Έχουμε μια αμυγδαλιά στο διπλανό οικόπεδο… Αλλά αυτό σας το είπα και σε ένα προηγούμενο άρθρο… που διαβάζοντάς το ξανά συνειδητοποίησα ότι ακόμα δεν σας έχω μιλήσει για τον Γιάννη και πρέπει να το κάνω.. Αλλά σιγά σιγά και όλα θα γίνουν…

Ο μισοχειμώνας που περνάμε είναι στα τελειώματά του και περνώντας την τελευταία εβδομάδα μπροστά από την αμυγδαλιά καθώς έβγαζα βόλτα τη Φάρα την έβλεπα ανθισμένη και υπέροχη και έλεγα στον εαυτό μου ότι οπωσδήποτε θα πρέπει να τη βγάλω μερικές φωτογραφίες και να κάνω ένα γλυκό με τα λουλούδια της… 

Και μετά ήρθαν οι μέλισσες. Δηλαδή όχι οι μέλισσες αλλά η χτεσινή δυνατή βροχή και ενώ ήξερα τι ήθελα να φτιάξω και αγόρασα και τα υλικά όταν πήγα να μαζέψω τα λουλούδια δυστυχώς απλά δεν είχε μείνει κανένα… 

Στις φωτογραφίες εσείς βέβαια βλέπετε λουλούδια αλλά δεν είναι της αμυγδαλιάς… Είναι από την μικρή τζανεριά που υπάρχει επίσης στο διπλανό οικόπεδο που ευτυχώς δεν είχε πάθει και πολλά από τη βροχή.. Οπότε χρησιμοποίησα εκείνα.. Συνεχίζω να ονομάζω το γλυκό όμως τούρτα αμυγδάλου και ας είναι άλλα τα λουλούδια.. Ελπίζω του χρόνου να την ξανακάνω με λουλούδια αμυγδαλιάς. 

Θα μου πεις, πολλοί θα τα έβλεπαν λίγοι θα τα καταλάβαιναν αλλά τι να κάνω και εγώ που είμαι φιλαλήθης… :-) 

Αποφάσισα να κάνω τούρτα για να υποδεχτώ την άνοιξη και να τιμήσω τα αμύγδαλα.. Οπότε και αλεύρι αμυγδάλου έχει, και εκχύλισμα αμυγδάλου έχει και λικέρ αμυγδάλου έχει!

Μόνο γάλα αμυγδάλου δεν έχει αν και την επόμενη φορά θα δοκιμάσω να τη φτιάξω με αυτό. 

Εύκολη τούρτα… απλά θέλει την υπομονή της γιατί έχει αρκετά στάδια… 

Ας τα δούμε ένα ένα.. 

Άνοιξη… και τα λοιπά και τα λοιπά και τα λοιπά και δεν έχουμε ακόμα μιλήσει για φράουλες, για σπαράγγια και για όλα αυτά τα όμορφα.. 

Επιστρέφοντας σπίτι σήμερα πέρασα κάτω από μια αμυγδαλιά που είναι στο διπλανό οικόπεδο.. Δεν λες ότι είναι στον κήπο αλλά για μένα κήπο το θεωρώ το διπλανό οικόπεδο.. :-) 

Αγαπώ πολύ τις αμυγδαλιές.. όταν είναι ανθισμένες αλλά και όταν έχουν τους καρπούς τους. Τη συγκεκριμένη την θυμάμαι από παιδί. Και ήταν ήδη μεγαλούτσικη άρα για να είμαι εγώ 50 σχεδόν αυτή θα είναι 60 ή και 70 χρόνων. Δεν της φαίνεται όμως μιας και δεν ποτίζεται καθόλου πέρα από το νερό που δέχεται από τις βροχές που κάνει… 

Φέτος λοιπόν μιας και το προηγούμενο φθινόπωρο αλλά και ο χειμώνας ήταν πολύ βροχερά η αμυγδαλιά γέμισε αμύγδαλα.. 

Ακόμα είναι άγουρα, τα τσάγαλα που τα λέμε και βέβαια τρώγονται.. 

Κόβονται εύκολα με ένα μαχαίρι μιας και το κέλυφος τους δεν έχει ακόμα ξυλοποιηθεί και είναι ότι πρέπει για να τα κάνεις τουρσί, να τα φας ωμά, να συνοδεύσεις ένα φρέσκο τυρί και μέλι.. 

Αν λοιπόν περάσεις κοντά από μια μυγδαλιά κοίτα μήπως έχει ακόμα πράσινα μύγδαλα και δοκίμασέ τα… 

Να πω εδώ πως είναι ένα από τα πιο όμορφα δεντράκια για ένα κήπο.. ακόμα και μικρό. Τα λουλούδια της είναι υπέροχα ιδίως στα τέλη του χειμώνα που ανθίζει και λες μα που είναι η άνοιξη που μου τάξατε…