Η κλειστή αγορά τροφίμων στη Νάντη

Οκτωβρίου 02, 2019

Πριν μερικές μέρες επέστρεψα από την Γαλλία.

Πήγα σε μια πόλη, στη Δυτική ακτή της Γαλλίας, που ονομάζεται Νάντη.

Περισσότερα για την πόλη θα σας τα πω στο αφιέρωμα και το άρθρο που θα ανεβάσω τις επόμενες μέρες αλλά σήμερα θα σας μιλήσω για την αγορά της.

Ήμουν πολύ τυχερός που το διαμέρισμα που βρήκαμε και μέναμε ήταν ακριβώς απέναντι από την κεντρική αγορά της.

Το όνομα της Talensac, πρωτολειτούργησε το 1937 και είναι μια κλασική κλειστή αγορά όπου στο εσωτερικό της έχει τα μαγαζιά με τα ψάρια, τα κρέατα, τα ψωμιά και τα τυριά και έξω (πάλι σε ένα στεγασμένο τμήμα) είναι ο χώρος στον οποίο πουλάνε τα λαχανικά και κάποια τυριά, αλλαντικά και ποτά από ντόπιους παραγωγούς.

Ανοίγει νωρίς το πρωί και μένει ανοιχτά μέχρι περίπου στις 1-2 το μεσημέρι εκτός Δευτέρας που μένει κλειστή. Επίσης την πέμπτη το απόγεμα είναι ανοιχτά από τις 4 μέχρι τις 8 το βράδυ.

Φυσικά έχει πολύ κόσμο που πηγαίνει εκεί και κάνει τα ψώνια του με το Σαββατοκύριακο και την Πέμπτη το απόγευμα να γίνεται ο κακός χαμός.

Μου έκαναν εντύπωση πολλά πράγματα όπως η ποικιλία των λαχανικών και των φρούτων, τα απίστευτα τυριά αλλά κυρίως τα σπιτικά τουρσιά, οι μαρμελάδες, οι μηλίτες αλλά και οι χυμοί από φρούτα.

Θαλασσινά επίσης πάρα πολλά αλλά είναι και λογικό μιας και η πόλη βρίσκεται πολύ κοντά στον Ατλαντικό και από ψάρια και θαλασσινά υπήρχαν πολλά.

Είδα πάνω από 5-6 διαφορετικές ποικιλίες κολοκύθας, πολλά είδη από φυλλώδη λαχανικά που δεν βρίσκουμε στην Ελλάδα και γενικά μεγάλη αγάπη από τον κόσμο ο οποίος πολύ υπομονετικά περίμενε στην ουρά για να αγοράσει τα προϊόντα του από τον αγαπημένο του παραγωγό.

Επίσης έτοιμα μιξ από σαλατικά ώστε να μην χρειάζεται να τα καθαρίσεις και να τα κόψεις εσύ.

Κάπως μου θύμισε και η διακόσμηση και η ποικιλία και οι ουρές του κόσμου τον πάγκο του Χρήστου Μπλαντή στη Λαϊκή του Αμαρουσίου και των Βριλησσίων. (Και κάνω και μια σημείωση εδώ να τον πάρω τηλέφωνο γιατί θέλω να πάω στο κτήμα του και να το φωτογραφίσω και αυτόν επίσης)…

Αναρωτιέμαι σε πόσες αγορές του εξωτερικού έχει πάει ο Χρήστος..

Δεν θα μιλήσω για την ευγένεια όλου του κόσμου και πως φέρονταν όλοι τους, από τον τελευταίο παραγωγό μέχρι τον τελευταίο πελάτη. Καμία σχέση με το Παρίσι και αυτό είναι κάτι που το λάτρεψα στη Νάντη… Τελικά η Γαλλία δεν είναι το Παρίσι όπως η Αγγλία δεν είναι το Λονδίνο και η Αμερική δεν είναι η Νέα Υόρκη.

Λίγο πιο πάνω από την αγορά αυτή κάθε Κυριακή υπάρχει σε μια πλατεία μια αγορά με παλιά αντικείμενα.

Ποικιλία δεν είδα και μεγάλη αν και η αλήθεια είναι ότι πήγα πολύ αργά εκείνη την ημέρα.

Ήταν όμως μια όμορφη μέρα και η αγορά ήταν πολύ φωτογραφίσημη..

Οπότε ελπίζω να χαρείτε με τις φωτογραφίες που έβγαλα και από εκεί…

Για τη Νάντη θα γράψω αρκετά άρθρα για μερικά εστιατόρια που επισκεφτήκαμε εκεί, για τα αξιοθέατα αλλά και για τα υπέροχα ανθοπωλεία που δεν νομίζω να υπάρχουν στην Αθήνα και πάντα αναρωτιέμαι γιατί…

Τέλος πάντων. Ελπίζω να τα ευχαριστηθείτε όλα!