Και ήρθε η νέα χρονιά και το 2020 μπήκε χτες. 

Λίγες μέρες πριν μάζεψα και τα τελευταία μου εσπεριδοειδή από τον κήπο.

Κατά καιρούς έχω ανεβάσει στο Ινσταγκραμ και το Φέις κάποιες φωτογραφίες από τα αγαπημένα μου ξινά και σίγουρα είμαι πολύ περήφανος για αυτά μιας και έκανα αγώνα να τα φέρω στην Ελλάδα.

Αυτό που μοιάζει με πορτοκάλι είναι το Γιούζου. Είναι ένα εσπεριδοειδές που ήρθε από την Κεντρική Κίνα και το καλό με αυτό είναι ότι είναι αρκετά ανθεκτικό στις χαμηλές θερμοκρασίες, πράγμα το οποίο σημαίνει ότι μπορούμε να το καλλιεργούμε στην Ελλάδα και σε αρκετά ψηλό υψόμετρο μιας και αντέχει και μέχρι τους -9 βαθμούς.

Έχει τρομερό άρωμα το οποίο είναι κάτι ανάμεσα σε γκρέιπφρουτ και σε μανταρίνι. Ξεκινάει να παράγει καρπούς πάνω από τα δέκα χρόνια ηλικίας οπότε αυτός είναι ένας από τους λόγους που το κάνει τόσο ακριβό. 

Άλλος λόγος είναι ότι κάνει λίγο χυμό οπότε χρειάζεσαι πολλά φρούτα για να πάρεις τον αντίστοιχο χυμό ενός λεμονιού για παράδειγμα. 

Επίσης να πω ότι έχει τεράστια και μεγάλα αγκάθια!!!! 

Στην Ιαπωνία είναι σύνηθες κατά το χειμερινό ηλιοστάσιο να κάνει κανείς μπάνιο με μερικά φρούτα Γιούζου στη μπανιέρα σου. Οπότε του χρόνου κοντά στα Χριστούγεννα και αν έχω μερικά ακόμα φρούτα θα κάνω ένα Γιούζουγιου… :-) Μπάνιο δηλαδή με Γιούζου… 

Το άλλο το περίεργο φρούτο με τα “δάχτυλα” έχει το όνομα τα δάχτυλα του Βούδα. Ακριβώς γιατί μοιάζει το φρούτο με δάχτυλα… Είναι ένα εσπεριδοειδές που και αυτό προέρχεται από την Κεντρική και Βόρεια Κίνα όπως τα περισσότερα εσπεριδοειδή άλλωστε. 

Είναι ένα είδος Κίτρου και μάλιστα τα “δάχτυλα” μπορεί να είναι ξεχωριστά ή ενωμένα.. 

Στην Ασία τα πηγαίνουν σαν προσφορές στους Ναούς και εκεί προτιμούν τα φρούτα που είναι με ενωμένα δάχτυλα μιας και μοιάζουν με δάχτυλα ενωμένα σε προσευχή…

Κατά τα άλλα είναι ένα φρούτο που δεν έχει καθόλου χυμό και επίσης ένα άλλο χαρακτηριστικό είναι ότι γενικά η σάρκα του (το λευκό μέρος δηλαδή) δεν χρειάζεται ξεπίκρισμα μιας και δεν είναι πικρό. 

Το χρησιμοποιούν σαν αρωματικό χώρου μιας και το άρωμα του φρούτου αυτού είναι υπέροχο. Επίσης κάνουν ωραία γλυκά και σκοπεύω να το κάνω καραμελωμένο.. Αν και σκέφτομαι να το κάνω και σαν λιμοντσέλο… Θα δούμε!!! 

Το δεντράκι έχει και αυτό αγκάθια αλλά όχι τόσο μεγάλα και πολλά όπως το γιούζου για παράδειγμα… Από τα τρία περίεργα "ξυνά" που έχω τα δάχτυλα του Βούδα είναι τα πιο πολιτισμένα.

Το τρίτο σας το έχω δείξει σίγουρα παλιότερα.. είναι το λεγόμενο Finger lime ένα λάιμ δηλαδή που τα φρούτα του είναι αρκετά επιμήκη και μοιάζουν λίγο με δάχτυλα. Το χρώμα του ώριμου καρπού είναι καφέ και το εσωτερικό του είναι πορτοκαλί ή και πράσινο ανάλογα πόσο ώριμο είναι. Έχει πολύ μικρά φυλλαράκια και πολλά πολλά πολλά αγκαθάκια!!! 

Η χώρα καταγωγής του είναι η Αυστραλία και οι πρώτοι άποικοι το έτρωγαν αντί για λεμόνι. 

Το χαρακτηριστικό του είναι ότι η σάρκα του δεν είναι σε φέτες όπως τα υπόλοιπα εσπεριδοειδή αλλά αποτελείται από μυριάδες μικρά μικρά μπιλάκια γεμάτα χυμό. 

Χρησιμοποιείται σαν αρωματικό και διακοσμητικό σε γκουρμέ εστιατόρια κυρίως και είναι πολύ ακριβό… Περίπου φτάνει τα 300 ευρώ το κιλό τα φρούτα του.. Φέτος η παραγωγή μου ήταν 200 γρ.. καλά ήταν για δεύτερη χρονιά νομίζω! 

Έχω και μια λεμονιά στον κήπο αλλά εκεί που την έχω δεν είναι μάλλον η καλύτερη της θέση γιατί δεν έχει πολύ ήλιο.. Οπότε φέτος δεν μας έκανε κάποιο φρούτο.. Αν συνεχίσει το ίδιο και του χρόνου θα δούμε… 

Αυτά με τα ξυνά/γλυκά μου... ελπίζω να καταφέρω να κάνω ένα δυο συνταγές με αυτά και να σας τα δείξω! Πολλά φιλιά και καλή χρονιά!