. Οι τελευταίες που είχα κάνει ήταν πριν από 2 χρόνια νομίζω και ενώ ήταν καλές ήταν σαν να μου έδινε η ζωή μια ευκαιρία για να τραφώ σωστά και να χάσω βάρος. 

Και μετά ήρθε ο Κόβιντ-19 και η κλεισούρα και όλα τα ωραία.. και αντί να χάσω βάρος πήρα 2 κιλά.. τέλος πάντων... 

Είπα να κάνω ένα τσεκ απ λοιπόν και το έκανα.. 

Τα αποτελέσματα ήταν μια χαρά. Προς τα πάνω δηλαδή αλλά κάτω από τα όρια.. Οπότε δεν χρειάζεται φαρμακευτική αγωγή για ζάχαρο και χοληστερίνες και πάλι καλά να λέμε.. 

Αλλά είπα μήπως αλλάξω μερικά πράγματα στη διατροφή μου... Και να κάνω λίγο πιο προσεκτικές κινήσεις στις συνταγές μου. Αν και κοιτώντας τες δεν έχω ανεβάσει και καμιά βόμβα θερμίδων να πεις αλλά καλό θα ήταν να τις κάνω ακόμα πιο φιλικές στο χρήστη ένα πράγμα. :-) 

Δοκίμασα να κάνω αυτά τα σκόουνς για παράδειγμα χωρίς βούτυρο αλλά με ελαιόλαδο, με αρκετό αλεύρι ολικής.. και με λίγη καστανή ζάχαρη και λίγο πικρούτσικα με χυμό γκρέιπφρουτ και με πολλά ξινούτσικα μπλούμπερις και γενικά να παίξω λίγο μαζί τους. Η συνταγή βασίστηκε σε μια συνταγή της Genevieve Ko, που την αγαπώ πολύ! 

Τα σκόουνς είναι γρήγορα ψωμάκια ας πούμε που η χώρα καταγωγή τους είναι η Σκώτια και τα έκαναν με βρώμη και τα έψηναν στη θράκα. Με τον καιρό έγιναν πιο σικάτα, γίνονται με αλεύρι και τα ψήνουμε στο φούρνο... 

Βγήκαν ΠΑΡΑ πολύ νόστιμα. ΠΑΡΑ πολύ όμως. Βέβαια, δεν είναι τόσο υπέροχα την επόμενη μέρα όσο θα ήταν αν ήταν βουτυράτα αλλά όταν σκάει το μπλούμπερι στο στόμα και γεμίζεις από τα αρωματικά ζουμιά του το ξεχνάς αυτό. Και ταξιδεύεις.. Και είναι υπέροχα! 

Ας δούμε λοιπόν τι θα χρειαστούμε! 

Όταν έκανα κάποτε τον κήπο στο παλιό εξοχικό (που δεν έχω πια) συζητούσα με τον Αντώνη για ένα κομμάτι που ήθελε ένα μικρό φράχτη και του έλεγα ότι ήθελα εκεί να βάλω μια σειρά από αγκινάρες.. Μιας και έχουν αγκάθια, ιδίως οι άγριες ποικιλίες νομίζω ότι θα ταίριαζαν πολύ.. Επίσης τα λουλούδια τους είναι πανέμορφα και σίγουρα είναι και πολύ νόστιμα. 

Μου έκανε πλάκα βέβαια ο καλός μου φίλος και έλεγε ότι καλό θα ήταν να μη ξεχάσω να βάλω και φυτά φακής στο φράχτη... Τέλος πάντων... 
Στον κήπο εδώ είχα φυτέψει 2-3 αγκιναριές στο φράχτη αλλά δεν είχαν καθόλου φως οπότε δεν ευδοκίμησαν καθόλου.. Οπότε θα φυτέψω μερικές ακόμα στο μπροστινό παρτέρι όπου νομίζω ότι θα τα πάνε καλά. 

Αν με ακούσει η ξαδέρφη μου η Βαγγελιώ ότι πια τρώω τις αγκινάρες θα πάθει μια μικρή πλάκα γιατί θυμάμαι πόσο δύσκολο μου ήταν μικρότερος να φάω τις αγκινάρες αλά πολίτα της μάνας μου.. Για κάποιο λόγο δεν μου άρεσαν.. ίσως είναι μια γεύση που μεγαλώνοντας ξεκινάει να σου αρέσει. Πάντως με μένα έτσι έγινε.. Ίσως από όταν ξεκίνησα να τις τρώω ωμές ή από τότε που είχε φτιάξει η φίλη μου η Ελένη αγκινάρες με χιλιάδες τρόπους και τις είδα πολύ διαφορετικά. Πάντως σαν φυτό είναι καταπληκτικό.. 

Αγόρασα αρκετές την τελευταία φορά που πήγα λαϊκή και τις μαγείρεψα με 3 διαφορετικούς τρόπους και θα τις παρουσιάσω στο σάιτ στις συνταγές τις επόμενες μέρες... Απλά ήθελα λίγο να σας μιλήσω για αυτές και να σας πω πόσο υπέροχες είναι απλά ψημένες στον ατμό σχεδόν ολόκληρες και πόσο εύκολα καθαρίζονται έτσι... 

Είναι γεμάτες αντιοξειδωτικά, χαμηλώνουν τη χοληστερίνη, αυξάνουν την παραγωγή χολής οπότε είναι ότι καλύτερο για το μεταβολισμό και του δίνουν ένα μεγάλο boost και έτσι βοηθάνε με τον τρόπο αυτό στο αδυνάτισμα. 

Τι άλλο θέλετε δηλαδή... 

Λοιπόν προετοιμαστείτε για ωραίες συνταγούλες σε μερικές μέρες και ξεκινάτε να τις καθαρίζετε από τώρα!