Τι εννοείς γαλλικές αγκινάρες βρε Γιάννη; Από την Γαλλία τις πήρες; Η απάντηση είναι όχι αλλά ο τρόπος που τις μαγείρεψα είναι ένας από τους τρόπους που τις κάνουν στη Γαλλία.. 

Λέγονται a la Barigoule και είναι ένας λίγο διαφορετικός τρόπος να μαγειρεύεις τις αγκινάρες. 

Μοιάζουν αρκετά με τις δικές μας αγκινάρες αλά πολίτα αλλά χωρίς λεμόνι και χωρίς άνιθο.. 

Και με μια έξτρα γεύση από κάποιο αλλαντικό. 

Στην Γαλλία μαγειρεύονται με δύο τρόπους. Μιας και Μπαριγκούλ είναι η ονομασία από κάποια μανιτάρια οι αγκινάρες γεμίζονται με μανιτάρια οπότε το μανιτάρι δίνει μια έξτρα γεύση και συνήθως από πάνω σκεπάζονται με ένα λεπτό κομμάτι μπέικον ή πανσέτας… Αυτός ο τρόπος είναι ιδιαίτερος και δύσκολος αλλά είναι μια συνταγή την οποία όμως αξίζει να την δείτε.. Ίσως την κάνω και έτσι στο μέλλον! 

Ο δεύτερος και πιο απλός τρόπος όμως που προέρχεται από το νότο της Γαλλίας, δεν έχει μέσα μανιτάρια. Και οι αγκινάρες απλά μαγειρεύονται στο λάδι με ζωμό κοτόπουλο, κτλ κτλ.. 

Φυσικά αν δεν βάλουμε το αλλαντικό και το ζωμό κοτόπουλο και βάλουμε ζωμό λαχανικών θα είναι μια υπέροχη νηστίσιμη και vegan συνταγή.

Ας δούμε τι θα χρειαστούμε

Άλλος ένας υπέροχος τρόπος να τρώμε τις αγκινάρες και να τις διατηρούμε επίσης για αρκετό καιρό. 

Και μάλιστα σε αυτή τη συνταγή σας έχω ένα πολύ πιο εύκολο τρόπο να τις καθαρίζετε. 

Υπέροχος μεζές για τσίπουρο και για κρασί και κάνω αρκετή ποσότητα και τις διατηρώ στο ψυγείο για μερικούς μήνες. 

Όσο για το καθάρισμα είναι απλό. Καθαρίζετε τις αγκινάρες από τα εξωτερικά φύλλα αλλά αφήνετε τα εσωτερικά και τις τρίχες. 

Τις βάζετε και τις μαγειρεύετε στον ατμό. 

Στο νερό της κατσαρόλας μπορείτε να βάλετε αρωματικά που με τον ατμό τους θα αρωματίσουν και τις αγκινάρες. Αυτό είναι ένα ωραίο τρικ και το κάνω όταν μαγειρεύω γενικά στον ατμό.. Εδώ έβαλα μάραθο και λεμόνι.. 

Ας δούμε τι θα χρειαστούμε!

Στο άρθρο που έγραψα για τις αγκινάρες σας είπα ότι θα σας ετοιμάσω τρεις πολύ ωραίες συνταγές για αυτές και νομίζω ότι η κάθε μία έχει μια μικρή έκπληξη και κάτι διαφορετικό να προσφέρει στο υπέροχο αυτό λουλούδι... 

Να πω εδώ ότι σε κάθε μία από αυτές τις 3 συνταγές θα χρησιμοποιήσω και από ένα διαφορετικό ελαιόλαδο που αγαπώ πολύ το κάθε ένα για διαφορετικό λόγο... 

Σήμερα ξεκινάμε με την πρώτη, μια σαλάτα... 

Πριν πολλά πολλά χρόνια δούλευα σε ένα πολύ ωραίο και κυριλέ εστιατόριο το οποίο συγκέντρωνε μάγειρες και σεφ από πολλές χώρες του κόσμου. Γάλλοι, Ιταλοί, Ιάπωνες, χαμός! Ο σου-σεφ ένας καταπληκτικός Ιταλός ο οποίος όμως έμεινε λίγο μιας και πήγε να δουλέψει σε ένα άλλο εστιατόριο του ομίλου. Ήταν τέλος την άνοιξης όταν έβγαλε ένα πιάτο ημέρας, μια σαλάτα που όταν τη δοκίμασα έπαθα μεγάλη πλάκα! Και να πω την αλήθεια με την πρώτη μπουκιά δεν κατάλαβα τι ήταν αυτό που ακριβώς έτρωγα. Δηλαδή, μου ερχόταν μια ελαφριά γεύση αγκινάρας αλλά το λουλούδι αυτό το είχα συνηθίσει τόσο διαφορετικά μαγειρεμένη και σερβιρισμένο που το μυαλό μου ήταν σαν να έλεγε αποκλείεται. 

Και όμως ήταν μια πολύ απλή σαλάτα με πολύ λεπτοκομμένη φρέσκια αγκινάρα, ελαιόλαδο, λεμόνι και λεπτές φέτες από παρμεζάνα.. 

Ήταν μαγική και ήταν και ένα καταπληκτικό μάθημα για τις γεύσεις, το φαγητό και τις διάφορες απόψεις και ιστορίες που έχουμε στο μυαλό μας για τις διάφορες τροφές. 

Ήταν και η πρώτη φορά στη ζωή μου που την αγκινάρα άρχισα να τη βλέπω πολύ διαφορετική. 

Μιας και σαλάτα αυτή έχει πολύ λίγα υλικά είναι σημαντικό όλα να είναι ένα και ένα. Οι αγκινάρες πολύ φρέσκες, το ελαιόλαδο να είναι καταπληκτικό, το τυρί το ίδιο.. 

Επίσης στη δικιά μου βερσιόν έχω βάλει από το λεμόνι τουρσί που έφτιαξα και ταιριάζει τόσο πολύ το άτιμο!!! 

Ας δούμε λοιπόν τι θα χρειαστούμε! 

Όταν έκανα κάποτε τον κήπο στο παλιό εξοχικό (που δεν έχω πια) συζητούσα με τον Αντώνη για ένα κομμάτι που ήθελε ένα μικρό φράχτη και του έλεγα ότι ήθελα εκεί να βάλω μια σειρά από αγκινάρες.. Μιας και έχουν αγκάθια, ιδίως οι άγριες ποικιλίες νομίζω ότι θα ταίριαζαν πολύ.. Επίσης τα λουλούδια τους είναι πανέμορφα και σίγουρα είναι και πολύ νόστιμα. 

Μου έκανε πλάκα βέβαια ο καλός μου φίλος και έλεγε ότι καλό θα ήταν να μη ξεχάσω να βάλω και φυτά φακής στο φράχτη... Τέλος πάντων... 
Στον κήπο εδώ είχα φυτέψει 2-3 αγκιναριές στο φράχτη αλλά δεν είχαν καθόλου φως οπότε δεν ευδοκίμησαν καθόλου.. Οπότε θα φυτέψω μερικές ακόμα στο μπροστινό παρτέρι όπου νομίζω ότι θα τα πάνε καλά. 

Αν με ακούσει η ξαδέρφη μου η Βαγγελιώ ότι πια τρώω τις αγκινάρες θα πάθει μια μικρή πλάκα γιατί θυμάμαι πόσο δύσκολο μου ήταν μικρότερος να φάω τις αγκινάρες αλά πολίτα της μάνας μου.. Για κάποιο λόγο δεν μου άρεσαν.. ίσως είναι μια γεύση που μεγαλώνοντας ξεκινάει να σου αρέσει. Πάντως με μένα έτσι έγινε.. Ίσως από όταν ξεκίνησα να τις τρώω ωμές ή από τότε που είχε φτιάξει η φίλη μου η Ελένη αγκινάρες με χιλιάδες τρόπους και τις είδα πολύ διαφορετικά. Πάντως σαν φυτό είναι καταπληκτικό.. 

Αγόρασα αρκετές την τελευταία φορά που πήγα λαϊκή και τις μαγείρεψα με 3 διαφορετικούς τρόπους και θα τις παρουσιάσω στο σάιτ στις συνταγές τις επόμενες μέρες... Απλά ήθελα λίγο να σας μιλήσω για αυτές και να σας πω πόσο υπέροχες είναι απλά ψημένες στον ατμό σχεδόν ολόκληρες και πόσο εύκολα καθαρίζονται έτσι... 

Είναι γεμάτες αντιοξειδωτικά, χαμηλώνουν τη χοληστερίνη, αυξάνουν την παραγωγή χολής οπότε είναι ότι καλύτερο για το μεταβολισμό και του δίνουν ένα μεγάλο boost και έτσι βοηθάνε με τον τρόπο αυτό στο αδυνάτισμα. 

Τι άλλο θέλετε δηλαδή... 

Λοιπόν προετοιμαστείτε για ωραίες συνταγούλες σε μερικές μέρες και ξεκινάτε να τις καθαρίζετε από τώρα!